مهاجرت غیر قانونی کوزوویی ها به داخل مرزهای شنگن

مهاجرت غیر قانونی کوزوویی ها به داخل مرزهای شنگن
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

بسیاری از مردم منطقه کوزوو خانه و کاشانه خود را به قصد زندگی بهتر در کشورهای اتحادیه اروپا ترک می کنند. این مهاجران سعی می کنند بطور غیرقانونی از طریق مجارستان به کشورهای شنگن بروند و در آنجا پناهنده

تخمین زده می شود که از دسامبر ۲۰۱۴ تا فوریه سال جاری میلادی ۵۰ تا ۱۰۰ هزار نفر کوزوو را ترک کرده اند. عده ای از این افراد بطور غیر قانونی به آلمان مهاجرت کرده و باید به کشورشان برگردند. روند اخراج پناهجویان از آلمان، اتریش و مجارستان از فوریه سال جاری میلادی آغاز شده است.

غفور کاباشی یکی از مهاجران غیرقانونی است که به همراه خانواده اش از آلمان اخراج شده است. وی پیش از آنکه تقاضای پناهندگی اش رد شود، حدود یکسال و نیم با همسر و فرزندانش در اینگوشات آلمان زندگی می کرد. غفور می گوید که می خواهد به آلمان بازگردد. وی می افزاید: «دوست دارم به آلمان برگردم. حدود ۲۰ ماه در این کشور بودم. با ما رفتار خوبی شد. شرایطمان خوب بود. اما در نهایت مجبور شدیم برگردیم.»

وی پس از اخراج از آلمان، به همراه برادران و خانوده اش در روستایی واقع در ۶۰ کیلومتری پریشتینا زندگی می کند. ۱۲ نفر زیر یک سقف زندگی می کنند و تنها یک نفر از آنها با حقوق ماهانه معادل ۱۰۰ یورو شاغل است.

غفور، کوزوو را بخاطر مشکلات اقتصادی ترک کرده بود. او و همسرش برای رفتن به آلمان معادل ۱۷۰۰ یوروهزینه کرده اند. ایندو ۳۰۰ یورو به قاچاقچیان انسان که آنها را با پای پیاده از مرز صربستان و مجارستان رد کرده اند، پول داده اند. تا اینکه توسط پلیس مجارستان دستگیر و به اردوگاه پناهندگان در مجارستان منتقل شده است.

وی درباره شرایط این اردوگاه می گوید:«زندگی در اردوگاه پناهندگان در مجارستان بسیار سخت بود. مجبور شدیم از آنجا برویم. کسانی که در آنجا بودند همدیگر را کتک می زدند. مواردی هم پیش آمد که به قتل منتهی شد. سیاهپوستانی کشته شدند. ما هم مجبور شدیم از مجارستان به آلمان برویم، چون زندگی مان در خطر بود.» غفور در سرزمین خود امنیت جانی دارد اما می گوید که بدون پول، درآمد و شغل، آینده اش تیره و تار است و هیچ امیدی ندارد.

کارخانه چیپس سازی موسوم به “پستووا” یکی از موفقترین کارخانه های موجود در کوزوو است و حدود یکصد و پنجاه نفر در آن کار می کنند. رییس کارخانه می گوید که ضررهای اقتصادی ناشی از مهاجرت جمعی کوزوویی ها، گریبان این کارخانه را گرفته است. وی می افزاید: «هشت تن از کارمندان ما از اینجا رفتند. البته دو نفر از آنها برگشتند. دلایل زیادی برای مهاجرت وجود دارد. اما به نظرم، دلیل اصلی این است که این افراد فریب می خورند، فریب کسانی که می گویند در غرب، بهشت در انتظار آنهاست.»

ووچیتری در کوزوو یکی دیگر از شهرهایی است که شهروندان آن، خانه و کاشانه خود را به قصد زندگی در کشورهای اتحادیه اروپا، ترک می کنند. نعیم در این شهر آرایشگر است. وی می گوید بدلیل اینکه بسیاری از همشهریانش از اینجا رفته اند، کسب و کارش کساد شده است. نعیم می افزاید: «به خاطر مهاجرت بسیاری از مشتریانم را از دست دادم. تعدادشان سی درصد کمتر از قبل شده است.»

منطقه کوزوو هفت سال پیش و بعد از یک دوره جنگ با صربستان، اعلام استقلال کرد. پنج کشور اتحادیه اروپا استقلال آن را به رسمیت نمی شناسند. مشکلات اقتصادی در کوزوو به همراه تصویر غلطی که مردم از زندگی در کشورهای اروپایی دارند، سبب مهاجرت شده است.

