خوان دیگو فلورس، خواننده تنور با ایفای نقش اورفه در اپرای «ارفه و اوردیس» در کاونت گاردن لندن غوغا کرد.
اپرای «اورفه و اوردیس» اثر کریستوف ویلیبالد گلوک، آهنگساز آلمانی قرن هجدهم در خانه اپرای سلطنتی لندن با حضور خوان دیه گو فلورِس،اجرا شد.
این اجرا، روایتی واقعگرایانه از این اثر است زیرا معمولا در این اپرا، نقش اورفه را که مرد است، خواننده متزوسوپرانو اجرا می کند که مخصوص خواننده زن است. اما خواننده اهل پرو، نقش اورفه را در این اجرا با صدای تنور خوانده است.
در اسطوره اورفه و اوریدیس، اورفه به جهنم می رود تا همسرش اوریدیس را به دنیای زندگان بازگرداند. خوان دیه گو فلورس درباره این اجرا می گوید: «این اجرا، بسیار هوشمندانه است. اوردیس از همان آغاز مرده است و در تمام طول اپرا هم مرده است. هیچوقت باز نمی گردد و همه چیز در ذهن ما اتفاق می افتد.»
یکی دیگر از ویژگی های این اجرا این است که ارکستر تکنوازان انگلستان، به رهبری “سر جان الیوت گاردینر” در معرض دید تماشگر است. هافش شختر، یکی از دو کارگردان این اجرا و طراح رقص می گوید که داستان اورفه و اوریدیس درباره قدرت موسیقی و نغمه سرایی است و به همین دلیل هم در این اجرا، ارکستر روی صحنه است.
او می افزاید: «به نظرمان لازم بود که ارکستر روی صحنه باشد. این اثر درباره موسیقی و موسیقیدان است، درباره قدرت موسیقی در گشودن درها و راه یافتن به قلبها. موسیقی ابزاری است که اورفه به کار می برد تا راهها را باز کند، موسیقی سلاح اورفه است.»
طراح اسرائیلی رقص می گوید که در این اجرا سکویی که ارکستر روی آن قرار دارد، بالا و پایین می رود، که استعاره ای برای سقوط به جهنم و دنیای مردگان است: «می توان با دنیاها و با سطوح مختلف واقعیت بازی کرد، می توان واقعیتها را با هم ترکیب کرد. ما هم با سرخوشی و خوشحالی همه اینها را به بازی گرفتیم.»
خوان دیه گو فلورس می گوید اولین بار است که در اپرایی نقش بازی می کند که ارکستر روی صحنه و پشت سر خوانندگان است. او می گوید: «نباید به رهبر ارکستر نگاه کنید، با او ارتباط کامل ندارید، گاهی می خواهد به شما چیزی در باره نحوه اجرا بگوید، اما امکانش نیست.»
خوان دیه گو فلورس نقش اورفه را به زبان فرانسه اجرا کرده و می گوید خواندن به زبان فرانسه توان بیشتری می طلبد: «عادت دارم به ایتالیایی بخوانم که حرف های صدادار باز هستند. اما حروف صدادار زبان فرانسه، خواندن را برایم مشکلتر کرده بود.»
هافش شختر، یکی از مشهورترین طراحان رقص مدرن است. طراحی رقصهای این اجرای «اورفه و اوریدیس»، اولین ارتباط او با دنیای اپراست. وی می گوید: «وقتی با گروه خودم کار می کنم، می توانم هر چه را که دوست ندارم کنار بگذارم. اما اینجا باید با تمام ساختار همانطور که هست، کار می کردم. در نتیجه بعضی وقتها یافتن راه حل مشکل بود: اینکه چطور هم به سادگی برسم، و هم در عین حال در اجرای قطعاتی که گاهی کاملا نمی توانستم با آنها ارتباط برقرار کنم، صمیمی و واقعی باشم.»
خوان دیگو فلورس هم می گوید که حضور رقصنده ها در این اجرا، آن را متفاوت کرده است. وی می افزاید: «مردم اجرای این اپرا را خیلی دوست دارند. مثل کنسرت راک است. معمولا نمی بینید که ارکستر، رهبر ارکستر، کارگردان اینقدر تشویق شوند. اما این اپرا مثل جشن است آن قدر شور و احساس در اجرا هست که همه چیز بخوبی انجام می شود.»