جلوگیری از گرمایش زمین به مثابه یک وظیفه اخلاقی

آگهی

گزارش تفصیلی

بر اساس گزارش سازمان اقیانوسی و جوی آمریکا، بیشترین میانگین دما از سال ۱۸۸۰ یعنی از زمان آغاز روند بالا رفتن درجه حرارت کره زمین تاکنون برای ماه ژوئن سال میلادی جاری به ثبت رسیده است. این سازمان همچنین میزان بالا رفتن دما در شش ماه نخست سال جاری را یک رکورد قلمداد کرده است. مسئله ای که نشان می دهد گرمایش زمین همچنان بی وقفه ادامه دارد، زیرا سال گذشته نیز نسبت به سالهای قبل گرمترین دما را داشت.

دمای نامتعارف زمین و اقیانوس بین سالهای ۱۸۸۱ و ۲۰۱۴

اصطلاح دمای غیرمتعارف به معنی بالارفتن درجه حرارت از یک میزان مرجع و یا حد متوسط در دراز مدت است. دمای غیر متعارفِ مثبت نشان دهنده آن است که دما گرمتر از میزان مرجع است در حالی که دمای غیر متعارفِ منفی حکایت از سرمای بیش از میزان مرجع دارد. در این نمودار درجه حرارت غیرمتعارف با توجه به حد متوسط دما در قرن بیستم نشان داده شده است.

موج گرمای شدید امسال به تناوب کشورهای مختلف از جمله هند و پاکستان را در بر گرفت. در پاکستان بیش از یکهزار و صد و پنجاه نفر بر اثر شدت گرما جان باختند. کراچی بیشترین میزان تلفات را در این میان داشت.

نخستین موج گرما در ماه مه، چهار صد و هفتاد قربانی در ایالت های آندراپرادش و تلانگانا هند برجای گذاشت. جایی که دمای هوا از ۴۷ درجه سانتیگراد فراتر رفت.

رویدادهایی که نشان داد کشورها باید مسئله تغییرات آب و هوایی را به اندازه تهدیدهای امنیتی و مسائل مربوط به بهداشت عمومی مورد توجه جدی قرار دهند. زیرا بر اساس گزارش چاپ شده در شماره ماه ژوئیه نشریه سایِنس، حتی در صورت محدود کردن روند افزایش گرما به کمتر از دو درجه سانتیگراد نسبت به دوره قبل از صنعتی شدن، سطح آب دریاها ممکن است در دراز مدت تا شش متر بالا بیایید.

تهدید به حدی جدی است که برخی اقتصاددانان خواهان اجتناب از بکارگیری سوخت های فسیلی برای تولید انرژی شده اند.

این مسئله می تواند از جنبه اخلاقی نیز مورد توجه قرار گیرد همانطور که در گذشته بسیاری از کشورها مجبور شدند از سود حاصل از تجارت بین المللی بردگان صرف نظر کنند.

پاپ فرانچسکو از جمله شخصیت هایی است که از این جنبه به تغییرات آب و هوایی نگاه می کند. او در نامه کلیسایی معروف خود آورده است: «“خانه” ما رو به ویرانی است و این به زیان همه است به خصوص به ضرر فقیرترین ها. بنابراین بر اساس وظیفه ای که خداوند در هنگام آفرینش به انسان عطا کرده تا “باغی” را که در آن واقع شده پرورش داده و حفظ کند، همه را به مسئولیت پذیری در این مورد دعوت می کنم.» اما سوال اساسی این است که چه کسی باید بهای حفظ این باغ و روند تبدیل و انتقال انرژی را بپردازد؟ پاسخ اخلاقی این است که قطعا این افراد انسانهای فقیری نیستند که کمترین سهم را در آلایش هوا و محیط زیست دارند. همانهایی که نخستین قربانیان بلایای جوی به شمار می روند.