اونی اهمتاج، روزنامه نگار است و می گوید: «با افراد زیادی حرف زدم که در کوزوو زندگی می کردند. می گفتند بدنبال زندگی بهتر هستند. اما هیچ ایده ای از زندگی بهتر و از اینکه چطور می توان به این زندگی در کشورهای اتحادیه اروپا دست یافت، ندارند. زیرا هرگز در این کشورها نبودند. ما اینجا دور از بقیه اروپا منزوی شده ایم. منطقه شنگن از دید کوزوویی ها جایی است که آنها را از سایر کشورهای اتحادیه اروپا دور نگه می دارد. واقع غم انگیز است. مجبوریم هزاران سند و مدرک آماده کنیم و برویم در صفهای بی پایان مقابل سفارتخانه ها بیایستیم. تحقیرآمیز است. در آخر هم هیچ تضمینی وجود ندارد که موفق شویم ویزا بگیریم.»

جاده بین ووچیتری و سوبُتیتسا در شمال صربستان جایی است که مهاجران غیر قانونی از آن می گذرند. پیمودن این مسیر با اتوبوس ۱۱ ساعت طول می کشد. سوبُتیتسا در ۱۰ کیلومتری مرزهای اتحادیه اروپا واقع شده است. موجی از مهاجران طی سه الی چهار سال گذشته، از این شهر گذر کرده اند. این افراد از کوزوو، افغانستان، سوریه و عراق می آیند. بیشترین تعداد دستگیری مهاجران غیر قانونی توسط پلیس مجارستان در این منطقه رخ می دهد.

ناجی حاجی، ایزدی است و بدلیل خشونتهای گروه موسوم به دولت اسلامی از عراق گریخته است. او قصد دارد از آلمان درخواست پناهندگی سیاسی کند.

وی می گوید که سفر از عراق به بلغارستان، برایش بسیار سخت بوده است: «دو روز را در جنگلی در بلغارستان سپری کردم. نه آب داشتم و نه غذا. ایستگاههای بازرسی پلیس بود. نمی توانستیم هیچ جایی برویم. بالاخره توانستم سفرم را ادامه دهم و سپس دو روز بعد به صربستان رسیدم. امشب به مجارستان و بعد از آن به اتریش می رویم و از آنجا به آلمان.»

کمک به مهاجرانِ غیر قانونی بر خلاف قوانین صربستان است. با این وجود، تیبور وارگا برای کمک به این مهاجران هر روز به این اردوگاه در صربستان می آید. او با خودش آب و آذوقه می آورد و گاهی هم به این افراد از نظر پزشکی کمک می کند. او می گوید مهاجرانی که خیلی فقریند، اینجا می مانند. کسانی که مختصر پولی دارند اتاق شخصی اجاره می کنند و از قاچاقچیان انسان کمک می گیرند.

وارگا می افزاید: «کسانی که با برنامه ریزی از مرز رد می شوند، به اینجا نمی آیند. عمدتا کسانی به اینجا می آیند که یا پول ندارند، یا اینکه کسی را نمی شناسند که آنها را از مرز رد کند، و یا اینکه قاچاقچی ای را که به آنها کمک کرده است، گم کرده اند.»

بنا بر مقررات اتحادیه اروپا، مهاجران می توانند در خاک کشوری که به آن وارد شده و در آن فرمهای مربوط به پناهندگی را پر کرده اند، آزادانه به هرجا که می خواهند بروند.

یک مأمور پلیس مجارستان می گوید: «اغلب کسانی که دستگیر می کنیم، می گویند که می خواهند فرم درخواست پناهندگی را در مجارستان پر کنند. ما هم مجبوریم آنها را به اداره مهاجرت بفرستیم. بعد این افراد می توانند داخل خاک مجارستان به هر جا که می خواهند بروند. بسیاری از آنها از این قانون استفاده می کنند و به کشورهای اتحادیه اروپا، در داخل مرزهای شنگن می روند.»

آلمان و مجارستان بدنبال این هستند که قوانین سختگیرانه تری را برای متقاضیان پناهندگی تصویب کنند اما هر تغییری در قوانین باید به تایید اتحادیه اروپا برسد.

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

تلاش بحرین برای معافیت شهروندانش از ضرورت اخذ روادید شنگن

کارگران نامرئی در مزارع اروپا؛ حقوق کم، استثمار و در معرض خطر سلامت

زغال‌سنگ، طلای سیاه یا بلای جان لهستان؟