یکی از رسمهای ایام کریسمس در اروپا اجرای باله «فندق شکن» اثر چایکوفسکی، آهنگساز قرن نوزدهم است. امسال تئاتر «سن کارلو» در ناپل میزبان اثر جاودانه آهنگساز روس بود. در این برنامه «موزیک» با دو بالرین ای
تئاتر «سن کارلو» در ناپل یکی از قدیمی ترین اپراخانه های اروپاست که امسال میزبان اجرای باله «فندوق شکن» اثر جاودانه چایکوفسکی، آهنگساز قرن نوزدهم روس بود. این اثر هرساله، همزمان با جشنهای پایان سال و در ایام کریسمس در شهرهای مختلف اروپا و آمریکا اجرا می شود.
رقصهای باله «فندق شکن» را «ماریوس پتیپا»، رقصنده و طراح فرانسوی و «لو ایوانوف» طراح رقص روسی بیش از صد و بیست سال پیش طراحی کرده اند.
ماجرای باله فندق شکن در شب کریسمس اتفاق می افتد. داستان «فندق شکن» اثر ارنست هوفمان، نویسنده آلمانی قرن نوزدهم است که در سال ۱۸۱۶ میلادی تحت عنوان «فندق شکن و موشها» چاپ شد. الکساندر دوما حدود سی سال بعد، داستانی به نام «فندق شکن» براساس این اثر هوفمان نوشت که منبع الهام چایکوفسکی برای باله «فندق شکن» شد. این اثر اولین بار در سال ۱۸۹۲ میلادی، در تالار مارینسکی در سن پترزبورگ به روی صحنه رفت.
دو رقصنده اصلی این اجرا در تائتر «سن کارلو»، «آنبتا تورومانی» و «آلساندور ماکاریو»، هستند که به شخصیتهای این داستان فانتزی زندگی بخشیده اند.
الساندرو ماکاریو، بالرین اهل ناپل در این اجرا نقش شاهزاده را ایفا می کند و آنبتا تورومانی هم رقصنده اصلی است و همچنین در رقص دو نفره (Pas de deux) اکت دوم نقش فرشته (Sugar Plum Fairy) بازی می کند.
آنبتا تورومانی درباره رقص دو نفره در باله «فندق شکن» می گوید: «موسیقی این باله از چنان ژرفای موسیقیایی و امکان حیرت انگیزی برای رقص برخورداراست که اجرای رقصهای این اثر، رؤیای هر بالرینی است. به رقص درآوردن ایده هایی که در موسیقی این اثر بیان می شود، کار خیلی هم مشکل هستند. واقعا باید تلاش کنید تا ظرافت و سبکبالی را با گامهای رقص به نمایش در آورید که آسان نیست. بخصوص وقتی برداشتن این گامها مستلزم قدرت بدنی است و درعین حال باید روان و طبیعی به نظر برسد. جادوی باله در همین است!»
رقصنده آلبانیایی تبار می افزاید: «بالرین زبان خاص خودش را دارد که زبان کاملا پیچیده ای هم هست. حرکتهای خاصی انجام می دهیم، حرکتها و احساساتی را بدون صدا نمایش می دهیم که فهمش نیاز به توضیح دارد.»
آنبتا تورومانی در آکادمی ملی رقص در تیرانا، پایتخت آلبانی باله را آموخته است. وی تاکنون در باله های مختلفی از جمله «جیزل»، «دون کیشوت»، «سیندرلا» و «کارمن» ایفای نقش کرده است.
او درباره عشق و علاقه اش به باله می گوید: «دوستداران باله بعد از مدتی عاشق باله می شوند. وقتی عاشق باله بشوید، دیگر نمی توانید جلوی خودتان را بگیرید حتی اگر به شما بگویند “فراموشش کن، این کار آینده ای ندارد“، شما باز از هم ادامه می دهید. من فکر می کنم که به همین دلیل باله این قدر زیباست چون دیوانه وار عاشقش می شوید و بعد خیلی چیزها یی که فدای این عشق می کنید فراموش می شود. در نهایت، باله بیش از هر چیز به شما امکان می دهد که در رؤیا بمانید.»