مشکلات در خارج از کشور و حمایت کنسولگری ها

مشکلات در خارج از کشور و حمایت کنسولگری ها
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

“آن طرف دنیا بودیم. بعضی ها می گویند که آتشفشان ارتا آله دروازۀ جهنم است. ما دقیقاً همان جا بودیم. یک جا چادر زده بودیم. حدود ساعت سه صبح، مورد حملۀ شورشیان قرار گرفتیم. ما را از کیسه خواب هایمان بیرون کشیدند و پنچ نفر کشته و دو نفر هم به شدت مجروح شدند.”

برونو، یک شهروند بلژیکی است که در صنعت جهانگردی کار می کند. در ماه ژانویۀ گذشته، در منطقۀ حساس “آفار” در اتیوپی، در نزدیکی مرزِ اریتره هنگامی که آن حادثه رخ داد، یک گلوگه به شانۀ او اصابت کرد.

در مجموع گردشگرانی از حدود بیست ملیت مختلف حضور داشتند و با کمک ارتش آلمان با همراهی افراد ارتش اتیوپی، به کشورهایشان منتقل شدند.

برونو ون دو بوش می گوید: “ما در یک منطقۀ بسیار دور افتاده بودیم و به کمک نیاز داشتیم. این کمک ها بیشتر از سمت سفارت آلمان در آدیس آبابا هدایت شد. به این دلیل ساده که دو نفر از قربانیان آلمانی بودند و چهار تن از گروگان ها هم همین طور. این که مسئول گروه آلمانی برای درخواست کمک پیشقدم شده بود.”

این حادثۀ تلخ، اهمیت کمک های کنسولی در خارج از کشور را نشان می دهد و به این منظور همبستگی بین اروپایی ها ضروری است و حتی یکی از حقوق شهروندان اتحادیه اروپا به حساب می آید.

“جورجیو پورزیو“، از ادارۀ اروپایی برای اقدام های خارجی، در این باره می گوید: “اگر شما در کشوری هستید که از کشور شما نماینده ای در آنجا نیست و کنسولگری یا سفارتی وجود ندارد یا به هر دلیلی دسترسی به آنها ندارید، در آن صورت می توانید به نمایندگی یکی دیگر از اعضای اتحادیه رجوع کنید. آنها با شما همانندِ یکی از شهروندان خود رفتار خواهند کرد. این نتیجۀ پیمانی است که بین کشورهای اروپایی بسته شده است و به شما چنین حقوقی می دهد.”

در بین کشورهای اروپایی، فرانسه دارای بزرگترین شبکۀ کنسولی و دیپلماتیک است. ارگان کلیدی این شبکه، بخش مدیریت بحران در وزارت امور خارجۀ فرانسه می باشد و محل بسیار مهمی برای حفاظت از حقوق اتباع فرانسوی یا اروپایی در خارج از کشور به حساب می آید. این مرکز هر روز هفته و بیست و چهار ساعته فعال است.

چنین مراکزی در تمام پایتخت های اروپایی وجود دارد. برای مثال در این مراکز است که “توصیه های سفر” تهیه می شود و به موارد اضطراری فردی یا کلی رسیدگی می شود.

سرژ موستورا مدیر مرکز بحران در فرانسه دربارۀ این مرکز می گوید: “مرکز بحران چهار وظیفۀ اصلی دارد. “کنترل مستمر“، یعنی نظارت بر آنچه در جهان می گذرد و جمع آوری اطلاعات. به این دلیل که امروز اخبار زیادی وجود دارد اما باید اطلاعات درست را جمع آوری کرد. نقش دوم، “هشدار” که با احتمال بروز خطر، آن را گزارش می دهد. “برنامه ریزی”. برای هر کشور خارجی و جهت حفظ امنیت اتباع فرانسوی، ما برنامۀ مشخصی داریم. در نهایت “هدایت عملیات” برای مثال خارج کردن اتباع از منطقه.”

سونامی ژاپن، بهار عرب، تنش های تروریستی در صحرای آفریقا، بحران های اخیر، اهمیت فعالیت های کنسولگری ها را نشان داد. طرحی از طرف کمیسیون اروپا برای پیشبرد همکاری و هماهنگی بین کشورهای عضو، در دست بررسی است.

