کهنه سرباز روس: پس از جنگ جهانی از هیچ چیز هراسی به دل راه نمی دادیم

کهنه سرباز روس: پس از جنگ جهانی از هیچ چیز هراسی به دل راه نمی دادیم
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

دمیتری کازنو، کهنه سرباز روس در سال ۱۹۴۳ در حالیکه تنها هجده سال داشت برای دفاع از کشورش در برابر آلمان نازی پا به میدان نبرد گذاشت. این دانشجوی

آگهی

دمیتری کازنو، کهنه سرباز روس در سال ۱۹۴۳ در حالیکه تنها هجده سال داشت برای دفاع از کشورش در برابر آلمان نازی پا به میدان نبرد گذاشت. این دانشجوی مدرسه عالی تئاتر که تا آن زمان سلاحی در دست نگرفته بود تا پایان جنگ جهانی دوم در میدان ها مختلف نبرد (از جمله لنینگراد، بلاروس، اوکراین، لهستان و آلمان) همواره مرگ را در برابر چشمانش می دید اما به طرز معجزه آسایی جان به دربرد.

دمیتری کازنو: «جراحاتم به حدی بود که خون بالا می آوردم. نقش بر زمین بودم که خانمی نجاتم داد. او مرا از میدان نبرد دور کرد. نامش زینا فدوروا بود و اندام بسیار ظریفی داشت. پرستاری واقعا محبوب، که حقیقتا به فکر نجات ما بود، نه مثل خیلی های دیگر که فقط روی صنلی جا خوش می کنند.»

دیمیتری کازنو، واقعا به آنچه در قامت نظامی به نظر می رسد، شبیه نیست. یکبار یونیفورم نظامی اش را می پوشد که به ما نشان دهد و فورا آن را از تن به در می آورد.

مهمترین جایزه و دستاورد او، تجربه زندگی است. اگر او چنین سال های دشواری را تجربه نمی کرد شاید هرگز به معنای واقعی دوستی، وفاداری، صداقت، دروغ، شادابی و دیگر مفاهیم بنیادی پی نمی برد.

دمیتری کازنو: «خندیدن حتی در دشوارترین لحظات آدمی را قوی تر می کند. راهی را برای ترغیب و تشویق دیگران می گشاید و شبیه چیزی مثل ویتامین موثر است. هرچه شرایط سخت تر باشد، طبیعت ما میل بیشتری به تنازع برای بقا دارد. طبیعت آدمی از نظر روانشناختی مخالف غم و اندوه است.»

شادترین لحظه زندگی این کهنه سرباز پایان جنگ علیه آلمان بود. هنگ دمیتری کازنو خبر تسلیم شدن آلمان را یک روز دیرتر دریافت کرد. برخی از همرزمان او این خبر مهم را از رادیو شنیدند.

دمیتری کازنو: «یک جشن واقعی بود آنهم به سبک روسی. به غایت خوشحال بودیم و همدیگر را در آغوش می گرفتیم و می بوسیدیم و کلاهمان را به آسمان پرت می کردیم. چه گرم، پر شور و هیجان بود.»

پس از پیروزی، این کهنه سرباز دانشگاه را از سر گرفت و کمی دیرتر کارش را در تئاتر آغاز کرد. امروز، آپارتمان او در مسکو موزه ای است با گنجینه ای از عکس های ستارگان عصر شوروی سابق، خوانندگان اپرا، برندگان جایزه ادبیات نوبل، هنرپیشگان و کارگردانان، همه با این خانه الفتی دیرینه دارد.

دمیتری کازنو: «پس از جنگ حضور برجسته ای در سینما و تئاتر داشتیم. برای اینکه مردم کوله باری از عشق و حقیقت را به همراه داشتند. هر چیزی را به چشم دیده بودیم و دیگر هراسی به دل راه نمی دادیم. ما طعم واقعی زندگی را چشیده بودیم.»

در پاسخ به اینکه با گذشت ۷۰ سال از جنگ، چرا روس ها تا این حد به پیروزی شان مفتخراند، دمیتری کازنو بدون ذره ای تردید و با شور و هیجان می گوید: «هفتاد سال آیا واقعا زمان زیادی است؟ تنها یک تا دو دوره زندگی است. در جنگ تنها پای نظامیان وسط نیست. آیا غیرنظامیان کشته نشدند؟ چطور می شود در جنگی وحشتناک مبارزه کرد و بیدرنگ پس از آن بی تفاوت شد؟ »

در دهه نود میلادی، این کهنه سرباز، تدریس مهارت های تئاتر به دانشجویان را ادامه داد. جنگ جهانی دومی از موضوعاتی است که او مکرر در کلاس ها به آن می پردازد. بر اساس برخی گزارش ها، در آن سالها، ۲۷ ملیون نفر در روسیه کشته شدند. اما خانواده های جوان ترهای امروز، هنوز هم درد و رنج از دست دادن عزیزی را در آن دوران فراموش نکرده اند.

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

خاطرات یک عضو مقاومت فرانسه از شکنجه نازی ها

رهبران غربی پیروزی پوتین در «شبه انتخابات» روسیه را «غیرقانونی» خواندند؛‌ واکنش متحدان چه بود؟

روز آخر رای‌گیری در روسیه زیر سایه حملات پهپادی اوکراین و حرکت اعتراضی مخالفان پوتین