تلاش برای پایان تبعیض در محل کار

تلاش برای پایان تبعیض در محل کار
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

برای شرکت ها، داشتن کارکنانی گوناگون و متفاوت یک مزیت و باعث خلاقیت و نوآوری است. این اعتقاد در اروپا رو به گسترش است، با اینکه بر اساس آخرین مطالعات هنوز تبعیضات زیادی در عرصۀ شغلی صورت می گیرد.

تبعیض های مختلفی که، بسیاری جرات صحبت دربارۀ آن را به خود نمی دهند.

شخص که ترجیح می دهد نام اصلی خود را پنهان نگه دارد، و به نام “مارک” صدایش خواهیم کرد، بین سال های 1993 و 2004 میلادی، در فرانسه قربانی این تبعیضات بوده است.

مارک: “به دلیل همجنسگرایی، من با مشکلات و خشونت های بسیاری روبرو شدم…بعد از ناهار به محل کار برمی گردید و روی میزتان کاغذی پیدا می کنید که روی آن نوشته: “مرگ بر همجسنباز” یا “همجسنباز کثیف”. در حال کار کردن هستید و فرد ناشناسی با یک تماس تلفنی شما را تهدید به مرگ می کند.
ارزش و شخصیت شما را زیر سوال می برند و مسئولیت های پایین تر به شما واگذار می کنند. ممکن است شما، همانطور که برای من پیش آمد، ماه ها و ماه ها در یک اتاق بدون هیچگونه تماس یا کاری، بمانید.”

در سال 2000، اتحادیه اروپا طی دو دستورالعمل، یک چارچوب قانونی برای مبارزه با تبعیض در محل کار ارائه کرد. متن هایی که از جمله با به رسمیت شناختن تمایلات جنسی به عنوان یک معیار تبعیض، به مارک ابزاری برای مبارزه اهدا می کند.

مارک: اروپا به ما نشان داد که همجنس گرایان نیز محترمند. اروپا به ما کمک کرد تا در محل کار از خود دفاع کنیم. به این طریق من بسرعت از خودم دفاع کردم.

پس از مراحل سخت و طولانی، مارک موفق شد از کسانی که او را آزار می دادند، خسارت بگیرد.

خبرنگار یورونیوز:
“اتحادیه اروپا دارای یکی از پیشرفته ترین چارچوب های قانونی برای مبارزه با تبعیض است. در هر کشور، یک آژانس مستقل برای ارتقاء برابری فرصت ها، فعالیت می کند.

این سازمان ها مستقیما از دستورالعمل های سال 2000 در اتحادیه اروپا سرچشمه می گیرند. نقش آنها کمک به اجرای قوانین ضد تبعیض است و در حال حاضر همۀ آنها در شبکه ای موسوم به “اِکینِت” (EQUINET) فعالیت می کنند.

“ژوزف دو ویت” مدیر این شبکه و همچنین رئیس مرکز برابری فرصت ها در بلژیک است.

ژوزف دو ویت: “اول و مهمتر از همه، ما باید برای مردم روشن کنیم که نباید تحت فشار تبعیض قرار گرفت. این یک حق اساسی است. اگر شخصی با مشکلی مواجه می شود، می تواند آن را با سازمان هایی که برای برابری فرصت ها و علیه تبعیض مبارزه می کنند، در میان بگذارد تا راه حلی پیدا کنند.
ما می توانیم مسائل را بررسی کنیم و با طرفین صحبت کنیم و اگر تبعیضی صورت گرفته، به آن پایان دهیم و خسارت هایی نیز ممکن است به فرد ستم دیده پرداخت شود.”

اتحادیه اروپا، یک سطح حداقلی، برای حمایت قانونی ترسیم کرده است. شش معیار شامل آن هستند: قومیت، جنسیت، سن، گرایش جنسی، معلولیت و مذهب.

اما در عمل، اتکا به این دلایل برای اثبات تبعیض، اغلب دشوار است.

“یعقوب باری“، شهروند فرانسوی و اصلیت او از بورکینافاسو است. او این مشکلات را تجربه کرده است. او آزمون آموزش و پرورش برای پست مدیر دبیرستان را با موفقیت پشت سر گذاشت. بین سال های 2007 تا 2009، دورۀ تکمیلی خود را در یک دبیرستان در حومۀ پاریس انجام داد. اما در این دوران با خصومت همکار ارشد خود مواجه شد.

یعقوب باری: “به محض این که او مرا دید، گفت:“اینجا چه کار می کنی؟ من کسی مثل تو را اینجا نمی خواهم. هر کاری بتوانم انجام خواهم داد تا از شر تو خلاص شوم”. به مدت دو سال از هیچگونه تحقیر و اذیت و آزاری دریغ نکرد. به مدت دو سال ،هیچگونه تبعیضی را فراموش نکرد.”

با وجود دارایی صلاحیت و پشتیبانی استادان دبیرستان، در پایان دورۀ دو ساله، یعقوب پست مدیریت دبیرستان را بدست نیاورد. او خود را قربانی این خصومت و همدستی برخی از بازرسان آموزش و پرورش می داند که وی را ناعادلانه محروم کردند.

