«حقوق بشر در اردوگاههای پناهجویان پایمال میشود و گزارشهایی از کار اجباری، شکنجه و سواستفاده جنسی هم در کار است.»
روز چهارم آوریل سال ۲۰۱۹ ، خلیفه حفتر، به نیروهای تحت فرمانش موسوم به «ارتش ملی لیبی» فرمان داد تا طرابلس را به تصرف درآورند. او مأموریت خود را پاکسازی منطقه از گروههای تروریست خواند.
اما نیروهای وفادار به فائز سراج، نخستوزیر لیبی که دولتش از سوی جامعه بینالملل به رسمیت شناخته شده، اعلام کردند که این کودتا را سرکوب میکنند.
ظرف تنها یک ماه، بیش از ۴۰۰ صد تن کشته و حدود ۵۰ هزار تن دیگر آواره شدند، و لیبی هرچه بیشتر در کام آشوب فرو رفت و به جایی تبدیل شد که همه از آن فراری اند.
آنلیز بورجس، خبرنگار یورونیوز به لیبی سفر کرده تا از اوضاع پناهجویان در این کشور گزارشی تهیه کند. او به درون ارودگاههای تیره و تار پناهجویان سرک میکشد و زوایای پنهان زندگی آنان را با دوربین خود ثبت میکند.
وی همچنین با مقامات لیبی درباره اوضاع وخیم آنها که در خاک این کشور گرفتار شدهاند گفتگو میکند و تصویری واقعی و ترسناک از ناتوانی این کشور درگیر جنگ داخلی را در اداره امور شهروندان و پناهجویان ارائه میدهد.
به تلگرام یورونیوز فارسی بپیوندید
حدود ۶ هزار تن در ۲۶ اردوگاه پناهجویان در لیبی منتظرند تا یا به یک کشور دیگر منتقل شوند یا به کشور خودشان بازگردند. این پناهجویان که از دیگر کشورهای جنگزده آفریقایی به امید رسیدن به اروپا راهی لیبی شده اند حالا مدتهاست که در آرزوی گریز از خاک این کشور درگیر جنگ اند.
بنا بر اعلام سازمانهای مدافع حقوق بشر، حقوق بشر در این مراکز پایمال میشود و گزارشهایی از کار اجباری، شکنجه و سواستفاده جنسی هم در کار است.
پناهجویان سرگردان در لیبی که گاه دل به دریا میزنند و برای رسیدن به اروپا راهی مدیترانه میشوند نیز از دردهای خود در جهنم لیبی میگویند. برخی از آنها مردن در آبهای دریا را از زندگی کردن در لیبی بهتر میدانند.
لیبی عضو کنوانسیون سال ۱۹۵۱ حقوق پناهجویان نیست و اداره امور پناهجویان ندارد. فقط طبق توافقی که این کشور در سال ۲۰۱۷ با اتحادیه اروپا امضا کرده است، هر پناهجویی که به شکل غیرقانونی به منظور گذر آبهای مدیترانه وارد خاک این کشور شود بازداشت میشود. حتی زنان باردار و کودکان.
**بیشتر بخوانید: **