فریبا امینی زن مهاجر افغان سال ۲۰۱۶ به عنوان پناهجو به سواحل یونان رسید. او از بازمانده قایق‌های بلااستفاده و جلیقه نجات‌ها کیف می‌دوزد و در بازار محلی به فروش می‌رساند. در کلاس‌های بازاریابی اردوگاه شرکت کرده و بنا دارد تجارتش را توسعه دهد.
آگهیقایق فریبا امینی، پناهجوی افغان به همراه گروهی از مهاجران دیگر سال ۲۰۱۶ به سواحل یونان رسید. آنها با استفاده از قایق‌های سبک از طریق دریا ترکیه را به مقصد یونان ترک کردند. آنها هنگام رسیدن به سواحل یونان جلیقه نجات‌های نارنجی رنگ به تن داشتند.
فریبا حالا ۳۱ سال دارد و با استفاده از بازیافت همان قایق‌ها و جلیقه نجات‌ها برای خودش کسب و کار کوچکی به راه‌انداخته است. او از قایق و جلیقه نجات‌هایی که حالا مانند کوهی روی هم تلنبار شده کیف می‌دوزد و می‌گوید: «جنس این‌ها خیلی خوب است. دیگران هم می‌فهمند مهاجران می‌توانند به خوبی با انجام بازیافت از آنچه با آن تا به اینجا آمده‌اند هم استفاده بهینه کنند.»
او به هنگام دوخت کیف‌ها یاد خاطرات سفر و مهاجرت می‌افتد. پدر و مادر و خواهران او به آلمان مهاجرت کرده‌اند اما فریبا کماکان در یونان مستقر است و مشغول کار و زندگی. او می‌گوید: «جداسازی خانواده‌ها از هم برای پناهجویان بسیار دشوار است.»
وقتی او به عنوان پناهجو از ایران به سمت یونان گریخت نه مدرک شناسایی با خود به همراه نداشت و نه آینده مشخصی در پیش رو. حالا او با کسب‌وکار کوچکی که به راه انداخته به آینده امیدوارتر است.
در سال ۲۰۱۶ زندگی او پس از عبور از دریا به یک اردوگاه موقت در فرودگاه سابق آتن ختم شد، جایی که غذا کمیاب بود و خشونت مکرر.
او با تماشای ویدیوها از طریق اینترنت توانست فرآیند دوخت کیف را بیاموزد. این روزها او کیف‌های دست دوزش را در بازار و بین دوستانش به فروش می‌رساند.
با وجود موفقیت در کار اما دست ساخته‌های او گاهی نیز دشواری سفر و مراحل سخت مهاجرت را به یاد او می‌اندازد.
فریبا همسرش سبحان را حمایت کرده است. سبحان هم سال ۲۰۱۶ به یونان رسید. او در افغانستان طراح مد بود. این دو نفر در کلاس‌های زبان در یونان با یکدیگر آشنا شدند و به تازگی ازدواج کرده‌اند.