تنشهای لفظی میان گروههای شیعه در عراق با وجود فروکش کردن ناآرامیهای ۲۴ ساعته مرگبار در بغداد، بعید به نظر میرسد که پایان یافته باشد.
تنشهای لفظی میان گروههای شیعه در عراق با وجود فروکش کردن ناآرامیهای ۲۴ ساعته مرگبار در بغداد، بعید به نظر میرسد که پایان یافته باشد.
شواهد موجود در عراق نشان میدهند که رقابت گروههای شیعه عراقی مورد حمایت ایران با گروهها و افرادی مانند مقتدی صدر، روحانی بلندپرواز عراقی، رقابتی انفجاری در کشوری است که بسیاری از نفوذ تهران در آن نگران هستند، حتی اگر روابط تجاری میان دو کشور قوی باشد.
گروههای شیعه رقیب و بازیگران صحنه سیاسی عراق نشان دادهاند که حاضر نیستند در ازای حل بحران سیاسی کشور از خواستههایشان کوتاه بیایند.
اگرچه چارچوب هماهنگی احزاب شیعی عراق با حفظ «اتحاد و پایداری» در برابر مقتدی صدر، او را وادار به عقبنشینی از مواضعش کرد اما بعید به نظر میرسد که این پایان بحران باشد.
آنچه آقای صدر در آخرین کنفرانس مطبوعاتی خود بیان کرد، اگرچه به معنای عقبنشینی از مواضع گذشتهاش است اما این به معنای پایان بحران عراق نیست.
آقای صدر که بارها از سیاست خداحافظی کرده و پس از مدتی دوباره به بازیگری فعال در عراق تبدیل شده است، این بار هم مشخص نیست که چگونه عمل کند.
او حتی اگر به تشکیل دولت توسط چارچوب هماهنگی احزاب شیعی عراق تن دهد اما معلوم نیست که اجازه دهد دولت آینده، دوره خود را به پایان برساند. برخی از تحلیلگران سیاسی بر این نظرند که روش آقای صدر، تمرکز روی دوقطبیسازی سیاسی است.
در هر حال برخی از رسانههای عراقی در گزارشهایی اعلام کردهاند که خروج هواداران مقتدی صدر از پارلمان عراق باعث خواهد شد تا راه برای تشکیل جلسه نمایندگان مجلس و انتخاب رئیس جمهور و نخست وزیر این کشور هموار شود.
به توییتر یورونیوز فارسی بپیوندید
با وجود این برهم صالح، رئیس جمهوری عراق روز سهشنبه از برگزاری انتخابات زودهنگام برای خروج از بحران سیاسی در کشورش حمایت کرد. انحلال پارلمان عراق و برگزاری انتخابات زودهنگام مطالبه اصلی جریان مقتدی صدر بوده است.
عراق با گذشت بیش از ۱۰ ماه از انتخابات سراسری در این کشور نتوانسته است تاکنون دولت تشکیل دهد زیرا جلسات پارلمان بعد از هجوم طرفداران مقتدی صدر به این نهاد قانونگذاری و آشغال آن از حدود یک ماه گذشته برگزار نشده است.
البته بحران تشکیل دولت در عراق، موضوع جدیدی نیست و در سالهای گذشته و بعد از پایان دوران نخست وزیری نوری مالکی، حیدر عبادی و حتی در دوره دولت ناتمام عادل عبدالمهدی هم مشابه آن وجود داشته است.