آیا می توان بدون نابود کردن جنگل درختان را برید؟

آیا می توان بدون نابود کردن جنگل درختان را برید؟
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button
آگهی

آمار از افزایش تخریب و نابودی جنگلها در مکزیک حکایت دارد. در نتیجه قطع غیرقانونی درختان و تبدیل جنگلها به زمینهایی با سوددهی بیشتر، مثلا زمین های زراعتی، مناطق توریستی، معدن یا مناطق جدید برای توسعه شهری، هرساله ۳۳۰ هزار هکتار جنگل در مکزیک نابود می شود. با این وجود مردم منطقه ایکستلن دِ خوارس در ایالت واخاکا با موضوع نابودی جنگل ها بیگانه اند. در اینجا صنعت چوب بری از مدیریت تداوم پذیر جنگل ها جدا نیست. در این منطقه شاهد برخی از بهترین نمونه های مدیریت تداوم پذیر جنگل هستیم. در ایکستلن مردم اعتقاد دارند که رمز اداره پایدار جنگلها، مالکیت عمومی بر جنگل هاست.

سی سال پیش سرخ پوستهای زاپوتک ایکستلن موفق شدند حق مدیریت جمعی جنگل ها را بدست آورند. به این ترتیب دولت فدرال حق صدور جواز برای قطع درختان را از دست داد و اداره جنگلها به شکلی که موجودیت جنگل حفظ شود، آغاز شد. در آن زمان، در رأس این سازمانِ مردمی روموالدو پاچکو پاس قرار داشت.

وی می گوید:«اینجا جنگل ها نابود نمی شوند، چون مردم اینجا فرهنگ حفظ جنگل را دارند. یعنی ما نگران حفظ جنگل هستیم و جنگلها را به شکلی کنترل شده حفظ می کنیم. جنگل برای ما گنجینه ای است که کار تولید می کند.»

مردم ایکستلن ۱۹ هزار هکتار جنگل در اختیار دارند که ۷ هزار هکتار آن حفاظت شده است. از حدود ۳۴۰۰ هکتار با مدیریت دقیق بهره برداری می شود. تصمیمات را زمینداران از طریق مجمع عمومی و سازمان مردمی حفاظت از جنگل اتخاذ می کنند. تصمیم گیری باید به گونه ای باشد که از زمان مناسب برای قطع درخت هم برای جنگل و هم برای مردم ایکلستن اطمینان حاصل شود.

خولیو روییس اَکینو، مسئول بخش فنی منطقه ایکستلن دخوارس می گوید:«جنگل مراحل رشد خاص خودش را دارد و در زمانی خاص به بلوغ می رسد. می خواهیم از جنگل در زمان مناسبش بهره برداری کنیم، موقعی که چوب کیفیت خوبی دارد. آن موقع درخت را می بریم اما در عین حال اطمینان حاصل می کنیم که جنگل تازه ای با درختان جدید به جای آن چه قطع کرده ایم، بروید.»

هر ساله مردم ایکستلن از جنگل حدود ۲۰ هزار مترمکعب چوب می گیرند و با رعایت چرخه ای دقیق دوباره درخت می کارند. مثلا ارتفاع درختان کاجی که پنج سال پیش کاشته شده اند، ۳۵ سال دیگر ۴۰ متر خواهد شد و آن موقع می توان آنها را قطع کرد.

خولیو روییس اکینو می گوید: «ما در این ناحیه، در یک مسافت ۵۰ متری درختان را می بریم و ۱۵۰ متر را برای دوره های بعدی می گذاریم. ده سال بعد ۵۰ متر دیگر را می بریم و ۲۰ سال بعد، ۵۰ متر دیگر و ۳۰ سال بعد ۵۰ متر آخر را. چهل سال دیگر این ناحیه که درختانش را بریده ایم دوباره برای چوب بری آماده خواهد بود.»

در نهال خانه کاج ایکستلن از ماه ژانویه سال جاری میلادی تا کنون ۴۰۰ هزار قلمه تحت مراقبت دقیق بوده است. آپاریسیو مارتینس پرس و سه کارگر دیگر حدود ۴۰ کیلوگرم بذر جمع کرده اند تا سلامت و کیفیت چوب جنگل های این نواحی حفظ شود. وی می گوید:«در آغاز فصل باران، در ماه ژوئیه این گیاهان را به جنگل خواهیم برد. دوره بازکاشت جنگل سه ماه خواهد بود.»

در مکزیکوسیتی، پایتخت نیز اقداماتی برای تکرار تجربه ایکستلن انجام شده است. در سال ۲۰۱۲ میلادی مکزیک قانونی را درباره تغییرات اقلیمی تحت نظارت ابتکار سازمان قانونگذاری موسوم به گلوب برای جنگل ها به تصویب رساند. سازمان قانون گذاران گلوب سازمانی بین المللی و غیرحزبی متشکل از نمایندگان مجالس مقننه بیش از ۸۰ کشور است که مایلند قوانینی برای رسیدن به رشد تداوم پذیر وضع کنند. به این ترتیب، مکزیک را یکی از اولین کشورهایی کرده است که برای حفاظت از جنگلها قانون وضع کرده اند.

ایسنیا نولاسکو، عضو پارلمان مکزیک، در تلاش است که این قانون را بهتر کند. وی می گوید:«این قانون عمومی تغییرات اقلیمی فعلا روی کاغذ است، اما همین در سطح جهانی پیشرفتی مهم و تلاشی عظیم محسوب می شود، چون تصویب قانونی که نیاز به موافقت اکثریت احزاب دارد، کاری بسیار مشکل است.»

خانم نولاسکو می افزاید: «این گام، اولین دستیافت ماست که امکان می دهد صندوق سبزی برای حفظ محیط زیست به وجود بیاوریم و دولت فدرال منابعی را به پیشگیری از تغییرات اقلیمی اختصاص دهد.»

هنوز دقیقا روشن نیست که چه کسی به صندوق سبز دسترسی خواهد داشت. عده ای شکایت دارند که در این قانون فقط به شهرداری ها اشاره شده و هیچ توجهی به جوامع محلی نشده است. این نکته از نظر دسترسی به بودجه در سالهای آینده بسیار اهمیت دارد.

اسکار مندس پاچکو در سازمان مردمی مدیریت جنگل ایکستلن حسابرس است و می گوید: «این قانون هنوز به مرحله اجرا نرسیده است. تا کنون به پول نهاد خاصی نیاز نداشتیم. بهره برداری پایدار از جنگلها برای ما درآمد دارد و مجمع عمومی تصمیم می گیرد که این درآمدها چه گونه هزینه شود.» اصلاحات سال ۲۰۱۲ زمینه ای فراهم خواهد کرد تا جوامع محلی به منافع حاصل از هر نوع طرح که در آینده برای بازپرداخت حقوق مربوط به کاهش گسیل کربن در جو تصویب می شود، دسترسی پیدا کنند.

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

ژاپن چگونه از تخصص خود برای کمک به بهبود اوکراین استفاده می‌کند؟

صنعت پنبه ازبکستان پس از تحریم دوباره رونق گرفت

گربه‌ها و گوزن‌ها؛ یاوران گردشگری در مناطق دورافتادهٔ ژاپن