«از فیلم‌سازان خانه‌نشین دلجویی شده است»

«از فیلم‌سازان خانه‌نشین دلجویی شده است»
نگارش از Parviz Jahed
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button
آگهی

گفتگو با خسرو معصومی، کارگردان سینمای ایران

بعد از روی کار آمدن دولت روحانی، بسیاری از سینماگران ایرانی که از سیاست‌های فرهنگی و سینمایی در دوره هشت سالۀ دولت محمود احمدی نژاد، ناامید و دلزده شده بودند، تا اندازه زیادی به آیندۀ سینما امیدوار شدند.

بازگشایی خانه سینما و به‌رسمیت شناختن حقوق صنفی، تضمین آزادی‌های مندرج در قانون اساسی از جمله تأمین آزادی بیان و رفع ممیزی و سانسور، به اکران درآمدن فیلم های توقیف شده در دوران ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد، زمینه سازی برای فعالیت بخش خصوصی و بسنده کردن دولت به سیاست‌گزاری کلان در حوزۀ فرهنگ و پرهیز از تقسیم بندی ارزشی سینماگران به خودی و غیر خودی، از جمله خواست ها و انتظارات سینماگران از دولت جدید بود. برای بررسی عملکرد سینمایی دولت روحانی در ظرف دو سال گذشته و مقایسه وضعیت کنونی سینمای ایران با دوران محمود احمدی نژاد، پرسش هایی را با چند تن از کارگردانان و دست اندرکار سینمای ایران مطرح کرده ایم. پاسخ های خسرو معصومی، از کارگردان های با سابقۀ سینمای ایران و سازندۀ فیلم هایی چون دوران سربی، رسم عاشق کشی، خرس و تابو را در اینجا می‌خوانید.

آقای روحانی، رئیس جمهور، قبل از انتخاب شدن، وعده هایی را در زمینه سینما به سینماگران داد و بسیاری از اهالی سینما را به آینده امیدوار کرد. به نظر شما، امروز بعد از گذشت دو سال، وعده ها و قول های آقای روحانی در زمینۀ سینما تا چه حد تحقق یافته است؟

تا اندازه ای وعده های داده شده در انتخابات جامۀ عمل پوشیده است. البته بعضی ازمدیران به طورمثال آقای رضاداد دبیر جشنواره فجر، عملکرد چندان خوبی ازخود درمورد اجرای این رویداد فرهنگی نشان نداده همچنان نسبت به نمایش بعضی ازفیلم های اجتماعی از خود عافیت طلبی نشان می دهند که به نظر من این نوع رفتارها دوراز شان مدیران دولت تدبیر و امید است. اما در مجموع عملکرد وزیر ارشاد با تمام فشارهایی که از جانب جناح تمامیت خواه بر او وارد می شود، همچنان مثبت ارزیابی می شود. درکنار ایشان آقای دکتر ایوبی، رئیس سازمان سینمایی هم در راه اندازی سینمای هنر و تجربه بسیار موفق عمل کرده. ایشان به دور از هرنوع حاشیه، صنف ازهم پاشیده سینما را یک پارچه کرده و در حوزه مدیریتی خویش فردی موفق و کارآزموده است.

در دو سال گذشته دیدیم که برخی از فیلم ها با اینکه مجوز ارشاد و پروانه نمایش داشته اند از جمله فیلم «خرس» شما، به خاطر مخالفت ها و اعتراض های گروه های تندرو توقیف شدند و وزارت ارشاد نه تنها از آنها حمایت نکرد بلکه در مقابل فشارها و تهدیدات گروه های فشار عقب نشینی کرد. برداشت شما از عملکرد وزارت ارشاد در این زمینه چیست؟

اشاره شما کاملا درست و به جاست. سازمان سینمایی در این مورد خاص هنوز نتواسته حق قانونی بعضی از سازندگان آثار سینمایی را محقق کند. به طور مثال وقتی شورایی به نام پروانه ساخت پس ازجرح و تعدیل های زیاد، پروانه ساخت یک اثر را صادر می کند و کارگردان هم طبق مصوبه وزرات ارشاد قانوناً شروع به ساخت آن اثر می کند؛ از آن طرف هم شورای پروانه نمایش، مجوز پخش فیلم را صادر می کند، طبق اساسنامه شورا، دیگر هیچ ارگانی حق جلوگیری از پخش فیلم مورد نظر را ندارد. متاسفانه دولتی در سایه مانع از اجرای این نوع وظایف قانونی می شود و هرکس یا گروهی مانع از پخش بعضی از فیلم ها می شوند که به نظر من یک نوع قانون شکنی از جانب عوامل خودسر است. این نوع رفتارهای سلیقه ای، نظم و آرامش سینما را به هم می زند و خوراکی برای بعضی از رسانه ها می سازد. به عنوان نمونه می توان به توقیف فیلم سینمایی خرس ساخته خود من، خانه دختر، رستاخیز و خانه پدری ساخته کیانوش عیاری اشاره کرد. مطمئنا این مشکل در مجلس بعدی مرتفع خواهد شد و فضای سینما، فضای بازتری خواهد شد.

