پنجاهمین سالگرد سفر یوری گاگارین به فضا

پنجاهمین سالگرد سفر یوری گاگارین به فضا
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

پنجاه سال قبل در چنین روزهایی، برای اولین بار در تاریخ بشر، یک انسان به قصد سفر به فضا زمین را ترک کرد. اما براستی یوری گاگارین چه کسی بود و پرواز او چگونه توانست زندگی خود او و مسیر زندگی بشر را تغییر دهد؟

النا گاگارین دختر او می گوید: “یوری آلکسیویچ گاگارین در یک خانواده روستایی خیلی ساده، زاده شد. پدر و مادر او در در یک مزرعه جمعی کار می کردند و 4 فرزند داشتند. در طول جنگ جهانی دوم، یوری همیشه داستان یک رویداد را تکرار می کرد: یک خلبان شوروی بر فراز روستای اشغال شده آنها سقوط کرد و و یوری و پسران دیگر آن خلبان را نجات دادند و از نازی ها پنهانش کردند، تا اینکه دوست دیگری او را سوار هواپیمای دیگری کرد. این رویداد عمیقا بر او تاثیر گذاشت و او از آن زمان همواره می خواست خلبان شود. مشتاق بود که از دستگاه ها و ماشین های جدید سر دربیاورد و همه کار می کرد تا رویایش به واقعیت بپیوند.

سرانجام او در یک مدرسه خلبانی، آموزش پرواز نظامی دید و با رتبه عالی فارغ التحصیل شد.”

آلکسی لیونف، فضانورد اتحاد شوروی سابق و اولین انسانی که در فضا راه پیمایی کرد، دوست و همکار یوری گاگارین بود. او درباره گاگارین می گوید: “یوری و من به خلبانان جسور معروف بودیم. در برخی کلاس ها به نمایش های جنگی می پرداختیم. ما دارای روحیات شبیه به هم بودیم.

حتی حالا، وقتی چشم هایم را می بندم، چهره روسی درخشان و موهای قهوه ای روشن او را می بینم. لبخندی که همیشه بر لبش بود وچشمان درشت آبی رنگش که مانند زمرد می درخشید.”

النا گاگارین اضافه می کند:

“پدر من درخانه، مردی ساده، بشاش و جذاب یود، همانگونه که دربین مردم بود.

تا آنجا که می توانست وقتش را در اختیار ما قرار می داد، برایمان کتاب می خواند، در تمرینات درسی کمک مان می کرد و با خودش به سفرهای مختلف می برد. چنان انسان سرزنده ای بود که ماندن در خانه برایش واقعا مشکل بود.”

یوری یوساکف، مدیر مرکز آموزش پرواز و آموزش فضانوردان روسیه می گوید:

“روشن است که آن دوران، دوران رویارویی و مسابقه بین دو اردوگاه بود و اتحاد شوروی تلاش می کرد تا دست آوردهایش را در عرصه تکنولوژی و سیاست به جهان نشان دهد. تا آن زمان فقط سگ و شامپانزه به فضا فرستاده شده بودند. اما لازم بود انسانی به فضا برود و نشان دهد که می تواند مدتی در مدار زمین قرار گیرد و زنده و سالم به زمین بازگردد.”

والری لوبینسکی، دانشمند فضایی و مهندس طراح فضاپیما می گوید:

“من شانس این را داشتم که عضو گروهی باشم که فضاپیمای “وستوک” را طراحی می کرد. در این گروه، فقط مهندسان و دانشمندان برجسته و مهم حضور نداشتند، بلکه واقعا خیال پردازانی بودند که به اکتشاف فضا توسط انسان به عنوان یک هدف نهایی باور داشتند و مشتاق بودند که در این جهت حرکت کنند.”

النا گاگارین: “فضانورد مورد نظر، از بین شمار بزرگی از خلبانان جت که داوطلب بودند انتخاب می شد. فکر می کنم از بین 3500 نفر. در آزمایش های اولیه 20 نفر انتخاب شدند و بعد یک گروه 6 نفره و سرانجام یک نفر یعنی یوری گاگارین برای اولین سفر به فضا انتخاب شد.”

آلکسی لیونف درباره تدارک سفر اولین انسان به فضا و ازجمله تجربه لباس فضانوردی می گوید: “مانند این است که مردی را لباس بپوشانی و به داخل یک کوره داغ بیاندازی. ظاهرا ترسی نباید داشته باشد، زیرا قرار است لباس مخصوص، او را حفاظت می کند. اما هیچکس نمیتواند مطمئن باشد که آیا واقعا لباس مخصوص از او حفاظت خواهد کرد یا نه. عینا همین وضعیت است. به او می گوییم: نگران نباش،همه چیز درست است. البته نمی دانیم چه اتفاقی خواهد افتاد. با شماست که وقتی برگشتی برای ما تعریف کنی!”

یوری یوساکف درباره تجربه سفر گاگارین می گوید:

“آنچه روشن است اینست که پرواز 108 دقیقه طول کشید. 9 دقیقه صرف قرار گرفتن در مدار زمین شد و سپس یک دور گردش به دور زمین. این بزرگترین دست آورد علمی در آن زمان بود. البته اکنون ما در ایستگاه های فضایی، ماه ها مشغول پرواز هستیم. اما آنزمان اولین بار بود که انسان به فضا می رفت و این دست آورد گاگارین بود. همه انچه او می باید انجام می داد عبارت بود از انجام مکالمات رادیویی و استفاده از غذایی که در فضا پیما در دسترسش بود. هدف این بود که ببینیم چگونه یک انسان می تواند در شرایط بی وزنی، احساس و رفتار معمول خود را داشته باشد.” و والری لوبینسکی اضافه می کند:

“او درحقیقت خلبانی فضاپیما را برعهده نداشت. اما باید همه چیز را کنترل می کرد تا درصورت عمل نکردن سیستم خودکار فضاپیما، خودش هدایت عملیات فرود به زمین را برعهده گیرد.”

