دیده های یک کوهنورد ایتالیایی از زمین لرزه نپال

دیده های یک کوهنورد ایتالیایی از زمین لرزه نپال
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

مشاهدات یک کوهنورد ایتالیایی از زمین لرزه نپال مارکو کنفورتولا، کوهنورد ایتالیایی روز ۲۵ آوریل و در زمان وقوع اولین زلزله نپال در کمپ دائولاگیری رشته

آگهی

مشاهدات یک کوهنورد ایتالیایی از زمین لرزه نپال

مارکو کنفورتولا، کوهنورد ایتالیایی روز ۲۵ آوریل و در زمان وقوع اولین زلزله نپال در کمپ دائولاگیری رشته کوه های هیمالیا بود. او برای اولین بار در زندگی حرفه ایش در زمان صعود به ارتفاعات، با زمین لرزه روبرو شده بود.

در بازگشت از این سفر پرماجرا، دانیلا کسته لی، خبرنگار یورونیوز با او در کوه های آلپ ایتالیا به گفتگو نشسته است.

مارکو کنفورتولا درباره چگونگی وقوع این زمین لرزه می گوید: «ابتدا مشخص نبود چه اتفاقی افتاده. با لرزش های مداومی که احساس می شد، متوجه وقوع زمین لرزه شدیم و ده دقیقه بعد از آن نیز تکان های بسیار شدید آغاز شد. با این تکان های شدید که به تخلیه انرژی منتهی می شد، دریافتیم که در دره ها باید فاجعه ای بزرگ روی داده باشد.»

یورونیوز: بنابراین تصمیم گرفتید از کوه پایین بیایید. بالا و پایین رفتن از کوه ها کار شماست اما چرا در آن زمان حساس هلیکوپتر خبر نکردید؟

مارکو کنفورتولا: «هلیکوپترهای موجود در منطقه اورست، مشغول نجات مردم مجروح بودند اما ما از لحاظ جسمی حالمان خوب بود. پایین آمدنمان به کندی انجام می شد و آسان نبود زیرا جاده ها و پل ها فرو ریخته بودند و سقوط بهمن نیز مسیر بازگشت را مسدود کرده بود. کار آسانی نبود اما از نظر من که خودم یک امدادگر هلی کوپتر هستم، این منطقی بود که برای استفاده از هلی کوپتر مجروحان و افرادی که واقعا نیاز داشتند در اولویت قرار بگیرند، که این شامل مردم محلی آنجا نیز می شد.»

مارکو و همراهانش به دلیل مسدود بودن راهها، ۴۸ ساعت را صرف پایین آمدن از ارتفاعی ۴۵۰۰ متری کردند.

او در ادامه درباره آنچه دیده می گوید: «ویرانی… خانه های بیشماری را دیدم که ویران شده اند و روستاهایی که بطور کامل از بین رفته اند. ویرانی و غم و اندوه فراوانی وجود داشت. اما همچنین دیدم که مردم نپال آماده بازسازی بودند. آنها در میان آوار بودند اما تلاش می کردند تا خانه هایشان را بسازند.»

او می افزاید: «از چیزهایی که در ذهن من مانده، لبخند یک دختر کوچک روستایی است؛ خانه شان ویران شده بود. من به او چند آب نبات و کمی دارو دادم زیرا اسهال خونی شدیدی داشت. او با لبخندش از من سپاسگزاری کرد. به نظر من آنها مردمانی هستند که تسلیم نمی شوند و حتی با وجود وقوع زمین لرزه، می خواهند همه چیز را از نو شروع کنند.»

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

نجات زلزله زدگان به کمک علم شیمی

سارا سفری، نخستین ایرانی فاتح «قلل هفتگانه»: مهسا امینی خورشید ایران بود

سیل استان سیستان و بلوچستان ایران؛ خطر حضور گاندوها همزمان با نبود مواد غذایی در شماری از روستاها