پوپل کاپیتان سابق تیم ملی فوتبال زنان افغانستان بود که در کشورش تهدید به مرگ شد و در نهایت تصمیم گرفت در سال ۲۰۱۱ افغانستان را ترک کند.
خالده پوپل دختر افغان، تنها چند هفته پیش از آغاز جامجهانی فوتبال در روسیه کار آموزش ۹ دختر نوجوان فوتبالیست مکزیکی را برعهده گرفته است. تیم او در مسابقات فوتبال کودکان خیابانی که یک ماه قبل از آغاز رسمی جام جهانی برگزار میشود، شرکت میکند.
پوپل کاپیتان سابق تیم ملی فوتبال زنان افغانستان بود که در کشورش تهدید به مرگ شد و در نهایت تصمیم گرفت در سال ۲۰۱۱ میلادی افغانستان را ترک کند. مقصد او کشور دانمارک بود.
او میگوید بهخوبی میداند که بدون هویت بودن، بدون خانواده بودن و بدون شبکه بودن چیست. وی معتقد است چیزی که همیشه در موقعیتهای دشوار کمکش کرده فوتبال بوده است.
بیشتر بخوانید:
۲۲ تیم از سراسر دنیا از جمله هند، برزیل و کنیا در تاریخ ۱۱ تا ۱۸ ماه مه (۲۱ تا ۲۸ ثور ۱۳۹۷) در مسابقات جام جهانی کودکان خیابانی در روسیه شرکت میکنند.
طبق آمار سازمان ملل، بیش از ۱۵۰ میلیون کودک در جهان در خیابانها زندگی میکنند. متولیان این رویداد امیدوارند این بازیها بتواند درباره کودکان خیابانی اطلاع رسانی کند و نحوه رفتار با این کودکان را بهبود بخشد.
خالده درباره آموزش کودکان خیابانی میگوید: «من وضعیت این کودکان را تجربه کردهام. زمانیکه کشورم را ترک کردم به کشور جدیدی رفتم که والدینم آنجا نبودند. هیچ کسی را نمیشناختم. فرهنگ و کشور جدیدی بود. بدون خانواده و بدون افرادی که آنها را میشناختم.»
ماریانا نیکول قبلا یک کودک خیابانی بود که در حال حاضر زندگی جدیدی برای خود رقم زده است. فوتبال همیشه یکی از علاقمندیهای او به حساب میآمده است اما هیچ وقت فکر نمیکرد که شانسی برای حضور در تیم ملی مکزیک را داشته باشد.
این دختر ۱۴ ساله که در حال پایان دوره دبستان است میگوید: «بسیار هیجانانگیز است. نمیتوانم باور کنم. حس میکنم شبیه رویاست. بسیار هیجانانگیز است که با بسیاری از بچهها آموزش میبینیم.»
پوپل توضیح میدهد که چگونه نخستین تیم ملی زنان افغانستان شکل گرفت و آنها یاد گرفتند با هم کار کند و چگونه زنان را با وجود حملات و فشارها از سوی افرادی که معتقد بودند که فوتبال یک بازی مردانه است، ترغیب میکرد فوتبال بازی کنند.
او توضیح میدهد: «من جزو نخستین گروه از زنانی بودم که بازی فوتبال را شروع کردم. مردم واقعا آماده دیدن بازی زنان فوتبالیست نبودند.»
خالده میگوید که در افغانستان بعضی مردها به او ناسزا میگفتند و حتی در بعضی مواقع او را به مرگ تهدید میکردند که در نهایت او مجبور به ترک کشورش شد.
وی فوتبال را اینگونه تعریف میکند: «وقتی وارد زمین میشوید همه چیز را فراموش میکنید به تنها چیزی که فکر میکنید توپ و بازی است و این زیبایی فوتبال است.»