دنیایی بدون محدودیت به لطف جهان مجازی

دنیایی بدون محدودیت به لطف جهان مجازی
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

امروز، ذهن بشر می تواند برخی ربات ها را کنترل کند و آنها را به عنوان بخشی از بدن خود به حساب بیاورد. فن آوری های جدید مرزهای بین واقعیت و دنیای مجازی را از بین می برند. آواتارها دنیای سینما را ترک می کنند و به جهان واقعی می آیند تا شاید زندگی بهتری بسازیم.

در دانشگاه بارسلون، دانشمندان در حال تحقیقاتی برای پیوند مغز انسان به یک ربات هستند. با استفاده از الکترودهای بسیار حساس و دستگاه های ویژه ویدیویی، کاربر احساس می کند در بدن یک آندروید یا یک سیستم عامل است که می تواند در هر نقطه از جهان قرار بگیرد.

کریستفور بلوم مدیر این طرح در دانشگاه بارسلون می گوید: “در واقعیت مجازی، یک سری نشانه های سه بعدی به شما داده می شود که در یک فضای دیگری قرار گرفته اند. و هنگامی که شما در داخل آن فضا نگاه می کنید، می بینید شما دارای یک بدن هستید که با آن فضا در تعامل است. تا حدی احساس می کنید که این نمای مجازی، بدن شماست. نکته جالب این است که مغز شما این مسئله را می پذیرد.”

الکترودهایی که زیر پوست قرار گرفته اند، سیگنال های مغز را اندازه گیری می کنند و از این طریق می توان ربات متصل شده را به حرکت درآورد.

مارس گونزالس، دانشجوی دکترا در علوم اعصاب در دانشگاه بارسلو، معتقد است: “هر عملی به مربعی ربط دارد که با فرکانس های مختلفی چشمک می زند. تنها با تمرکز بر یکی از مربع ها، فرد استفاده کننده می تواند به سادگی یک عمل خاص انجام دهد. فرکانسِ چشمک زدن ها در مغز، در بخش مربوط به بینایی تکثیر می شود، و به این ترتیب مربع مورد نظر تشخیص داده می شود.”

هدف اینست که در نهایت معلولین بتوانند به کمک یک ربات متحرک، حقیقتا راه بروند.

مل اسلاتر، یکی از هماهنگ کنندگان پروژه می گوید: “کامپیوتر توانایی تشخیص سیگنال های ویژه ای را دارد که از مغز ارسال می شوند و این سیگنال ها دارای معانی خاصی هستند. برای مثال یک سیگنال می گوید: دستت را حرکت بده، سیگنال دیگری: بازویت را حرکت بده، یا یک سیگنال دیگر که می گوید به جلو حرکت کن و غیره. بنابراین ایده این است که بتوانیم به افراد مبتلا به بیماری یا معلول، یک حس فیزیکی بدهیم. به این ترتیب آنها قادر خواهند بود با مردم دیگر ارتباط داشته باشند و حرکت کنند. حتی اگر در واقعیت ممکن است در رختخواب یا در صندلی چرخدار باشند.”

پس با استفاده از یک آواتار، هر کس می تواند بدون ترک خانه سفر کند. برای اینکه این احساس واقعی تر بنظر بیاید، دانشمندان به پژوهشهای خود ادامه می دهند. دانیل لئوناردیس، دانشجوی دکترا در محیط مجازی و روباتیک از “مدرسه مطالعات پیشرفته سنت آنا، می گوید: “اینجا دو دوربین برای فیلم برداری سه بعدی داریم، یک سنسور شتاب سنج هم برای ضبط سرعت و تکان های سر، و یک میکروفون دوگانه برای ضبط صدا به نحو سه بعدی، قرار داده ایم.”

در این آزمایشگاه در شهر پیز، دانشمندان در حال آزمایش یک صندلی هستند که هماهنگ با پخش ویدیوی سه بعدی، تکان می خورد و برخی از جنبه های فیزیکیِ راه رفتن را بازسازی می کند.

ماسیمو بِرگماسکو، استاد تئوری مکانیزم و ماشین آلات، از “مدرسه مطالعات پیشرفته سنت آنا” می گوید: “در این آزمایشِ راه رفتن از راه دور، در این صندلی واکنش های فیزیکی لرزش هایی که هنگام راه رفتن پیش می آید را گنجانده ایم. در واقع، هدف درک حرکت، به همان نحوی است که سنسورها و شتاب سنج در طول راه رفتن ضبط کرده اند.”

