زندگی در فضا در گفتگو با جوان ترین فضانورد ایستگاه فضایی بین المللی

زندگی در فضا در گفتگو با جوان ترین فضانورد ایستگاه فضایی بین المللی
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button
آگهی

نام لوکا پارمیتانو در تاریخ بعنوان جوان ترین فضانوردی که برای یک ماموریت طولانی به ایستگاه فضایی بین المللی رفته، ثبت شده است. این فضانورد ۳۶ ساله ایتالیایی که چند هفته پیش به ایستگاه فضایی بین المللی پیوسته، در برنامه سخن من به سوالاتی درباره زندگی در فضا پاسخ می دهد. این یک فرصت نادر است تا بتوان درباره سبک دیگری از زندگی، اطلاعاتی را کسب کرد.

یورونیوز: در ایستگاه فضایی بین المللی چه چیز بیش از همه شما را تحت تاثیر قرار داده است؟

لوکا پارمیتانو: «پاسخ به این سوال آسان است زیرا در اینجا همه چیز من را تحت تاثیر قرار داده است. زندگی در یک ایستگاه فضایی یک تجربه بسیار ویژه است. همه چیز در اینجا بصورت متفاوتی درک می شود. چیزهایی که برایمان مسلم به نظر می آیند اینجا دیگر کاربرد و قطعیتی ندارند و من هرگاه به اطراف می نگرم شگفت زده می شوم. این یک حس کاملا متفاوت است. آنچه بیش از همه من را تحت تاثیر قرار می دهد این است که چگونه در فضا تکنولوژی به بخشی از زندگی روزانه ما تبدیل شده است و ما بسرعت با آن خودمان را وفق می دهیم و با وجود آنکه تنها یک دیوار نازک میان ما و فضا وجود دارد ولی حس می کنیم که در خانه هستیم.»

کلی از بلژیک: چه بخش از زندگی در فضا بیش از همه برای شما سخت است؟

لوکا پارمیتانو: «آموزش هایی که در زمین دیده ایم بخوبی ما را برای زندگی در فضا آماده می کند. به همین دلیل پس از سال ها آموزش در زمین، محیط ایستگاه فضایی بین المللی برایمان بسیار آشنا به نظر می رسد. من حدود دو سال و نیم در مکان های مختلفی در سراسر جهان و در محیط هایی شبیه به ایستگاه فضایی آموزش دیدم. بنابراین هنگام ورود، محیط ایستگاه برایم بسیار آشنا بود و تجهیزات آن را بارها قبل از سفر به فضا نیز دیده بودم. با این وجود آنچه من را شگفت زده کرد و تطبیق با آن برایم سخت بود، جاذبه صفر موجود در فضا بود. اگرچه بارها این حالت در زمین شبیه سازی شده بود اما در فضا این جاذبه صفر همیشگی و دائمی است و اینجا همیشه همه چیز شناور است و غیر ممکن است که بتوان چیزی در جایی گذاشت. شما باید همه چیز را همیشه با نوار چسب بچسبانید و یا به جایی متصل کنید. این کار باعث می شود که طرز فکر ما کاملا برعکس با آنچه شود که در روی زمین وجود دارد. چیزهایی که انجامشان در زمین آسان به نظر می رسد در اینجا سخت است و بلعکس. این سخت ترین موضوع برای من بود.»

یورونیوز: پس از گذشت چه مدت توانستید با این شرایط جدید خودتان را تطبیق دهید؟

لوکا پارمیتانو: «فکر میکنم که بخوبی توانسته ام با این بی وزنی خودم را سازگار کنم. البته این تطابق یک روند تکاملی دارد و بتدریج بوجود می آید. من همچنان در حال طی کردن این فرایند تکاملی هستم. دو هفته طول می کشد تا بطور کامل زندگی در دنیای سه بعدی را حس کنیم و به محیط بدون جاذبه عادت کنیم.»

گرگوری از بلژیک: برنامه کار روزانه شما در ایستگاه فضایی بین المللی چیست؟

لوکا پارمیتانو: «در ایستگاه فضایی در هر لحظه باید صدها آزمایش انجام داد. مثلا من در حال حاضر مشغول آزمایش بر روی مواد غذایی هستم تا بفهمیم چگونه می توان مشکل کاهش کلسیم را برطرف کرد. خوشحالم که این سوال را پرسیدید. زیرا ما در اینجا مشغول انجام تحقیقات علمی جالب توجهی هستیم. مثلا پشت من یک دستگاه جدید فراصوت است. این دستگاه دارای فرکانسی بیشتر از بازه فرکانسی شنوایی انسان است و همکاران من با این دستگاه به آزمایش ستون فقراتشان پرداختند. این دستگاه یک انقلاب علمی محسوب می شود. زیرا مردمی که ساکن مناطق دورافتاده و یا مکانهایی هستند که در آنجا دستگاه اشعه ایکس یا ام آر آی وجود ندارد می توانند به کمک این دستگاه فراصوت به تشخیص آسیب های وارد شده به ستون فقراتشان بپردازند.»

یورونیوز: بنابراین شما در فضا بر روی موضوعات مربوط به سلامت خودتان نیز کار می کنید.

لوکا پارمیتانو: «بله. مثلا همانطور که گفتم یکی از موضوعات مهم برای فضانوردان، مشکل از دست دادن کلسیم است. استخوان های ما باید قوی و محکم باشند اما در شرایطی که جاذبه زمین وجود نداشته باشد آنها بتدریج کلسیم شان را از دست می دهند و پوک و شکننده می شوند. موضوع دیگری که درباره آن آزمایش می کنیم مربوط به سیستم قلبی و عروقی است. زیرا در فضا از ماهیچه ها خیلی استفاده نمی شود و آنها به تدریج ضعیف می شوند. مثلا من از پاهایم در هنگام حرکت در فضا استفاده نمی کنم. موضوع سوم نیز مربوط به قدرت دید است. در فضا چشم ها تمایل به تغییر شکل دارند و حتی ممکن است این تغییر شکل بصورت دائم باقی بماند.*

الساندرو از ایتالیا: آیا فکر می کنید اشکال دیگری از زندگی نیز در فضا وجود داشته باشد؟

لوکا پارمیتانو: «من به این سوال به عنوان یک انسان پاسخ می دهم نه بعنوان یک فضانورد. من معتقدم که میلیون ها میلیون سیاره در جهان وجود دارد و اگر ما بتوانیم تعریفی متفاوت ازمعنای زندگی داشته باشیم، یعنی یک نوع زندگی که مبتنی بر آب و یا اکسیژن نباشد، بلکه گونه دیگری از زندگی باشد، آنگاه احتمالات زیادی درباره مدل های مختلف زندگی در فضا وجود خواهد داشت. این ساده ترین پاسخی است که می توانم به این سوال بدهم.»

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

اهمیت «ذره خدا» در چیست؟

جنبش زنان با سینه های برهنه از چه دفاع می کند؟

شیرین عبادی، میهمان برنامه «سخن من» در یورونیوز