سازمان فضایی آمریکا، ناسا، اعلام کرد پس از سه دهه قصد دارد بار دیگر به فضاپیماهایی به آسمان سیاره زهره اعزام کند تا ابرهای جهنمی این سیاره را بررسی کنند.
آگهیسازمان فضایی آمریکا، ناسا، اعلام کرد پس از سه دهه قصد دارد بار دیگر فضاپیماهایی به آسمان سیاره زهره (ونوس) اعزام کند تا اتمسفر این سیاره را بررسی کنند.
این دو فضاپیما که «داوینچی پلاس» و «وریتاس» نام دارند قرار است در سال‌های پایانی دهه بیست به سیاره زهره اعزام شوند.
بیل نلسون، مدیر ناسا، در این باره گفت: «این دو ماموریت با این هدف انجام می‌شوند تا دریابیم چطور زهره به جهانی جهنمی تبدیل شده که اتمسفرش قادر است سرب را ذوب کند.»
اتحاد جماهیر شوروی سابق و ایالات متحده در دهه‌های ۷۰ تا ۹۰ میلادی ماموریت‌های اکتشافی متعددی را برای زهره انجام دادند، اما پس از آن سال‌ها توجهات عمدتا به مناطق دیگر در منظومه شمسی جلب شده بود.
پس از گذشت چندین دهه، سال گذشته گروهی از دانشمندان با استفاده از تلسکوپ‌های مستقر در زمین ادعا کردند شواهد قانع‌کننده‌ای یافته‌اند که نشان می‌دهد میکروبی مهم در ابرهای زهره وجود دارد که می‌تواند نشانه‌ای از حیات فرازمینی در این سیاره باشد. این کشف بار دیگر سیاره زهره را در معرض توجه قرار داد.
تیم دانشمندان وجود «فسفین» در زهره را با استفاده از تلسکوپ جیمز مکسول در هاوایی و تلسکوپ رادیویی آتاکاما در شیلی تایید کرده بودند. ماده سمی فسفین که تنها ۲۰ واحد در هر میلیارد واحد اتمسفر زهره یافت شده است در ابرهای بلند این سیاره رویت شده‌اند.
این ابرها حدود ۹۰ درصد اسید سولفوریک هستند و میکروب‌های زمینی نمی‌توانند در این محیط زنده بمانند. دانشمندان می‌گویند ممکن است میکروب‌های زهره از مکانیزم ناشناخته‌ای برای مقاومت در برابر محیط اسیدی استفاده کنند.
مدیران ناسا گفته‌اند «داوینچی پلاس» با تجهیزاتی که با خود حمل می‌کند خواهد توانست به طور قطعی وجود فسفین را تأیید کند. پرتاب این فضاپیما به طور آزمایشی برای سال ۲۰۲۹ برنامه‌ریزی شده است و انتظار می‌رود داوینچی پلاس پس از دو چرخش در سال ۲۰۳۰ برای انجام مشاهداتی از نزدیک، برای سومین بار در سال ۲۰۳۱ به سمت داخل ابرهای سیاره خیز بردارد.
در این زمان که حداکثر یک ساعت طول خواهد کشید، دستگاه‌های سنجش حساس این فضاپیما اتمسفر زهره را به اصطلاح «بو خواهند کشید» و ذرات موجود در گازها را تجزیه و تحلیل خواهند کرد.
دانشمندان می‌گویند غلظت گازهایی چون کریپتون، آرگون، نئون و زنون (که در جدول تناوبی شیمی به نام گازهای نجیب معروف هستند) می‌تواند همچنین اطلاعاتی از وجود احتمالی اقیانوس‌ها در تاریخچه این سیاره به دست دهد.
در سوی دیگر فضاپیمای وریتاس از سطح این سیاره نقشه‌برداری خواهد کرد. وریتاس در واقع یک نمونه پیشرفته از آخرین فضاپیمای ناسا به نام ماژلان است که در سال ۱۹۹۰ وارد مدار زهره شد و به مدت چهار سال از سطح این سیاره نقشه‌برداری کرد.
محققان در ناسا می‌گویند این فضاپیما قادر است نقشه‌هایی سه‌بعدی با کیفیت ۱۰۰ برابر بهتر از ماژلان تولید کند. این امر به دانشمندان کمک می‌کند تا به تاریخ سطح آتشفشانی این سیاره پی ببرند.
ونوس، با نام فارسی زهره یا ناهید، نزدیک‌ترین همسایه زمین است. این کره از نظر ساختار مشابه کره زمین اما کمی کوچک‌تر از آن است. این سیاره جوی به شدت غلیظ و سمی دارد که گرما را به دام می‌اندازد و به همین خاطر دمای این سیاره به ۴۷۱ درجه سانتی‌گراد می‌رسد.