آموزش از طریق بازی

آموزش از طریق بازی
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

بازی یک فعالیت تفریحی است اما جدیداً خیلی از بازی های آموزشی برای یادگیری استفاده می شوند. در این برنامه نگاهی خواهیم داشت به طرح هایی در ژاپن و در بریتانیا و با یک کارشناس در مورد جوانب مثبت و منفی استفاده از بازی برای جلب توجه دانش آموزان صحبت خواهیم کرد.

بریتانیا: استفاده از فیلم های سه بعدی در کلاس زیست شناسی

امروز کامپیوتر و فناوری های جدید، بخشی از زندگی روزمره جوانان را تشکیل می دهند و بسیاری از معلمان سعی دارند از این ابزار جدید در تدریس خود استفاده کنند. یکی از نوآوری ها استفاده از بازی های سه بعدی برای آموزش درس زیست شناسی و ایجاد انگیزه در دانش آموزان برای درک آسانتر پیچیدگی های بدن انسان است.

از بهار ۲۰۱۰، در مدرسۀ “اَبِی” در “برکشایر” از این سیستم سه بعدی برای آموزش زیست شناسی استفاده می شود. همۀ دانش آموزان به خوبی از این سیستم بهره می گیرند. نتایج امتحانات در کلاس هایی که از این تکنولوژی استفاده می کنند بسیار خوب بوده است.

فن آوری سه بعدی در آموزش و پرورش آیندۀ روشنی دارد و می تواند رنگ تازه ای به روش های قدیمی تدریس بدهد. روش هایی متقارن با قرن بیست و یکم.

اتریش: بازی های ویدیویی آموزشی

پروفسور “پُل پیوِک” در دانشگاه “جوئانِئوم” در اتریش تحقیق و تدریس می کند. پُل پیوِک یکی از حامیان آموزش از طریق بازی های ویدیو گیمی است. او معتقد است که در این زمینه هنوز کارهای بسیاری می تواند کرد و می گوید: “دانش آموزان می توانند در یک محیط مجازی آموزش ببینند. ما به این روش، آموزش از طریق تجربه می گوییم. آنها می توانند به این وسیله تمرین و شبیه سازی کنند و در عین حال سرگرم باشند. به خصوص اگر این آموزش مانند یک بازی باشد، یعنی یک بازی که برای آموزش طراحی شده باشد، آنها از یادگیری لذت می برند.”

البته یادگیری با بازی های آموزشی در یک محیط مجازی، به این معنا نیست که دیگر به حضور معلمان نیازی نیست. اتفاقاً برعکس: “نکتۀ منفی شاید این باشد که بیشتر مواقع معلم ها یا پدر و مادر ها این فن آوری ها را در اختیار آنها قرار می دهند و یادگیری را به آنها واگذار می کنند، اما این روش کارآمد نیست. مانند این است که یک کتاب به آنها بدهیم. آنها از زیر کار در می روند و وقت خود را روی فیسبوک می گذرانند. پس هنوز برای راهنمایی آنها مراقبت معلم یا پدر و مادر نیاز است و توضیحاتشان برای یادگیری زمینه ساز است. بنابراین، عیب کار زمانی است که این تکنولوژی ها را بدون راهنمایی در اختیار آنها می گذاریم. باید به آنها میانه روی را آموزش دهیم تا به بهترین روش از این تکنولوژی ها بهره ببرند.”

چالش آینده این خواهد بود که چگونه روش های آموزشی قدیمی و جدید را با هم ترکیب کنیم و چگونه ایده های مدرن را در دنیای مجازی به کار ببریم.

ژاپن: بازی با اشعار

سکوت، حافظه و رسوم قدیمی. به یک جلسۀ بازی سنتی ژاپنی به نام “کارروتا” می رویم. شرکت کنندگان کاملا تمرکز دارند. آنها به آغاز یک شعر گوش می دهند و باید قبل از رقیب خود، کارتی را که بیت بعدی شعر روی آن نوشته شده، پیدا کنند. برای بُرد در این بازی، به غیر از داشتن حافظۀ خوب، باید سرعت عمل و تحرک بالا داشت.

این اشعار معروف به “صد شعر از صد شاعر” می باشد. امروز کاروتا همچنین یک ابزار آموزشی در مدارس است. به لطف تمرینات کاروتا که در جوانی در مدرسه انجام داده اند، بسیاری از مردم، در زندگی روزمره از اشعار قدیمی استفاده می کنند.

این بازی ریشۀ خود را در شعر خوانی میان اشراف پیدا می کند. فُرم جدید این بازی در نیمۀ قرن شانزدهم شکل گرفت. کاروتا به طور گسترده ای در مدارس و دانشگاه ها در سراسر ژاپن به عنوان یک بازی و در عین حال یک روش برای بالا بردن مهارت خواندن استفاده می شود.

theabbeyschool
bbc
wikipedia
“karuta“http://www.geocities.jp/ko_karuta_kai/English/E100-1.html

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

دو نفر دیگر پس از مصرف مکمل‌‌های غذایی حاوی «بنی کوجی» در ژاپن جان باختند

کاوشگر ژاپنی ماه توانست از دومین شب قمری نیز جان سالم به در برد

عکس دستکاری شده دیگری از کیت میدلتون؛ همسر ولیعهد با تصویر ملکه بریتانیا چه کرده است؟