رژیس دبره، نویسنده فرانسوی: به همت ژیزل حلیمی متوجه شدم «آزادی زنان یعنی آزادی مردم».
انجمن «ترویج همکاری و دوستی میان فرانسه و تونس» در نامهای به امانوئل ماکرون، رئیس جمهور فرانسه خواسته است تا خاکستر ژیزل حلیمی به آرامگاه مشهور «پانتئون» منتقل شود.
این انجمن در نامه خود به رئیس جمهور فرانسه، از ژیزل حلیمی به عنوان شخصیت نمادین فمینیسم یاد کرده است.
خانم حلیمی حقوقدان، وکیل دادگستری، مبارز ضد استبداد و استعمار، نویسنده و مدافع حقوق زنان روز ۲۸ ژوئیه سال جاری میلادی در سن ۹۳ سالگی در شهر پاریس درگذشت. او که روز بیست و هفتم ژوئیه ۱۹۲۷ در تونس به دنیا آمده بود، از یهودیان اسپانیاییتبار به شمار میرفت.
خانم حلیمی از سال ۱۹۵۶ ساکن پاریس بود و پس از فارغالتحصیلی از دانشگاه حقوق، به عضویت کانون وکلای فرانسه درآمد.
او در کنار سیمون دوبووار، نویسنده مشهور فرانسوی از مهمترین مدافعان حقوق زنان در عصر خود به شمار میرفت.
ژیزل حلیمی مشاور جبهه آزادیبخش الجزایر و از وکلای جمیله بوپاشا، مبارز مشهور الجزایری بود. او عمدتا از متهمینی دفاع میکرد که اتهامشان سیاسی بود و در دادگاههای تحت امر دولت فرانسه محاکمه میشدند.
وکالت متهمانِ به همکاری با گروه باسک، همچنین مشاورۀ حقوقی در بسیاری از پروندههای مرتبط با مسائل زنان از جمله پرونده مشهور به «زنان بوبینی» از دیگر فعالیتهای خانم حلیمی بود؛ پروندهای که پس از آن، لغو ممنوعیت قانونی سقط جنین در دستور کار مدافعان حقوق زنان قرار گرفت.
از دیگر فعالیتهای او ریاست بر دادگاه راسل در سال ۱۹۶۷ میلادی بود؛ دادگاهی که به ابتکار برتراند راسل و ژان پل سارتر برگزار شد تا دربارۀ اقدامات نظامیان آمریکایی در ویتنام تحقیق کند.
ژیزل حلیمی همچنین بنیانگذار گروه فمینیستی «انتخاب» (Choisir) در سال ۱۹۷۱ میلادی است؛ گروهی برای دفاع از زنانی که مانیفست ۳۴۳ را امضا و اعتراف به سقط جنین غیرقانونی کرده بودند.
ژیزل حلیمی در سال ۱۹۸۱ میلادی به عنوان سوسیالیست مستقل به نمایندگی پارلمان فرانسه انتخاب شد و طی سالهای ۱۹۸۵ تا ۱۹۸۷ میلادی نیز نماینده فرانسه در سازمان یونسکو بود.
وطن قدردان زنان بزرگ
انجمن «ترویج همکاری و دوستی میان فرانسه و تونس» در نامۀ خود خطاب به رئیس جمهور فرانسه نوشته است: «از آنجا که وطن قدردان زنان بزرگ است، از شما میخواهیم تا احتمال انتقال خاکستر ژیزل حلیمی به پانتئون را بررسی کنید.»
جمله «وطن قدردان زنان بزرگ» در این نامه، به عمد انتخاب شده و در واقع عبارت «وطن قدردان مردان بزرگ» را که در بالای عمارت پانتئون درج شده، نشانه رفته است. بنای پانتئون، آرامگاه بسیاری از مشاهیر فرانسه و افرادی است که از آنان به عنوان خادم وطن یاد میشود.
در جریان مراسم خاکسپاری ژیزل حلیمی که ششم اوت در قبرستان «پرلشز» برگزار شد نیز حاضران یکصدا فریاد میزدند: «ژیزل به پانتئون». آنان معتقد بودند که باید جایگاهی در پانتئون به ژیزل حلیمی به خاطر تمام مبارزاتی که داشته است، اختصاص یابد.
انجمن «ترویج همکاری و دوستی میان فرانسه و تونس» که پیگیر انتقال خاکستر ژیزل حلیمی به پانتئون است، در بخش دیگر نامه خود به آقای ماکرون، خواستار پاسداری از راه این «زن بزرگ» برای همیشه شده است. این انجمن خواسته است تا یاد او برای همیشه در قلبها و تاریخ فرانسه حک شود.
وزیر دادگستری فرانسه، غایب مراسم خاکسپاری
این نامه در حالی برای رئیس جمهور فرانسه ارسال شده است که صندلی اختصاص داده شده به وزیر دادگستری در مراسم خاکسپاری ژیزل حلیمی در قبرستان پرلشز تا پایان مراسم خالی ماند و او در این مراسم حاضر نشد.
پیش از این و به هنگام معرفی اریک دوپون مورتی به عنوان وزیر دادگستری فرانسه، مدافعان حقوق زنان از او به عنوان یک زنستیز یاد کرده بودند.
آقای مورتی با سابقه وکالت، یکی از افرادی است که به جنبش «من هم» که زنان قربانی اذیت و آزار جنسی راه انداختند، انتقاد کرده است. این در حالی است که یکی از اصلیترین و پایهای ترین خواستههای ژیزل حلیمی، تلاش برای احقاق حقوق زنان بوده است.
رژیس دبره، نویسنده فرانسوی در سخنان کوتاهی که در مراسم خاکسپاری خانم حلیمی داشت، از این شخصیت شناخته شده فمینیست به عنوان شخصیتی کمیاب یاد کرد که انسانها را بیدار میکند. او تأکید کرد به همت ژیزل حلیمی بوده که متوجه شده است «آزادی زنان یعنی آزادی مردم».