تمام ۳۷۹ سرنشین هواپیمای خطوط هوایی ژاپن پس از برخورد با یک هواپیمای گارد ساحلی در فرودگاه هاندا توکیو که منجر به کشته شدن پنج نفر از شش خدمه هواپیمای کوچکتر در روز سه‌شنبه شد نجات پیدا کردند.
آگهیویدئویی از این حادثه نشان می‌دهد که مسافران از ایرباس ای۳۵۰ در حال سوختن، با سرسره‌های نجات در آرامش نسبی و ظاهرا بدون چمدان دستی در عملیاتی که به‌عنوان یک «معجزه» ستایش می‌شود در حال تخلیه هستند.
آژانس‌های ایمنی هوانوردی سال‌ها هشدار داده‌اند که معطل شدن برای برداشتن چمدان‌های دستی، جان افراد را در حین تخلیه به خطر می‌اندازد.
به گفته کارشناسان، دود خفیف در کابین به گونه‌ای نبود که مسافران در اثر استنشاق آن ناتوان شوند.
مدیران خطوط هوایی در یک نشست مطبوعاتی گفتند که به کاپیتان پرواز اجازه فرود داده شده بود اما به احتمال زیاد نتوانسته بود هواپیمای گارد ساحلی را مشاهده کند.
کارشناسان گفتند که تمرکز تحقیقات علت حادثه بر روی چگونگی قرار گرفتن هر دو هواپیما در یک باند خواهد بود که نشانه‌های اولیه حاکی از ارتباط نادرست بین کنترل ترافیک هوایی و خلبانان است.
شاون پروچنیکی، استادیار مهندسی هوانوردی دانشگاه اوهایو روز چهارشنبه به شبکه سی‌ان‌ای گفت که سرعت تخلیه «شگفت‌انگیز» بود.
او گفت: «حدس می‌زنم که واقعا در ۹۰ ثانیه پیاده شدند و احتمالا مسافران سعی نکردند چمدان‌های خود را بردارند چراکه زمان بسیار سریعی است.»
او توضیح داد که یکی از موانع اصلی هنگام تخلیه هواپیما معمولا این است که افراد سعی کنند چمدان‌های خود را بردارند.
دزموند راس، مدیرعامل اجرایی شرکت حمل و نقل هوایی پگاسوز در ایرلند گفت که یک الزام گواهی ایمنی جهانی وجود دارد که ثابت کند خدمه هواپیمای تحت حادثه می‌توانند مسافران را در کمتر از ۹۰ ثانیه تخلیه کنند.
او گفت که این موضوع برای همه هواپیماها از جمله هواپیماهای بزرگتر مانند ایرباس ای۳۸۰، بزرگترین هواپیمای مسافربری جهان صدق می‌کند.
وی افزود: «مهمانداران هواپیما در بازکردن درها و در واقع جمع کردن مسافران برای رساندن آن‌ها به درها، کار شگفت‌انگیزی انجام دادند.»
خطوط هوایی ژاپن گفت که سیستم اعلام هواپیما نیز در حین تخلیه دچار مشکل شده بود بنابراین خدمه پرواز مجبور شدند با استفاده از یک مگافون و یا با فریاد دستورالعمل‌ها را منتقل کنند.
به گفته این شرکت هواپیمایی تنها یک مسافر در این حادثه دچار کبودی شد و ۱۳ نفر دیگر به دلیل ناراحتی جسمی درخواست مشاوره پزشکی داشتند.
یک مهماندار سابق هواپیمایی ژاپن نیز به بی‌بی‌سی گفت: «اطمینان از اینکه مسافران دچار وحشت نمی‌شوند در شرایط واقعی می‌تواند دشوار باشد.»
او گفت: «اما آنچه که آن‌ها به دست آوردند سخت‌تر از آن است بتوان تصورش کرد. این واقعیت که آن‌ها توانستند همه را از هواپیما خارج کنند نتیجه هماهنگی خوب بین خدمه و مسافران است که از دستورالعمل‌ها به‌خوبی پیروی کردند.»
مقررات ایمنی هوانوردی در سال‌های اخیر پس از حوادث ناگوار گذشته به‌طور قابل توجهی تقویت شده است.
برخورد دو بوئینگ ۷۴۷ در فرودگاه لوس رودئوس اسپانیا در سال ۱۹۷۷ که منجر به کشته شدن ۵۸۳ نفر شد مرگبارترین حادثه در تاریخ هوانوردی باقی مانده است و پس از آن منجر به بازنگری رویه‌های کابین خلبان و ارتباطات رادیویی شد.
خطوط هوایی ژاپن در اوت ۱۹۸۵ زمانی که پروازی به مقصد اوزاکا اندکی پس از برخاستن از فرودگاه هاندا توکیو با کوه برخورد کرد چنین تجربه تلخی را فراموش نکردند. تنها چهار نفر از ۵۲۴ سرنشین هواپیما از این سانحه جان سالم به در بردند اما چند روز بعد یکی از آن‌ها بر اثر جراحات شدید درگذشت.
آگهیخطوط هوایی ژاپن در سال ۲۰۰۶ یک مرکز شبیه موزه در نزدیکی هاندا افتتاح کرد که بقایای این حادثه را به نمایش می‌گذاشت و هدف آن ارتقای آگاهی ایمنی در بین کارکنان بود.
خطوط هوایی ژاپن در صفحه وبسایت این مرکز نوشت: «در برابر درد و اندوه خانواده‌های داغدار و بی‌اعتمادی عمومی به ایمنی خطوط هوایی [پس از سقوط هواپیما در سال ۱۹۸۵] ما متعهد شدیم که دیگر هرگز اجازه ندهیم چنین حادثه غم‌انگیزی رخ دهد.»