بمباران اتمی هیروشیما و ناگازاکی: رنجی که هفتاد ساله شد

بمباران اتمی هیروشیما و ناگازاکی: رنجی که هفتاد ساله شد
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button
لینک کپی پیست کد امبد ویدیو:Copy to clipboardCopied

گزارش تفصیلی ششم و نهم اوت ۱۹۴۵ بمب های آمریکایی لیتل بوی (پسر کوچک) و فَت مَن (مرد چاق) دو شهر هیروشیما و ناگازاکیِ ژاپن را ویران کردند. بمباران

آگهی

گزارش تفصیلی

ششم و نهم اوت ۱۹۴۵ بمب های آمریکایی لیتل بوی (پسر کوچک) و فَت مَن (مرد چاق) دو شهر هیروشیما و ناگازاکیِ ژاپن را ویران کردند. بمباران هایی هسته ای که دویست هزار کشته و صدها هزار مجروح برجای گذاشت.

«هیباکوشا» لقبی است که ژاپنی ها به بازماندگان این حملات داده اند. گرچه این افراد از جهنم بمباران اتمی زنده بیرون آمدند اما تبعات و زخم های عمیق آنرا تا پایان عمر به همراه دارند.

سومیتِرو تانگوچی در زمان بمباران ناگازاکی شانزده ساله بود. وی در زمان انفجار بمب سوار بر دوچرخه مشغول پدال زدن بود که ناگهان موج انفجار او را گرفت: «ناگهان زمین خوردم و پشتم به شدت سوخت. حس کردم زمین می لرزد و فکر کردم دارم می میرم. وقتی کمی اوضاع آرام تر شد متوجه شدم پوست بازوی چپم از سر شانه تا نوک انگشتان دست مثل یک تکه پارچه به سمت پایین آویزان شده است. هیچ دردی احساس نمی کردم. دستم را به کمرم رساندم و متوجه شدم اثری از پیراهن نیست و ماده سیاه و چسبناکی تمام انگشتانم را فرا گرفت. دوچرخه ام مثل آب نبات به هم پیچیده بود.»

هفتاد سال پس از این فاجعه، بیمارستان های صلیب سرخ همچنان پذیرای هزاران «هیباکوشا» هستند.هر روز پزشکان ارتباط های جدیدی را میان قرار گرفتن در معرض تشعشعات اتمی و بیماری های مرگبار کشف می کنند.

دکترماسائو توموناگا مدیر افتخاری بیمارستان صلیب سرخ ناگازاکی می گوید: «تا کنون فکر می کردیم ارتباطی میان تشعشعات رادیو اکتیو و بیماری های مربوط به رگ های خونی وجود ندارد. اما اکنون شاهدیم با سالخورده شدن بازماندگان بمباران های اتمی بسیاری از آنها از بیماری قلبی و نیز آنژین رنج می برند. مطالعات ما نشان می دهد ارتباطی بسیار واضح و آشکار میان میزان قرار گرفتن در برابر تشعشعات و شدت بیماری های قلب و عروق وجود دارد.»

اغلب بازماندگان حادثه سالهای متمادی برای درمان به بیمارستان های مختلف مراجعه می کنند. آنها علاوه بر جراحات جسمی بار روحی و روانی این فاجعه را همچنان بر دوش می کشند.

دکتر توموناگا در ادامه می گوید: «اغلب بیماران زمان انفجار بمب های هسته ای کودک بودند. آنها از زمان ده سالگی نگران تبعات ناگوار تشعشعات اتمی بر جسمشان بودند و همواره از اینکه مبتلا به بیماری هایی نظیر سرطان و لوسمی شوند، هراس داشتند. هیچکس نمی توانست به آنها بگوید رنجهایتان تمام شده است.»

بمب های اتمیِ کنونی ده برابر قوی تر از آنهایی است که بر روی ژاپن ریخته شد. در این شرایط ممنوعیت استفاده و نیز برچیده شدن کلیه سلاح های هسته ای بیش از همیشه لازم و ضروری به نظر می رسد.

آخرین نشست بین المللی مربوط به این مسئله کنفرانسی بود که بیست و هفت آوریل تا بیست و دو مه سال جاری تحت عنوان بازنگری در پیمان منع اشاعه سلاح های هسته ای بدون رسیدن به نتیجه ای مشخص در مقر سازمان ملل متحد در نیویورک برگزار شد.

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

تصاویری از زلزله ویرانگر در ژاپن و تخریب وسیع خانه‌ها

هفتادوهشتمین سالگرد بمباران اتمی هیروشیما؛ نخست‌وزیر ژاپن از «تهدیدات هسته‌ای روسیه» ابراز تاسف کرد

معترضان ژاپنی ماهیت گروه ۷ را زیر سوال بردند؛ «نه به نشست امپریالیستی جی هفت»