این فسیل که متعلق به دورۀ زمین شناسی «ادیاکاران» است، در سال ۲۰۱۸ میلادی در روسیه کشف شد و پژوهشگران دانشگاه ملی استرالیا با تجزیه و تحلیل آن توانستند به نشانه‌هایی از نحوۀ تغدیۀ اولین موجودات پیچیده و چندسلولی کره زمین موسوم به «بیوتا ادیاکاران» دست یابند.
آگهیتیمی بین‌المللی از دانشمندان می‌گویند پس از یافتن آثاری از «قدیمی‌ترین وعده غذایی جهان» در یک فسیل ۵۵۰ میلیون ساله، به بینش جدیدی دربارۀ چگونگی زنده ماندن حیوانات اولیه دست یافته‌اند.
این فسیل که متعلق به دورۀ زمین شناسی «ادیاکاران» است، در سال ۲۰۱۸ میلادی در روسیه کشف شد و پژوهشگران دانشگاه ملی استرالیا با تجزیه و تحلیل آن توانستند به نشانه‌هایی از نحوۀ تغدیۀ اولین موجودات پیچیده و چندسلولی کره زمین موسوم به «بیوتا ادیاکاران» دست یابند.
دورۀ زمین‌شناسی «ادیاکاران» از ۶۳۰ تا ۵۴۲ میلیون سال پیش ادامه داشته است و «بیوتا ادیاکاران» از قدیمی‌ترین حیوانات زمین به شمار می‌روند که عمدتا در کف اقیانوس‌ها زندگی می‌کردند.
این فسیل کشف شده در واقع متعلق به موجودی منقرض شده به نام «کیمبرلا» است که ارگانیسمی شبیه به حلزون داشته و تنها در دوره «ادیاکاران» زندگی می‌کرده است.
دانشمندان موفق شدند در روده این موجود فسیل شده، مولکول‌های فیتواسترول را شناسایی کنند؛ محصولی شیمیایی که در گیاهان یافت می‌شود و به این ترتیب گمان می‌رود این موجود از جلبکها و باکتری‌های کف اقیانوس تغذیه می‌کرده است.
جکسون براکس، استاد دانشگاه ملی استرالیا می‌گوید: «استفاده از جلبکهای غنی از انرژی احتمالا می‌تواند دلیل اینکه چرا جانوران دوران ادیاکاران تا این حد بزرگ شده بودند را توضیح دهد... بویژه آنکه تقریباً همه فسیل‌های کشف شده از دوران قبل از ادیاکاران، متعلق به موجوداتی تک سلولی و در اندازه‌های میکروسکوپی هستند.»
بر همین اساس دیرینه شناسان معتقدند که «کیمبرلا» احتمالاً یکی از پیشرفته‌ترین موجودات عصر ادیاکاران بوده که دهان و روده داشته و مانند حیوانات امروزی غذا را هضم می‌کرده است.
جکسون براکس می‌افزاید: «دانشمندان از قبل می‌دانستند که کیمبرلا دارای روده است؛ بویژه اینکه این جانور با خراشیدن جلبکهای کف دریا، آثار تغذیه‌ای از خود به جا گذاشته.... اما تنها پس از تجزیه و تحلیل مولکول‌های روده کیمبرلا بود که توانستیم مشخص کنیم که دقیقاً چه چیزی می‌خورد و چگونه غذا را هضم می‌کند.»
اعضای این تیم، علاوه بر کیمبرلا به تجزیه و تحلیل فسیل حیوان دیگری به نام «دیکنسونیا» نیز اقدام کردند؛ یک گونه منقرض شدۀ دیگر از جانوران اولیه که در مقایسه با کیمبرلا پیشرفت ارگانیسمی کمتری داشته و دهان و روده هم نداشته است. بنا بر ارزیابی محققان، احتمالا این موجود حدود ۱.۴ متر طول و طرحی شبیه به دنده روی بدنش داشته است.
فسیل‌های کیمبرلا و دیکنسونیا در سال ۲۰۱۸ میلادی از صخره‌های نزدیک دریای سفید در شمال‌غرب روسیه کشف شدند. کاشف آنها نیز دکتر ایلیا بوبروفسکی از مرکز تحقیقات علوم زمین آلمان (GFZ) بود که عضو تیم تحقیق کنونی نیز هست.
دکتر بوبروفسکی این جانوران را «منشاء ما و همه حیواناتی که امروز وجود دارند» می‌داند و معتقد است که تحقیق روی این فسیل‌ها، به دانشمندان کمک می‌کند تا تکامل اولیۀ موجودات و نحوه ارتباط آنها با نسل‌های امروزی را ردیابی کنند.
او معتقد است که این موجودات اولیه نیز برخی خواص فیزیولوژیکی مشابه انسان و سایر حیوانات امروزی را داشتند و اینکه «این موجودات عمیق‌ترین ریشه‌های قابل مشاهده ما هستند».