آوارگان روهینگیا که از نسل‌کشی‌های دولت تحت رهبری آنگ سان سوچی و ارتش میانمار به بنگلادش فرار کرده‌اند، خانه‌های برزنتی و چوبی خود را در میان شعله‌های آتش، سوخته و ویران شده یافتند.
آگهیمریم خاتون ۴۰ سال دارد و در حال شیر دادن به پسر ده ماه خود بود که فهمید آتش او را در بر گرفته است، آتشی عظیم که بخش‌های زیادی از اردوگاه پناهجویان روهینگیا در بنگلادش را خاکستر کرد.
می‌گوید: «ناگهان دیدم همه در حال دویدن هستند و مردم مقابل خانه من پراکنده‌اند. سریع به طرف در حرکت کردم و آتش‌سوزی عظیم را در فاصله ۳۰ متری خانه‌ام دیدم. نمی‌دانستم چه باید بکنم.» مریم خاتون ادامه می‌دهد: «پسرم را در آغوش گرفتم و در جهت مخالف آتش شروع به فرار کردم.»
این زن ۴۰ ساله خوش شانس بوده که همسر و چهار فرزند دیگرش در آن زمان در خانه نبوده‌اند.
آتش‌سوزی بعد از ظهر روز دوشنبه چندین اردواگاه را در بر گرفت و خانه‌های بسیاری را شبانه سوزاند. در پی این آتش‌سوزی‌ها دست‌کم ۱۵ نفر کشته شدند که در میان آنها سه کودک هم دیده می‌شوند. از سرنوشت حداقل ۴۰۰ نفر اطلاعی در دست نیست و کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد می‌گوید حدود ۴۵ هزار نفر در اثر این آتش سوزی‌ها آواره شده‌اند.
مریم خاتون یکی از آنهاست که بعد از فرار، خانه‌اش که از چوب‌های بامبو و برزنت ساخته شده در شعله‌های آتش سوخت. او می‌گوید: «ناگهان آتش همه جا را فرا گرفت. به هر جهتی که می‌دویدم آتش مسیرم را می‌بست. به شوهر و چهار فرزند دیگرم فکر می‌کردم که بیرون از خانه مشغول بازی بودند. فکر می‌کردم که همه ما همین امروز می‌میریم.»
سرانجام مریم توسط یکی از اقوامش پیدا شد و او را به محل امنی منتقل کردند. او ادامه می‌دهد: «یکی از برادرزاده‌هایم مرا بین جمعیت پیدا کرد. او مرا به خانه خواهرم آورد و من توانستم با شوهرم تماس بگیرم. حال او خوب بود اما در مورد فرزندانم هیچ اطلاعی نداشت. من خیلی نگران بودم و احساس کردم دارم می‌میرم.»
پس از چند ساعت اما فرزندان به خانه خواهرش رسیدند و خانواده دوباره به یکدیگر پیوستند اما خانه آنها از بین رفته است. اعضای خانواده روز سه‌شنبه دوباره به محل خانه خود بازگشتند، اما از آن خانه تنها تکه زمینی باقی مانده بود. آنها سعی کردند از میان تکه‌های باقی مانده از آتش چیزی پیدا کنند، تلاششان بی ثمر بود. هیچ چیز پیدا نشد. همه چیز سوخته بود.
گزارش‌ها حاکی از آن است بسیاری از اعضای خانواده‌ها از یکدیگر جدا شده‌اند و هنوز نتوانسته‌اند یکدیگر را پیدا کنند. احتمال می‌رود برخی از این مفقود شده‌ها در آتش سوخته باشند.
پناهندگانی که از نسل‌کشی در میانمار و حکومت آنگ سان سوچی فرار کرده بودند، حالا در اردوگاه‌های بنگلادش هم دار و ندار خود را از دست داده‌اند. مقام‌های بنگلادش و کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد می‌گویند از ۴۵ هزار پناهنده روهینگیایی که پناهگاه و وسایل خانه خود را در آتش از دست داده‌اند حمایت مالی خواهند کرد.
مسلمانان روهینگیایی در سال ۲۰۱۷ و بعد از سرکوب گسترده ارتش میانمار و همراهی دولت آنگ سان سوچی با آن، به کشور همسایه، بنگلادش گریختند. سازمان ملل متحد اقدام میانمار را نسل کشی خوانده بود، اتهامی که مقام‌های دولت این کشور همواره آن را رد کرده‌اند.
طبق گزارش یونیسف دست‌کم نیمی از ۴۵ هزار نفری که در آتش سوزی اخیر آواره شده‌اند کودکان و افراد زیر ۱۸ سال بوده‌اند. همچنین تعداد قابل توجهی از تاسیسات تحت حمایت یونیسف در اثر این آتش سوزی آسیب دیده یا کاملا سوخته شده‌اند. از جمله این تاسیسات می‌توان یک مرکز بهداشتی اولیه، دو مرکز تغذیه، یک مرکز آموزش و دو مرکز چندمنظوره برای حمایت از کودکان اشاره کرد.
این آتش‌سوزی بزرگ‌ترین حریق از سال ۲۰۱۷ میلادی و آغاز فرار پناهجویان مسلمان از میانمار به بنگلادش، به شمار می‌رود.
آتش‌نشانان بنگلادش بعد از ساعات‌ها مقابله با آتش بالاخره نزدیک به نیمه‌شب سه‌شنبه موفق به مهار آن شدند. انفجار پیاپی کپسول‌های گاز دامنه حریق را گسترش داده و کار ماموران امداد را سخت‌تر کرده بود.
بر اساس برآورد سازمان بین‌المللی مهاجرت حدود ۶۶ درصد ساکنان این اردوگاه‌ها از آتش‌سوزی اخیر لطمه دیده‌اند.