آخرین اپرای موتسارت در شیکاگو به روی صحنه رفت

با همکاری
آخرین اپرای موتسارت در شیکاگو به روی صحنه رفت
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

در اپرای لیریک شیکاگو، گوهر هنر نو، «لا کلمنزا دی تیتو»، شاهکار موتسارت به روی صحنه می رود. این اثر، اپرایی در مورد خیانت و بخشش، درباره عشق شهوانی و عشق دوستی است. «کلمنزا دی تیتو» آخرین اپرای سنتی و به زبان ایتالیایی موتسارت که درست قبل از مرگش ساخت، اخیرا در اپرای شیکاگو به روی صحنه رفت.

همانطور که سر اندرو دیویس، مدیر و رهبر ارکستر اپرای شیکاگو می گوید، این قطعه، یک کار خارق العاده، پیچیده و از نظر موسیقی نوآورانه است. او می گوید: «موتسارت در طول حرفه اش، قطعه هایی با سازهای اجباری یا «ابلیگاتو» نوشت. اپرای کلمنزا دو مهمترین ابلیگاتو را دارا است. «پارتو، پارتو» برای سستو در اولین بخش، با کلارینت شگفت انگیز ابلیگاتو و سپس تکخوانی ویتلیا با کُرباسِتِ ابلیگاتو. این اپرا، چند همسرایی عالی نیز دارد و چند تغییر سبک مشاهده می کنیم. برای مثال، برای من ریتم انتهای اپرا بسیار شبیه بتهوون است. موتسارت چه می خواست بکند؟»

سستو، احتمالا پیچیده ترین شخصیت است که نقش او توسط جویس دی دوناتو، متزو سوپرانوی گیرای آمریکایی اجرا می شود.

جویس دی دوناتو، متزو سوپرانو، می گوید: «به نظرم سستو بسیار انسانی است: او فوق العاده آسیب پذیر و درگیر عشق و شهوت غیرقابل کنترلش برای یک زن است. در ابتدا او دو انتخاب دارد: یکی وفاداری و اخلاقیات و دیگری خیانت و ارضا با ویتلیا است. و او انتخابی اشتباه می کند. دیدن سقوط یک فرد بسیار رنج آور است و ما آنرا می بینیم و خودش هم این را می داند ولی نمی تواند خود را کنترل کند.»

در دهه پنجاه میلادی، «اسکالا وست» نام مستعار اپرای لیریک بود و ستاره های بزرگی چون ماریا کالاس همواره در شیکاگو و در این تئاتر با معماری مدرن و تحسین شده به روی صحنه می رفتند.

سر اندرو دیویس می گوید: «من عاشق سقف این تئاترم. اغلب هنگام آزمایش هنرپیشه ها، به صندلی تکیه می کنم و به سقف خیره می شوم. ولی این ربطی به این ندارد که از صدای خواننده لذت می برم یا نه. اینجا یکی از گنجینه های «آرت دکو» یا «هنر تزیینی» در جهان است. این ساختمان قبل از بحران بزرگ ۱۹۲۹ ساخته شد و به همین دلیل چنین تجملی را دیگر ندیدیم.»

جویس دی دوناتودر مورد اینکه اگر می توانست با موتسارت دیدار کند چه میگفت، می گوید: «اگر می توانستم مقابل موتسارت بنشینم، قطعا یکی از نادرترین لحظاتی در زندگیم می شد که بیصدا می ماندم. فقط قادر به گفتن این می شدم: «به نظرم شما شگفت انگیزید، فکر می کنم شما خارق العاده اید.» وقتی نامه های او را می خوانیم می بینیم که ذهن او از اینجا به اینجا می رود. بنابراین تلاش می کردم صحبت های او را دنبال کنم. ولی حتما این را نیز به او می گفتم که همه فداکاری ها و رنج های او، ارزشش را داشت، زیرا او جهان را تغییر داد.»

برای مشاهده گفتگوی مایسترو سر اندرو دیویس و جویس دی دوناتوی متزو سوپرانو، بر روی لینک زیر کلیک کنید:
The pains and pleasures of ‘Clemenza di Tito’

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

رقابت فینالیست‌های جایزهٔ هربرت فون‌کارایان برای رهبر ارکستر جوان

جایزهٔ هربرت فون‌کارایان برای رهبر ارکسترجوان؛ مرحلهٔ نیمه‌نهایی

قهرمان؛ اثری پیشگامانه با هدف شکستن پیش‌فرض‌ها دربارهٔ اُپرا