دستگاه های دیگری سفر به دنیای مجازی را ساده تر می کنند. به کمک اسکلت های روباتیک و سیستم پیشرفته سه بعدی، نفوذ به دنیای مجازی و شبیه سازیِ فعل و انفعالات فیزیکی امکان پذیرتر می شود.

آنتونیو فریسولی، رئیس بخش تعامل انسان و ربات در “مدرسه مطالعات پیشرفته سنت آنا” می گوید: “این دستگاه می تواند تجربه حسی ویژه ای ارائه دهد. آنها عبارتند از: واکنش های فیزیکی مربوط به لرزش، حس لمس و بینایی و آگاهی از وضعیت بدن، به طوری که فردی که از دستگاه استفاده می کند، کاملا احساس کند در بدن دیگری قرار گرفته است. در بدن یک آواتار یا یک ربات در محیط واقعی.”

دست زدن به اشیاء مجازی، احساس کردن بافت و وزن آنها، دنیای دیجیتال را طبیعی تر و واقعی تر می کند. آیا واقعا فن آوری های مجازی می توانند جهان واقعی را تغییر دهند و آن را قابل دسترس تر کنند؟ هدف یک طرح دیگر اروپایی استفاده از آنها برای بهبود دسترسی معلولین به وسایل نقیله است. پژوهشگران در این طرح از کمک صدها معلول، بهره می گیرد.

جورج اوگوستیدیس: “ از شرکت در این پروژه، به همراه دوستان دانشمندمان خیلی خوشحالیم. این پژوهشها کمک می کنند تا درک بهتری از نیازهای افراد معلول داشته باشیم و محصولات بیشتری برای ساده کردن زندگی آنها بسازیم.”

با استفاده از دوربین و حسگرهای ویژه، دانشمندان نحوه حرکت افراد معلول را مطالعه و بررسی می کنند تا محدودیت های فیزیکی آنها را بهتر درک کنند.

جورجیوس استاوروپولوس، دستیار تحقیق در پردازش تصویر در موسسه کامپیوتری میگوید: “پارامترهای مختلف موتور را اندازه گیری می کنیم. به دنبال یک الگو هستیم تا ببینیم مردم چگونه اندام و دست و پای خود را حرکت می دهند و اینکه چقدر می توانند زانوها را خم کنند. به کمک نتایج بدست آمده در نهایت یک مدل آماری از نحوه حرکت افراد با معلولیت های متفاوت خواهیم داشت. برای مثال اینکه چگونه بیماران پارکینسون یا کسانی که سکته مغزی کرده اند یا حتی سالمندان، حرکت می کنند.”

این داده ها به پژوهشگران نشان می دهد چگونه معلولین با کارهای روزمره کنار می آیند. برای مثال نحوه راه رفتن آنها، یا باز کردن داشبورد خودرو. تانوس زاکِریس دستیار پژوهشی در واقعیت مجازی در موسسه کامپیوتری هم می گوید: “همانطور که می بینید، می خواهند تا اینجا جلو بیایند… اما بیشتر از این نمی توانند کمر خود را خم کنند. بنابراین در این مرحله با شکست مواجه هستیم.”

به کمک این مدل ها، طراحانی که در بخش صنعت هستند می توانند، راحتی و امن بودن محصولات جدید خود را بهتر برآورد کنند و آنها با محدودیت های فیزیکی افراد معلول تطبیق دهند.

دیمیتروس زواراس، هماهنگ کننده پروژه می گوید : “نتیجه اصلی این پروژه ایجاد یک مدل مجازی ویژه ای است که می تواند مورد استفاده شرکت ها یا پروژه های دیگر قرار بگیرد. به کمک این مدل آنها می توانند طراحی محصولاتشان را آزمایش کنند و قابل دسترس بودن آنها را ارزیابی کنند.”

هدف دنیای مجازی، از جمله این تکنولوژی که دید یک بیمارِ مبتلا به گلوکوم از صفحه کامپیوتر را نشان می دهد، بهبود اشیاء روزمره و بهبود کیفیت زندگی کسانی است که از نظر فیزیکی با مشکل روبرو هستند.

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

فناوری تازه تشخیص ذرات آلاینده هوا

ریزجلبک‌ها، تحولی بزرگ در صنعت تولید مکمل‌های غذایی

موزه مجازی از آثار هنر زیرزمینی کمونیسم در مجارستان