باستان‌شناسان می‌گویند نقل‌قولی از ویرژیل شاعر شهیر عصر طلایی امپراطوری روم را روی یک کوزه سفالی در اسپانیا کشف کرده‌اند.
آگهیبه گفته محققان، این قطعه شعر حدود ۱۸۰۰ سال پیش روی کوزه‌ای سفالی که محل نگهداری روغن زیتون بوده نوشته شده است.
کارشناسان کشف این قطعه را «استثنائی» خوانده‌اند، چرا که معمولا روی کوزه‌های سفالی اطلاعاتی درباره تولیدکنندگان محصول، مقدار روغن یا میزان مالیات آن حک می‌شد و این نخستین باری است که کوزه‌ای با یک نقل قول ادبی روی آن متعلق به ویرژیل شاعر حماسه‌سرای رومی یافت می‌شود.
این کوزه در حفاری‌های باستان‌شناسی که توسط محققان دانشگاه‌های کوردوبا، سویا و مونپلیه در شهر هورناچوئلوس در کوردوبای اندلس واقع در اسپانیا انجام می‌شد، کشف شده است.
ایوان گونزالس توبار، باستان‌شناس در دانشگاه پل والری مونپولیه فرانسه، در این باره می‌گوید: «ما فکر کردیم که ممکن است این قطعه چیزی کاملاً استثنایی باشد چرا که به طور معمول به سختی می‌توانید بیش از یک یا دو خط حکاکی روی یک کوزه سفالی داشته باشید. این یکی اما چهار تا پنج خط داشت در حالی که ما معنای آن را درنمی‌یافتیم.»
بررسی‌های بعدی توسط کارشناسان خط لاتین مشخص کرد که این قطعه در واقع نقل قولی است از ویرژیل که بیشتر برای سرودن اثر حماسی «انه‌اید» شناخته می‌شود.
به گفته آنان مشخص شد که این چهار خط متعلق به ابیات هفتم و هشتم از بخش اول اثر مهم ویرژیل به نام «گئورکیک» (ترانه‌های روستایی) است که با مضمون کشاورزی و زندگی روستایی در سال ۲۹ قبل از میلاد سروده شد.
در قطعه حک‌شده آمده است: «زمین که نخست کشتگاه بلوط‌های یونانی بود، خوشه‌ای پردانه از گندم را ارزانی داشت و آن را با خوشه‌های انگور درهم آمیخت و پیشکش نمود.»
گونزالس توبار، باستان‌شناس در دانشگاه بارسلونا، در این باره می‌گوید: «راستش خواندن این قطعه مدتی طول کشید زیرا برخی از اشتباهات املایی در متن وجود داشت».
به اینستاگرام یورونیوز فارسی بپیوندید
آقای توبار در این باره می‌گوید: «الواح خشتی بسیار زیادی با متون ویرژیل بر روی آنها پیدا شده‌اند، چرا که فکر می‌کنیم از آنها برای آموزش [کودکان] استفاده می‌شده است. با این حال تاکنون چنین چیزی روی کوزه‌های سفالی یافت نشده بود.»
این کوزه در یک منطقه روستایی در جلگه رودخانه گوادالکیویر یافت شده است، محلی که یکی از مراکز عمده تولید و بسته‌بندی روغن زیتون در سراسر امپراتوری محسوب می‌شد.
پژوهشگران می‌گویند نویسنده ممکن است یک کارگر ماهر یا شاید حتی یک کودک کار در کارگاهی بوده باشد که خمره در آن ساخته می‌شده است.
به اعتقاد آنان، خطوط روشن می کند هر کس که حروف را در خاک رس خراشیده باسوادتر از کارگران معمولی بوده و احتمالاً خطوط را از روی حافظه نوشته باشد.
نتایج مطالعات تازه در نشریه علمی «Journal of Roman Archaeology» منتشر شده است.