لوبینسکی درباره واکنش جامعه شوروی به سفر گاگارین می گوید: “همه مردم واقعا خوشحال و ذوق زده بودند. ما در دفتر طراحی فضاپیما، این رویداد شادی آور را مفصل جشن گرفتیم.”

و آلکسی لیونف می گوید:

“من در آن زمان به مرکز شهر مسکو رفتم. خیابان ها را پر از جمعیت و مردم را در حال رقص و شادی و آوازخوانی یافتم. من می پرسیدم این شادی برای چیست؟ و دخترانی که با دوچرخه عبور می کردند به من می گفتند: تا حالا کجا بوده ای؟ گاگارین از سفر فضا بازگشت و من تازه به بزرگی اتفاقی که افتاده بود پی بردم. تا آنزمان چیز فوق العاده ای به نظرمان نمی آمد و برای ما فقط مفهوم کارکردن داشت.”

النا، درباره تاثیر این سفر بر خود گاگارین می گوید:

“پدرم بعد از سفر به فضا انسان جدی تری شد و در دیدارهای رسمی خویشتن دار بود. اما در فضاهای غیر رسمی مانند همیشه رفتاری بسیار دوستانه داشت و با خوش رویی به پرسش های هر کسی پاسخ می گفت.”

و اما خود یوری گاگارین درباره احساس خود نسبت به این سفر می گفت:

“باید بگویم که نزد دوستانم قدری ناراحت هستم که پروازم یک ساعت و 48 دقیقه بیشتر نبود. البته این فقط یک آغاز بود. فقط اولین سفر به فضا.” آلکسی لیونف درباره سفر خودش به فضا، به عنوان اولین فضانوردی که در فضا راه پیمایی کرد و خاطرات خود از گاگارین در این سفر می گوید:

“در طول پروازم، یوری مرا تماشا و کمکم می کرد، و وقتی که سیستم خودکار مربوط به عملیات فرود عمل نکرد، این یوری گاگارین بود که با ما تماس گرفت و گفت: شما دستور دارید که عملیات فرود را شخصا هدایت کنید. می دانید که چگونه؟

البته گفتنش برای او آسان بود. زیرا قبل از آن هنوز کسی این کار را انجام نداده بود.”

پاول وینوگرادف،معاون مرکز آموزش فضانوردی درباره ادامه کار گاگارین می گوید:

“گاگارین تلاش کرد تا دوباره به فضا پرواز کند. او به عنوان خلبان یکی از اولین فضا پیماهای سایوز آموزش می دید. او می خواست که این سفینه فضایی را آزمایش کند. او می باید پروازهای زیادی انجام می داد، اما من فکر می کنم که او سرنوشت دیگری داشت.”

و والری لوبینسکی اضافه می کند:

“مانند همه فضانوردان، گاگارین نیز بعد از بازگشت از اولین سفر، در رویای انجام پروازهای دیگری بود. به همین خاطر آموزش های لازم را می دید، که یکی از آنها خلبانی جت های جنگی بود.”

یوری یوساکف، درباره سقوط جت تمرینی گاگارین می گوید: “تفسیر های مختلفی در مورد اینکه در آن پرواز آموزشی چه گذشته است وجود دارد. یک احتمال اینست که گاگارین و همکارخلبانش یک هواپیمای مافوق صوت را دنبال کرده اند و در این حال کنترل جت از دستشان خارج شده و یا اینکه قادر به ارزیابی ارتفاع پروازشان نبوده اند. به هر حال جت آنها به زمین سقوط کرد و هر دو کشته شدند.”

و آلکسی لیونف، درباره خاطره تلخ سقوط جت گاگارین می گوید:

“ما فکر می کردیم که او عملیات فرود اضطراری با چتر را انجام داده و برای همین تمام شب را به جستجوی او پرداختیم. اما بیهوده بود و صبح روز بعد فقط قطعات جت را پیدا کردیم. وقتی من پلاک تاریخ تولد او را دیدم، گفتم نیازی به گشتن بیشتر نیست. من او را می شناسم.”

و والری لوبینسکی می افزاید:

“در اینجا البته اتهاماتی هم مطرح می شد و اینکه چگونه به اولین فضانورد اجازه چنین خطرکردن هایی داده شده؟ اما به قول معروف، عقاب ها نیاز به پرواز دارند.”

پاول وینوگرادف، در توصیف نقش یوری گاگارین در تاریخ بشر می گوید: “او یکی از کسانی بود که پای انسان را به جهان کاملا تازه ای باز کرد.”

و آلکسی لیونف اضافه می کند:

“او انسان نمونه و سرمشق آن دوران بود. او فرزند زمانه خویش بود.”

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

فرود «اودیسئوس» روی ماه؛ آمریکا پس از نیم قرن بار دیگر به ماه بازگشت

کشف یک «اَبَر زمین» در فاصله تنها ۱۳۷ سال نوری از زمین

بحران ۴۰ سالگی برای جمهوری اسلامی و اعتراضاتی که باید «به هر قیمتی متوقف شوند»