تنها در قاره اروپا، مهد دموکراسی، در دو سال اخیر بیش از هشت روزنامه‌نگار قربانی کار نحقیقی و افشاگرانه خود شده‌اند.
آگهیده ها روزنامه‌نگار در دو سال اخیر میلادی تنها در اروپا کشته شده‌اند.
ویکتوریا مارینووا آخرین قربانی روزنامه‌نگاری تحقیقی و افشاگرانه در این قاره است. مارینووا کاملا به سبک مافیایی و فجیع مورد تجاوز قرارگرفته و به قتل رسید. او که عضو هیئت مدیره تلویزیون پر طرفدار «تی.وی.ان» در شمال بلغارستان بود، سومین روزنامه‌نگاری است که ظرف یک سال گذشته در یکی از کشورهای عضو اتحادیه اروپا کشته می‌شود.
مشهورترین قربانی روزنامه نگاری تحقیقی در اروپا و در دو سال اخیر بی‌تردید دافنه کاروانا گالیزیا روزنامه نگار مالتی بود. او پرونده‌های متعددی از فساد سیاستمداران و بازرگانان مشهور را افشاکرده بود.
این خبرنگار ۵۳ ساله در ۱۶ اکتبر سال ۲۰۱۷ در نزدیکی خانه‌اش و در پی انفجار بمبی قدرتمند که در درون خودرواش کار گذاشته شده بود، کشته شد. پلیس در ارتباط با پرونده قتل او ۱۰ نفر را بازداشت و درنهایت ۳ نفر را متهم به دخالت در قتل کرد. دادگاه رسیدگی به اتهامات این افراد همچنان ادامه دارد.
دیگر قربانی روزنامه‌نگاری اروپا یان کوچیاک بود. این خبرنگار ۲۷ ساله که به همراه نامزدش در خانه شخصی خود در روستایی در نزدیکی براتیسلاوا، پایتخت اسلواکی، به قتل رسید، درباره تقلب‌های مالیاتی سیاستمداران درکشورش تحقیق می‌کرد.
نام کیم وال را نیز باید به سیاهه وحشتناک قتل خبرنگاران در اروپا افزود. کیم وال، روزنامه‌نگار سی ساله سوئدی بود که ۱۰ اوت ۲۰۱۷ در حین انجام وظیفه به قتل رسید.
وی در حال تحقیق درمورد زندگی و کارهای پیتر مدسن بود و زمان سوار شدن به زیر دریایی شخصی این مخترع دانمارکی کشته شد. پیتر مدسن، مخترع برجسته دانمارکی از سوی دادستان دانمارک به شکنجه و قتل کیم وال، خبرنگار سوئدی متهم شد.
دیمیتری پوپکوف، خبرنگار ۴۲ ساله و سردبیر روزنامه «تون-ام» نیز در روزنامه‌اش گزارش‌هایی درباره فساد و سوء استفاده از قدرت در روسیه منتشر می‌کرد. او همچنین بطور گسترده به انتقاد از مقامات حزب حاکم در روسیه می‌پرداخت. شعار او در روزنامه‌اش این بود: «ما چیزهایی را می‌نویسیم که دیگران دربارۀ آنها سکوت می‌کنند.»
بدن بی‌جان پوپکوف در ۲۴ ماه مه سال ۲۰۱۷ میلادی درحالی که آثار شلیک گلوله بر آن نمایان بود، در خانه‌اش در شهر مینوسینسک یافت شد.
اگرچه تحقیقات قضایی دربارۀ این پرونده اغاز شد اما هیچگاه نتیجه این تحقیقات منتشر نشد.
سعید کریمیان، مدیر ۴۵ ساله ایرانی گروه تلویزیونی «جم تی وی» در ۱۹ آوریل سال ۲۰۱۷ میلادی در شهر استانبول ترکیه با تیراندازی مهاجمان مسلح کشته شد. در زمان حمله، شریک کویتی او نیز که در داخل خودرو همراه او بود، جان باخت.
او که در شبکه تلویزیونی خود فیلم‌هایی از کشورهای غربی و کشورهای دیگر را با برگردان فارسی برای مخاطبان خود به ویژه در ایران نمایش می‌داد، در ایران به جرم «تبلیغ علیه نظام» به طور غیابی محکوم شده بود.
تا کنون هیچ سر نخی از عملان قتل این خبرنگار ایرانی در تبعید به دست نیامده است.
نیکولای آندروشچنکو از منتقدان ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه در ۱۹ آوریل سال ۲۰۱۷ میلادی در روسیه کشته شد.
مرگ او در سن ۷۳ سالگی و شش هفته پس از آن روی داد که افرادی ناشناس او را بطور وحشیانه مورد ضرب و شتم قرار دادند. بدن نیمه جان او پس از این حمله در خیابان پیدا و به بیمارستان منتقل شد. او در بیمارستان تحت عمل جراحی قرار گرفت و در حالت کمای مصنوعی نگه داشته شد اما درنهایت جان باخت.
پلیس سن پترزبورگ به تحقیق دربارۀ حادثۀ حمله به او پرداخت اما مهاجمان او هیچگاه شناسایی نشدند.
نیکولای آندروشچنکو از بنیانگذاران روزنامه «نووی پترزبورگ» و یک متخصص در موضوع حقوق بشر بود. او مقالات بسیاری دربارۀ باندهای تبهکار در سن پترزبورگ و همچنین ارتباط ولادیمیر پوتین با سازمان‌های تبهکاری در دهه ۹۰ میلادی منتشر کرد. نیکولای آندروشچنکو همچنین با ساخت فیلم مستندی با نام «آقای پوتین کیست؟» از محبوبیت بالایی در جامعۀ روسیه برخوردار شد.
به گفته سازمان گزارشگران بدون مرز تعداد خبرنگاران قربانی در سال ۲۰۱۸ در سراسر جهان از ۴۳ نفر تجاوز می کند. آخرین قربانی که هنوز نمی‌توان با قطعیت درباره «قتل» او صحبت کرد، جمال خاشقجی است که به گفته پلیس ترکیه، احتمالا در کنسولگری عربستان در استانبول کشته شده است.