یعقوب باری:
“در حیطۀ مبارزه با همه اشکال تبعیض، آموزش و پرورش، یکی از نهادهای پیشرفته است. اما بین متن قانون و اجرای آن در جامعه، گاهی اوقات فاصله ای وجود دارد.”

پروندۀ یعقوب قرار است در دادگاه اداری بررسی شود.

یعقوب باری: “تا عدالت انجام شود، بعضی ها باید عواقب ناشی از این بی عدالتی ها را بپردازند.”

ژوزف دو ویت: “این بسیار دشوار است که شما را فقط به خاطر آنچه هستید و نه به خاطر آنچه شما انجام داده اید، رد کنند. بسیاری از مردم آنقدر مورد تحقیر قرار گرفته اند و احساس ناتوانی می کنند که حتی نمی خواهند در آن مورد صحبت کنند و دادن اعتماد به نفس به این قربانیان برای رفتن به سوی سازمان ها و نهادهای عدالتی کار دشواری است.”

خبرنگار یورونیوز:
“مبارزه با تبعیض، باید با سیاست های تشویقی برای دیگرپذیری و تحمل همکاران گوناگون، در شرکت ها وسازمان ها نیز همراه باشد. تقریبا در همه جای اروپا، منشورهایی در این راستا ارائه می شود. با امضای آنها شرکت ها متعهد می شوند تا برای برابری فرصت ها کوشش کنند.”

در اسپانیا، “میرتا کازانووا” یکی از این منشورها را ارائه کرده است. او در این عرصه پیشگام است و سازمان غیر دولتی که او تاسیس کرده در سراسر اروپا فعالیت می کند. او در بارسلون زندگی می کند و از سی سال پیش به این مسائل علاقه مند است.

اولین گزارش “موسسۀ اروپایی مدیریت برای ارائۀ برابری” که میرتا چند سال پیش
راه اندازی کرد، از اختلافات زیادی بین کشورهای شمال اروپا و جنوب آن نقل می کرد.

میرتا کازانووا: “در سال 2000، هنگامی که ما اولین تحقیقاتمان را در اروپا انجام دادیم، یکی از نکته های قابل توجه، عملکرد و نگرش کشور های شمالی در مورد ارئه فرصت ها برای همه بود. بیست در صد از شرکت ها روی این مسائل کار می کردند. این در حالیست که در جنوب اروپا، تنها یک هزارم آنها به این مهم توجهی داشتند.”

از آن زمان به بعد، این تفاوت ها کمتر شده اند. تعداد کشور ها و شرکت هایی که به منظور بالا بردن آگاهی ها در اینباره کوشش می کنند، رو به افزایش است.

میرتا کازانووا: “منشور گوناگونی و برابری، ابزار بسیار موفقی برای بالا بردن سطح آگاهی است. چرا که شرکت ها داوطلبانه به آن تعهد می بندند… هنگامی که یک متن، امضا کنندگان بسیاری دارد، این یک موفقیت است. این شرکت ها با هم صحبت می کنند و بهترین شیوه ها را از یکدیگر یاد می گیرند، پس حرکت خوبی آغاز شده و این سیاست ها کم کم اجرا می شوند.”

فرانسه، یک از اولین کشورهای اروپایی است که این تصمیمات را اتخاذ کرده و از جمله شرکت های پیشگام در این عرصه، راه آهن فرانسه است. تمام مدیران و مسولان استخدام در مورد این موضوع آموزش دیده اند. حتی یک پست خاص برای ترویج فرصت های برابر، ایجاد شده است.

“کلود موانگِلو“، مدیر ارائه فرصت های برابر در شرکت راه آهن فرانسه: “فکر نمی کنم که شرکت ها فقط به خاطر تبلیغ و ارائه یک تصویر خوبی از خودشان به این سیاست ها روی بیاورند. خیر، تشویق برابری و ارائۀ فرصت برای همه واقعا نوعی سرمایه برای آنهاست. ما سعی داریم سیاست هایی اتخاذ کنیم که به همه ارزش دهد، همگان را به رسمیت شناخته و تفاوت ها و مختصات خاص هر شخص را بپذیرد.”

در مورد معلولین، اغلب، شرکت ها باید تلاش و سرمایه گذاری بیشتری بکنند. برای مثال برای انطباق محیط کار آنان. برای “پیر وُترَن” که اکنون سرپرست یک تیم نه نفره است و برنامه قطارها را مدیریت می کند، این تلاش مفید بوده است.

پیر وُترَن: “باید موقعیت شغلی خوب و سازگار با موقعیت مان را پیدا کنیم تا حداکثر مستقل باشیم. مطمئنا شخصیت و دید ما نسبت به زندگی، تاثیر مثبتی نیز در محیط کار دارد. من از کارم بسیار لذت می برم و از زندگیم راضی هستم.

برای رویارویی با چالش های آینده، دفاع از برابری فرصت ها برای همگان، ضرورتی برای تمام شرکت ها و سازمان ها است.

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

چگونه می توان شهروندان را به شرکت در انتخابات تشویق کرد؟

حفاظت از حریم خصوصی در عصر دیجیتال

تدابیر جدید برای جلب رضایت خریداران اروپایی