برای خاویر گونزالس یک دقیقه طول کشید تا بتواند خود را به مهاجرانی برساند که در آب‌های ساحلی اسپانیا «به زور اسلحه» مجبور به ترک یک قایق تندرو شده بودند؛ با این وجود زمانی که به آنجا رسید یکی از مهاجران جان باخته بود.
آگهیدر روز وقوع حادثه خاویر گونزالس که یک مدرسه موج سواری را در جنوب اسپانیا اداره می‌کند، به همراه اعضای تیمش در حال فیلمبرداری یک ویدیوی تبلیغاتی در سواحل اسپانیایی «اندلس» بودند که متوجه شدند یک قایق تندرو با بیش از بیست سرنشین به ساحل نزدیک می‌شود.
دیدن این صحنه برای گونزالس غیرعادی نبود؛ زیرا این ساحل یک نقطه پر رفت و آمد برای قاچاقچیان محسوب می‌شد؛ با این وجود از آنچه در آن روز دید بسیار متحیر شد.
او دید که ۲۷ سرنشین قایق، در میان طوفان یکی یکی به آب پرتاب می‌شوند.
گونزالس که این منطقه را به خوبی می‌شناخت، او درباره مهاجرانی که به آب پرتاب می‌شدند می‌گوید: «جریان آب در این منطقه از ساحل بسیار قوی است و به همین دلیل مهاجران را به اعماق آب می‌کشید. آنها نیز شنا بلد نبودند و در حالی که لباس‌های زیادی به تن داشتند، سعی داشتند برخلاف جریان آب شنا کنند اما غرق می‌شدند.»
وقتی همه مهاجرانی که در قایق بودند به بیرون انداخته شدند، قایق به سرعت چرخید و فرار کرد. در آن زمان بود که گونزالس با قایق کوچک خود و به همراه پسرش، برای نجات مهاجران رفت.
گونزالس می‌گوید: «حدود یک دقیقه طول کشید تا به آنها رسیدم، با این وجود یکی از آنها غرق شده بود. اگرچه توانستیم تعدادی از مهاجران را سوار قایقمان کنیم، اما از دهان برخی از آنها کف سفید بیرون می‌آمد.»
بقیه اعضای تیم گونزالس که به دلیل ناآشنا بودن با منطقه و جریانات آب در ساحل مانده بودند، با اورژانس و پلیس تماس گرفتند.
اعضای تیم، پس از بازگشت قایق گونزالس نیز شروع به احیای مهاجران کردند و آنها را با لباس‌های خود، گرم نگه داشتند تا اینکه نیروهای اورژانس از راه برسند.
گفته می‌شود از ۲۷ نفری در این قسمت خطرناک دریا در میان امواج آب رها شده بودند، تنها هشت نفر به ساحل رسیدند و چهار نفر نیز در همان روز جان خود را از دست دادند و تعداد زیادی ناپدید شدند.
تهدید مهاجران با اسلحه
پلیس اسپانیا همچنان در حال تحقیق درباره این حادثه است. نیروهای پلیس قضایی و پلیس قانونی نیز در منطقه مشغول به کار هستند.
به گفته پلیس اسپانیا، سرنشینان این قایق در گروه‌های ۴۰ نفره مراکش را ترک کرده بودند؛ اما درنهایت در دریا در مناطق مختلف سواحل اندلس رها شده بودند.
تحقیقات اولیه همچنین نشان داد بسیاری از مهاجران حاضر به پریدن به داخل آب نبودند زیرا نمی‌توانستند شنا کنند. قایق نیز اگر بیش از این به ساحل نزدیک می‌شد، با کف دریا تماس پیدا می‌کرد و گیر می‌افتاد. به همین دلیل بود که قاچاقچیان به زور اسلحه مهاجران را مجبور به ترک قایق می‌کردند.
گونزالس می‌گوید: «یکی از مهاجران به ما گفت که او را با اسلحه تهدید کرده‌اند تا درون آب بپرد و هر کسی که حاضر به ترک قایق نبود نیز به میان امواج آب هل داده می‌شد.»
گونزالس همچنین از عملکرد نیروهای امداد برای کمک به این مهاجران انتقاد می‌کند و می‌گوید: «بیست دقیقه طول کشید تا اعضای صلیب سرخ آمدند، پلیس اسپانیا هم پس از نیم ساعت از راه رسید و آمبولانس هم پس از همۀ آنها آمد. اعضای تیم خدمات نجات دریایی حتی دیده نشدند؛ آنهم در حالی که بعضی از نجات یافتگان در وضعیت بسیار بدی بودند.»
بررسی‌های اولیه حاکی از آن است که قاچاقچیان این قایق، شامل دو اسپانیایی و دو مراکشی بودند و مهاجران نیز برای انجام این سفر تا ۵۰۰۰ یورو به آنها پرداخت کرده بودند.
گونزالس با اشاره به اینکه این منطقه، به عنوان یک نقطه مهم فعالیت قاچاقچیان شناخته می‌شود، از این موضوع انتقاد دارد که چرا مقامات برای جلوگیری از فعالیت آنها و وقوع چنین جنایاتی کاری انجام نمی‌دهند.
او می‌گوید: «اگر ما اینجا نبودیم معلوم نبود چه اتفاقی برای این مهاجران می‌افتاد. من حرفه‌ای نیستم و نمی دانستم چگونه کمک کنم. خدمات دریایی باید اینجا می‌بود.»