« به گمانم چنین تحقیقی برای همگان مفید است چون کشف یک اثر موسیقایی عظیم است. صحبت از صدها میزان موسیقی تازه در میان است.»
اُپراخانهٔ معروف لااسکالّای میلان میزبان اجرای تازه‌ای از اُپرای مشهور آیدا اثر جوزپّه وردی است. اجرای اخیر بر اساس نسخهٔ نویافته‌ای از اثر وردی است که سال گذشته با تلاش محققان کشف شد.
ریکاردو شایی، رهبر ارکستر دربارهٔ این اجرا می‌گوید: « به گمانم چنین تحقیقی برای همگان مفید است چون کشف یک اثر موسیقایی عظیم است. صحبت از صدها میزان موسیقی تازه در میان است.»
او می‌افزاید: «قطعهٔ محبوبم در این کار آخرین دوئتِ آخرین صحنه است. موسیقی این قطعه همه ما را به جهان متفاوتی می‌برد. گرچه این صحنه سوزناک است و مخاطب با مرگ سروکار دارد، موسیقی‌اش بسیار معنوی است و در هر شب اجرا عمیقا بر من اثر می‌گذارد.»
یکی از نکاتی که در این نسخه به‌چشم می‌آید آن است که وردی، درست پیش از اجرای نخست اُپرای آیدا، ابتدای صحنهٔ سوم را تغییر داده بوده است. آهنگساز بزرگ ایتالیایی، قطعاتی از این اثر را سه سال بعد در دیگر اپرای خود یعنی «رکوئيم» به کار برد.
آنیتا راش‌ولیش‌ویلی، خوانندهٔ متزو سوپرانو می‌گوید: «به گمانم استاد شایی، موسیقیدانی است که دوست دارد در کارش چیزهای تازه و جذاب کشف کند. خیلی‌ها که اپرای آیدا را می‌شناسند خواهند گفت من همان نسخهٔ قدیمی را ترجیح می‌دهم. اما کسانی هم این نسخه را خواهند پسندید. ولی من شجاعت استاد شایی را دوست دارم که به مخاطب می‌گوید: شما باید انتخاب کنید.»
اُپرای آیدا روایت عشق نافرجامی است در مصر باستان. افسری به نام رادامِس عاشق برده‌ای اتیوپیایی به‌نام آیدا می‌شود حال آنکه آمنریس، دختر فرعون هم در آرزوی وصال این افسر جوان به‌سر می‌برد.
اجرای تازهٔ اپرای آیدا اثر جوزپه وردی تا با وقفه‌های بین پرده‌ها حدود ۳ ساعت طول می‌کشد تا ۱۹ اکتبر سال جاری در اپراخانهٔ لااسکالّای میلان به روی صحنه خواهد رفت.