یکی از واقعیت های دوران هشت ساله دولت احمدی نژاد، شکاف بین سینماگران و دولت و بی اعتمادی آنها به دولت بود. به نظر شما آیا دولت روحانی توانسته در دو سال گذشته اعتماد سینماگران را جلب کند؟

صد درصد. با تمام کاستی هایی که برشمردم، مدیران سازمان سینمایی در دولت آقای روحانی علاوه برعملکرد موفق، توانستند جلوی رانت خواران و دله دزدی ها را بگیرند و بودجه ساخت فیلم را به طور کاملا عادلانه بین صنف سینما تقسیم کنند. این اعتماد و همدلی مسئولین امور، فضای امیدوارکننده ای بین تمام اقشار هنری ایجاد کرده که نسبت آن با دولت گذشته زمین تا هواست.

آیا فضا در کل نسبت به گذشته بازتر شده و سینماگران احساس امنیت شغلی بیشتری می کنند یا نه؟ از نظر ممیزی و خط قرمزها چه گشایشی حاصل شده است؟

بله فضا هم برای ساخت و هم برای نمایش نسبت به گذشته کمی بازتر و هموارتر شده. تا آنجایی که فیلمساز با تعامل بعضی از دوستان در شوراهای مختلف می تواند درباره بعضی ازموضوع هایی که در دولت گذشته جزو خط قرمزهای وزارت ارشاد تلقی می شد فیلم بسازند. به طورمثال می توان به اکران فیلم «قصه ها»ی خانم بنی اعتماد دردولت آقای روحانی اشاره کرد.

در کل وضعیت سینمای ایران در دو سال گذشته را نسبت به دوران احمدی نژاد چگونه ارزیابی می کنید؟

اصلا قابل قیاس نیست. چرا که مدیران فعلی از درک بسیار بالایی برای حل مشکلات سینمای امروز ما برخوردارند. راه اندازی سالن های نمایش هنرو تجربه و دیدن بعضی از فیلم در این نوع سالن های بارقۀ امیدی در دل بعضی از سینماگران جوان که به خاطرحضور مافیای پخش به شکلی فیلم شان هیچ وقت رنگ پرده را به خود نمی دید و یک نوع فیلم سوزی تلقی می شد، راه را برای ساخت فیلم های مستقل و جسورانه هموارتر کرد. این هم یکی دیگر ازهمان عملکردهای درست آقای ایوبی است که به نظر من، نوع و نگاه تماشاگر سینمای امروز را می تواند دچاردگرگونی کند. به دیگر سخن، یک نوع تربیت کردن تماشاگر سینماست.

به عنوان یک فیلمساز مهمترین مشکلات سینمای ایران را در چه می دانید؟

همچنان ممیزی، اعمال کردن بعضی از سلایق درنگارش فیلمنامه، کج فهمی های تعداد معدودی از دست اندرکاران سینما، تفکیک کردن عوامل سینما به خودی و غیرخودی، برخی از مشکلات سینمای امروز است.

وضعیت سینمای مستقل چه تغییری کرده؟

آگهی

در دورۀ مدیریت آقای ایوبی، سینمای مستقل ایران از حمایت بهتری برخوردار شده است. ایشان به عنوان مدیر سازمان سینمایی همیشه از فیلمسازان مستقل و تاثیرگذار حمایت قابل توجهی کرده و از بعضی فیلمسازان مستقل که در دولت گذشته به خاطر بی مهری ها خانه نشین و یا از سینما دور شده بودند، به نوعی دلجویی کرده و راه را برای ساخته شدن آثار مستقل هموارتر کرده است.

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

محققان در آلمان: رانش شدید زمین در روستای حسین‌آباد ایران نتیجه ساختن یک سد بود

نقش کلیدی فلات ایران در مهاجرت انسان؛ حلقه گمشده تاریخ پیدا شد

مسیح علی‌نژاد در گفتگو با یورونیوز: ایران بدون جمهوری اسلامی به نفع بقیه جهان خواهد بود