ماتسودا تسوگوهیرو، طراح پاپرو: «من طراحی پاپرو را شروع کردم زیرا مادرم دور از من زندگی می کرد و می خواستم راهی برای مراقبت از او پیدا کنم. تنها زندگی کردن غم‌انگیز است، بنابراین مردم می خواهند کسی با آنها صحبت کند.»
آگهیژاپن برای دهه‌ها یکی از رهبران جهان در زمینه تکنولوژی و بویژه در حوزه الکترونیک بوده است. این ویژگی در دوران شیوع کووید نقش ارزشمندی بازی کرده است.
در این برنامه خواهیم دید که ژاپن چگونه فن‌آوری را بعنوان وسیله‌ای برای تقویت ارتباطات بین انسانها در زمانه‌ای که از ما خواسته می شود فاصله با دیگران را حفظ کنیم، بکار گرفته است.
به منطقه شیزوئوکا رفنه‌ایم که شهرتش برای مزارع چای و نمای خیره‌کننده کوه فوجی است. شهر فوجی‌ئدا در حال رونق و شکوفایی است و کیفیت زندگی بالایی به ۱۴۰ هزار نفر از ساکنانش ارائه می کند.
به دلیل شیوع کووید، بسیاری از سالمندان که تنها یا در خانه سالمندان زندگی می کنند نمی توانند با دوستان و خانواده‌هایشانملاقات کنند و همین موضوع نگرانی‌هایی از جهت وضعیت سلامت روان آنها ایجاد کرده است.
به همین دلیل شهرداری یک مونس غیرمعمول به آنها اجاره می دهد: پاپرو
ناتسومه امیکو، از ساکنان سالمند شهر فوجی‌ئدا می گوید: «صبح که از خواب بیدار می شوم، با وجود پاپرو در کنارم، می‌توانم بطور طبیعی صحبت کنم. بنابراین این احساس به من دست می دهد که صبح را با مکالمه ای شروع می کنم که به من اجازه می دهد کمتر احساس تنهایی کنم.»
به لطف عملکرد تشخیص گفتار مبتنی بر هوش مصنوعی، این روبات در سایز نوزاد به سالمندان کمک می کند حرف زدن را تمرین کنند. این روبات همچنین به آنها اجازه می دهد تا تبادل پیام‌های متنی یا با عکس، با عزیزان خود در ارتباط باشند. این روبات همچنین با شناسایی تغییرات در الگوی فعالیت روزانه فرد می تواند بر سلامتی افراد مسن نظارت کند.
فوجی‌ئدا یکی از نخستین شهرهای ژاپن بود که در اوج شیوع کووید این طرح را به اجرا گذاشت.
ماکیتا تسویوشی، رئیس منطقه ای شهر فوجی‌یدا میگوید: «پاپرو می تواند عکس بگیرد و آنها را برای بستگانی که در جایی دیگر زندگی می کنند بفرستد. یکبار، تصویر مادربزرگی که زمین خورده بود را برای خانواده اش ارسال کرد. بنابراین آنها بلافاصله توانستند با او تماس بگیرند و متوجه شدند که او دچار شکستگی شده و قادر به حرکت نیست. بنابراین از طریق پاپرو آنها فهمیدند که یک وضعیت اضطراری وجود دارد و توانستند مادربزرگ را به نزد پزشک ببرند.»
برای سازندگان پاپرو، شرکت فن‌آوری اطلاعات و الکترونیک ژاپن، روبات‌هایی شبیکه پاپرو می توانند به ارتباط بین انسانها کمک کنند.
ماتسودا تسوگوهیرو، طراح پاپرو می گوید: «من طراحی پاپرو را شروع کردم زیرا مادرم دور از من زندگی می کرد و می خواستم راهی برای مراقبت از او پیدا کنم. تنها زندگی کردن غم‌انگیز است، بنابراین مردم می خواهند کسی با آنها صحبت کند. مردم بطور میانگین ۱۵ بار در روز ار گزینه رایگان تماس این روباتاستفاده می کنند و برای برخی استفاده از این گزینه حتی به ۵۰ بار می رسد.»
نوآوری در مواقع بحرانی سرعت می گیرد. قبل از شیوع کووید، این شرکت نوپای ژاپنی در حال آزمایش روبات‌های ترجمه برای کمک به گردشگران در فرودگاهها بود، اما این پروژه متوقف شد.
با توجه به اینکه بیشتر مردم برای مبارزه با کووید ماسک می زنند، این شرکت فکر کرد که می تواند از این فرصت استفاده کند و از همان نرم‌افزاری که آنها توسعه داده‌اند برای تولید ماسک هوشمند استفاده کنند
«دونات روباتیکز» می گوید ماسک هوشمندش نخستن ماسک در جهان است که از طریق بلوتوث به اینترنت متصل می شود.
اونو تسوکی، مدیرعامل دونات روباتیکز، می گوید: «ما بعنوان یک شرکت روباتیک فکر کردیم که چه کاری می توانیم انجام دهیم و به این نتیجه رسیدیم که می توانیم ماسکی تولید کنیم که بتواند به تلفن هوشمند متصل شود. ماسکی که می تواند به حفظ فاصله اجتماعی کمک کند. ماسکی که می تواند صداها را دیجیتالی کند یا حتی ترجمه کند. بنابراین ما تصمیم به توسعه آن گرفتیم.»
با اتصال به یک اپلیکیشن روی دستگاه، این ماسک می تواند به لطف یک میکروفون تعبیه شده، گفتار را به چندین زبان ترجمه کند، صدای فرد را تقویت کند و یا صدا را به متن تبدیل کند.
انسان موجودی اجتماعی است و فن‌آوری نمی تواند جایگزین تعاملات واقعی شود. با این حال هنگامی که نمی توانیم رو در رو ملاقات کنیم و یا بخاطر سلامتمان از یکدیگر فاصله بگیریم، قطعا فن‌آوری می تواند به بهبود ارتباط بین ما کمک کند.