مدیترانه چون پرتگاهی همیشگی پیش روی پناهجویان خسته از جنگ

آگهی

به دنبال نا آرامی ها در آفریقا و خاورمیانه بسیار کسانی هستند که برای فرار از وضعیت موجود به دریا می زنند. ولی فاجعه لامپدوسا، برای نخستین بار توجه جامعه جهانی را به خطرات پیش روی پناهجویان جلب کرد. این جزیره کوچک در جنوب ایتالیا، در اکتبر سال ۲۰۱۳ میلادی، شاهد فاجعه ای انسانی بود. بیش از ۳۶۰ نفر از پناهجویان آفریقایی در پی واژگون شدن قایقشان غرق شدند.

یکی از ماهیگیران جزیره که به همراه دوستش در روز سوم اکتبر سال ۲۰۱۳ از نزدیک شاهد ماجرا بوده می گوید: «صحنه وحشتناکی بود. مردمانی را می دیدیم که با دستهای از هم گشوده درخواست یاری می کردند. دردناک بود. به گارد ساحلی تلفن زدیم و آغاز به نجاتشان کردیم. توانستیم چهل و هفت نفرشان را از آب بیرون بکشیم.»

دولت ایتالیا برای نجات جان پناهجویان گرفتار در دریا، پروژه ماره نوستروم را راه اندازی کرد. ماره نوستروم در مدت زمان حیاتش از اکتبر سال ۲۰۱۳ تا اکتبر سال ۲۰۱۴ توانست جان یکصد هفتاد هزار پناهجو را نجات دهد. با اینحال این پروژه با انتقاد محافظه کاران ایتالیایی مواجه شد.

سی و یک اکتبر سال ۲۰۱۴، ماره نوستروم جای خود را به عملیات تریتون داد که زیر نظر فرونتکس، نهاد مسئول پاسداری از مرزهای اروپا، اداره می شود. تریتون با حدود یک سوم بودجه ماره نوستروم که معادل مبلغی در حدود ۳ میلیون یورو در ماه است، تنها مسئولیت حفاظت از مرزهای دریایی اروپا را دارد. از سوی دیگر، ماره نوستروم حوزه وسیع تری از آبهای مدیترانه را پوشش می داد که تا نزدیکی سواحل لیبی پیش می رفت. حال آنکه اکنون تریتون تنها عمق سی مایلی از جزیره سیسیل را پوشش می دهد.

سخنگوی نهاد “نجات کودکان” می گوید: «از زمان متوقف شدن ماره نوستروم و به کار گرفته شدن تریتون، شمار پناهجویانی که به دریا می زنند افزون شده است. این در حالیست که بیشتر این افراد می دانند که ماره نوستروم دیگر وجود ندارد و نمی توانند بر عملیات نجات آنی به محض ترک سواحل لیبی تکیه کنند.»

بر اساس نظر عفو بین الملل، بیست و پنج درصد پناهجویان گرفتار دریا در سال گذشته توسط کشتی های تجاری نجات یافته اند. به همین دلیل نیز بسیاری از کشتی ها مسیرهای دیگری را برای مسیر خود بر می گزینند.