چین مِت، سرباز سابق خمرهای سرخ از جنایات گذشته می گوید

چین مِت، سرباز سابق خمرهای سرخ از جنایات گذشته می گوید
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

به “کامپونگ توم” در کامبوج خوش آمدید. اینجا زادگاه پل پوت، رهبر سابق خمرهای سرخ است. “چین مِت” قرار ملاقات را در این محل تعیین کرد. او در سن هفده سالگی توسط خمرهای سرخ اجباراً به خدمت سربازی اعزام شد و اکنون به عنوان شاکی در دادگاه رهبران سابق کامبوج حضور می یابد.

“وقتی به روستای زادگاه خود برمی گردم، خیلی غمگینم، چون هر چه داشتم در اینجا از دست دادم.”

مانند این روستا، چین مِت هم اثرات دردناکترین دوران تاریخ کامبوج را در سینه دارد. هنگامی که او نوجوان بود توسط خمرهای سرخ انتخاب شد تا به خدمت سربازی برود.

چین مِت از آن دوران می گوید: “مادرم را از دست داده بودم. عمۀ من مرا بزرگ کرد. سپس مرا به سربازی بردند. وقتی برگشتم، همۀ خانواده ام مرده بودند. عمو، عمه ام و بیست نفر از دوستانی که با من به سربازی آمده بودند.”

در سال ۱۹۷۴ میلادی بود که زندگی چین مِت دگرگون شد و به همراه جوانان دیگرِ روستا به سربازی اعزام شد. در آن زمان هنوز نمی دانست که به خدمت رژیمی در می آید که بین سالهای ۱۹۷۵ و ۱۹۷۹ باعث مرگ بیش از دو میلیون کامبوجی شد.

در این مدرسه، دیدگاه های حزب کمونیست به “چین مِت” و همکلاسی هایش آموزش داده شد تا به قول سران حزب، افکار آنها برای خدمت به انقلاب آماده باشد. “به ما یاد می دادند که دیگر به فکر عزیزان و پدر و مادرهایمان نباشیم. باید قید همه چیز را می زدیم حتی وسایل شخصیمان.”

سپس، چین مت استفاده از سلاح را یاد می گیرد و در واحد زنان، در قسمت تدارکات و لجیستیک خدمت می کند. مهمات و مواد غذایی را به سربازان دیگر می رساند و مجروحان را جا به جا می کند. هنگامی که در سال ۱۹۷۵، خمرهای سرخ، پنوم پن را تسخیر می کنند، زنان مسئول پاکسازی خانه های پایتخت از ساکنان آن بودند.

“وقتی وسایل مردم را جمع آوری می کردیم، جسد های بسیاری در خانه ها بود. طی سه روز، سربازان شهر را کاملاً تخلیه کردند و همه را بیرون کردند. برخی از مردم نمی خواستند وسایل خود را رها کنند و افراد مسن هم خانه های خود را ترک نمی کردند. آنها همان جا کشته می شدند.”

سپس مردم کامبوج، اسیرِ دوران وحشتناک آموزش از طریق کار شدند.

“زمانی که در مزارع برنج شروع به کار کردیم، تغذیۀ خوبی داشتیم اما کم کم به ما برنج مخلوط با ریشه های درخت موز یا پاپایا دادند و گروه ما هم شورش کرد.”

شورشی که منجر به زندانی شدن آنها در زندان “تول سلنگ” (Toul Sleng) یا “اِس ۲۱” در پنوم پن شد. یکی از مخوف ترین شکنجه گاههای رژیم پول پوت… حداقل دوازده هزار نفر در اینجا کشته شدند.

“این عکسی است که هنگام دستگیری در سن ۱۹ سالگی از من گرفته شد… این هم دوست من و از روستای خودم بود و این هم رهبر گروه بود. همۀ آنها کشته شدند. من اینجا زندانی بودم. سه نفر بودیم. به مدت یک ماه، صدای کتک خوردن و گریۀ مردم از بالا می آمد. اینجا من بازجویی و شکنجه شدم… هنوز جای این شکنجه ها روی بدنم هست.”

سرانجام او از اردوگاه مرگ نجات پیدا می کند و به اردوگاه کار “اِس ۲۴” که امروز زندانی در نزدیکی پایتخت است، فرستاده می شود و به مدت دو سال به همراه زنان و کودکان دیگر در آنجا بسر می ببرد. نیمی از آنها زنده نخواهند ماند.

“واقعاً جهنم بود. از مرگ بدتر بود. در مزرعه ها کار کردم، شکنجه شدم، سد ساختم، خاک برداری می کردم، به جای گاو، خیش های کشاورزی را می کشیدیم تا زمین را شخم بزنیم. پاهایم زخمی شده و صورتم عفونت کرده بود. آنقدر لاغر بودیم که وقتی می نشستیم، زانوهایمان بالاتر از سرمان بود.”

هنگامی که در سال ۱۹۷۹، نیروهای ویتنامی، خمرهای سرخ را سرنگون کردند، چین مت باز هم در اسارت خمرها باقی ماند و سرانجام یک سال بعد توسط ویتنامی ها دستگیر و سپس آزاد شد.

پس از سال ها سکوت، چین مت تصمیم گرفت با گذشته تصفیه حساب کند و در دادگاه رهبران سابق خمر که از سال ۲۰۰۹ آغاز شد، به عنوان شاکی حضور یافت.

او اولین زن بازمانده بود که در برابر و علیه “داچ” رئیس سابق اردوگاه های “اِس ۲۱” و “اِس ۲۴” شهادت داد.

“برای فراموش کردن دردهای گذشته به زمان نیاز است. نمی توانم فراموش کنم. با اینکه دادگاه رهبران سابق خمرهای سرخ را محکوم کرد اما تا به امروز، هیچ چیز را فراموش نکرده ام.”

از ترس اقدامات تلافی جویانۀ خانواده های زندانیان، چین مت، مدتی پنهانی زندگی کرد اما باید این کار را انجام می داد تا بتواند دوباره بسوی جامعه برگردد. در جلسات آیندۀ دادگاه، او دوباره شهادت خواهد داد.

“خیلی مهم است که در پرونده های دیگر هم، علیه رهبران گذشته برنده شویم تا مردم و نسل های آینده از جنایات آنها با خبر شوند. در عین حال به رهبران فعلی هم درسی می دهد تا راه رهبران سابق خمرهای سرخ را نروند.”

هنوز بسیاری از مردم از جنایت های گذشته رنج می برند. “دیوی تیت” هر روز به کمک این افراد می رود. در بخش آیندۀ برنامه “زنان مبارز” به دیدار او می رویم.

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

مرگ «رفیق دوخ»؛ شکنجه‌گر مخوف خمرهای سرخ

دو مقام ارشد خمرهای سرخ به جرم نسل‌کشی به حبس ابد محکوم شدند

ماکرون وعده داد مفهوم «رضایت» را به تعریف تجاوز جنسی در قوانین فرانسه بگنجاند