برای مثال حدود شش هزار شهروند اروپایی، در زمان بحران لیبی در منطقه حضور داشتند. در آنجا تنها هشت کشورِ عضو دارای نمایندگی بودند.

جورجیو پورزیو می گوید: “هنگامی که کشورهای عضو تصمیم گرفتند اتباع خود را از منطقه خارج کنند، هواپیما و کشتی به آن کشور فرستادند و این وظیفۀ همۀ ما بود تا به بهترین طریق از امکانات موجود استفاده کنیم. برای مثال باید از حرکت کشتی های نیمه پُر، جلوگیری می کردیم، و همین طور هواپیما ها.”

به سنگال می رویم. کشوری در غرب آفریقا با تعداد زیادی گردشگر اروپایی که بحران عمده ای در آن وجود ندارد اما امکان ایجاد تنش های منطقه ای در آن وجود دارد. در اینجا تنها ده کشور از اتحادیه اروپا نمایندگی دارند و فرانسه نقش پررنگی دارد.

هنگامی که تعطیلات فرا می رسد، بسیاری از اروپاییها به دنبال آب و هوای مطبوع به خارج از اروپا سفر می کنند. اینجا در سنگال، شمار گردشگران فرانسوی بسیار زیاد است. بنابراین اگر یک موقعیت اضطراری پیش بیاید، مقامات فرانسوی، مسئولیت ویژه و سنگین تری خواند داشت، خصوصاً برای حمایت از آنهایی که نمایندگی در سنگال ندارند.

بزرگترین کنسولگری در سنگال متعلق به فرانسه است. مسائل روزمره عمدتاً اداری است. اما نقش محوری فرانسه هیچگاه فراموش نمی شود.

آلن ژوره، سرکنسول فرانسه در داکار در مورد هماهنگی بین کشورهای اروپایی می گوید: “اگر شرایط بحرانی رخ دهد، باید عملیات تمام کشورهای اروپایی را هدایت کنیم. برای مثال اگر مقامات این کشور دیگر توانایی انجام وظایف خود را نداشته باشند، ما باید برنامه های امنیتی و خارج کردن اتباع را هماهنگ کنیم.”

کمک های کنسولگری و همبستگی اروپایی هر روز شامل موارد اضطراری فردی نیز می شود: گم کردن گذرنامه یا دزدیده شدن آن، تصادف یا بیماری جدی، مورد حمله قرار گرفتن یا حتی زندانی شدن و غیره.

آلن ژوره اضافه می کند: “سرپرست زندان با ما تماس گرفت چون فکر می کرد یک فرانسوی به آن زندان منتقل شده است. اما آن شخص فرانسوی نبود بلکه چک بود. او را تازه به زندان آورده بودند و به پوشاک، غذا و دارو نیاز داشت و ما اینها را برای او فراهم کردیم. سپس با سفارت جمهوری چک در رباط تماس گرفتیم.”

اروپایی ها، هر سال حدود ۹۰ میلیون مسافرت توریستی و کاری به خارج از اتحادیه اروپا، انجام می دهند و تنها سه کشور هستند که تمام ۲۷ کشورِ عضوِ اتحادیه اروپا در آنها دارای نمایندگی دیپلماتیک هستند: ایالات متحده آمریکا، چین و روسیه.

پاسکالیس پاپاکریستوپولوس، رییس یک انجمن دفاع از منافع مهاجران اروپایی است و در مورد اهمیت بالای اطلاع رسانی به شهروندان می گوید : “ما دوست داریم اطلاعات به همۀ شهروندان و به نحوِ گسترده ای ارائه شود. همانطور که در تمام فرودگاه های اتحادیه اروپا در مورد “حقوق مسافران“، پوسترهایی نصب شده است. در برخی کشورها، گام نخست برداشته شده و این اطلاعات در گذرنامه ها چاپ شده است، برای مثال در گذرنامۀ یونانی من هم دیده می شود و آدرس وب سایت کمیسیون اروپا نیز درج شده اما تعداد اندکی از مردم اینها را می خوانند.”

توصیۀ ضروری که همیشه به مسافران داده می شود، کسب اطلاعات قبل از سفر است.

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

چگونه می توان شهروندان را به شرکت در انتخابات تشویق کرد؟

حفاظت از حریم خصوصی در عصر دیجیتال

تدابیر جدید برای جلب رضایت خریداران اروپایی