«دوران برلین»، پرده ای تازه در پویایی مداوم دیوید بوئی

«دوران برلین»، پرده ای تازه در پویایی مداوم دیوید بوئی
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

دیوید بوئی در طول پنج دهه حیات هنری، پرسوناهای منحصر بفرد و خیره کننده ای اختیار کرد. با گوناگونی چهره و سبک موسیقی اش، مانند آفتاب پرست، هر بار رنگی

آگهی

دیوید بوئی در طول پنج دهه حیات هنری، پرسوناهای منحصر بفرد و خیره کننده ای اختیار کرد. با گوناگونی چهره و سبک موسیقی اش، مانند آفتاب پرست، هر بار رنگی تازه می ساخت. در بریتانیا، آمریکا و آلمان زندگی و کار کرد. اما دوران زندگی در برلین، یکی از دوره های پربار او محسوب می شود.

خواننده بریتانیایی از سال ۱۹۷۶ تا ۱۹۷۹ در محله فقیر نشین «شونه برگ» برلین زندگی کرد. موسیقی در حال شکوفایی آلمان، بعلاوه رهایی از مواد مخدر و پویایی هنری همیشگی او را به آنجا کشانده بود. محصول آن گروه «برلین تریلوژی» و سه آلبوم بیاد ماندنی (Low, Heroes, Lodger) شد. آلبوم های «لو» و «هیروز» که در استودیوی هانسا در نزدیکی میدان معروف پستدامر در نزدیکی دیوار برلین ضبط شدند، از گروه های موسیقی آلمان تاثیر گرفته بود. آلبوم «هیروز» نمادی از روحیه و طرز فکر دوران جنگ سرد است که در برلین تقسیم شده خودنمایی می کرد.

دهه هفتاد، برلین غربی شهر زنده با خلاقیت های هنری بود. موسیقی الکترونیک، نسخه آلمانی پانک و موج نو در هنر و موسیقی جوشش داشت. مارک ریدر، تهیه کننده و آهنگساز در فیلم مستندی که هنوز هم در برخی سینماهای برلین بطور دائمی در نمایش است، تجربه های زندگی برلینی در دهه هفتاد وهشتاد میلادی را بیان می کند. او با الهام از موسیقی دیوید بويی، انگلستان و منچستر شهر زادگاهش را ترک کرد، به برلین آمد و بعدها در موسیقی الکترونیک درخشید. این تهیه کننده و آهنگساز که هنوز در برلین زندگی می کند می گوید: «می دانید او تک ترانه هیروز را در برنامه تلویزیونی یکی از دوستانش معرفی کرد. من در خانه ام تلویزیون تماشا می کردم، وقتی شنیدم باورم نمی شد، این ترانه بوئی است؟ با همه کارهای قبلی اش کاملا فرق داشت. واقعیت این است زندگی، کار حرفه ای در برلین و ساختن سه آلبوم در این دوره، برای همه هنرمندان نوعی بدعت بجا گذاشت. یعنی بیایید برلین و دوره برلین خودتان را داشته باشدید.» خود دیوید بوئی در مصاحبه ای در مورد تجربه زندگی در برلین می گوید: «زندگی حالت غیرمتعارف و بوهمین داشت خیلی از کسانی که می شناختم احتمالا هنرمند بودند.»

مارک ریدز اضافه می کند: «به برلین آمد و دید جای دیگری است، هنرمندان زیادی در برلین بودند، تراجنس ها، دگر پوش ها و آدم های غریب دیگر که با جامعه معمولی همخوانی نداشتند. فکر می کنم او از این دوره راضی بود و از این نظر مهم بود که توانست خودش باشد. خودش را پیدا کند، مثل سفری برای خودشناسی بود.» دیوید بوئی سال ۱۹۸۷ به برلین برگشت و در بخش غربی دیوار برلین کنسرتی با حضور ۷۰ هزار نفر اجرا کرد. تجمع جوانان در بخش شرقی برای شنیدن کنسرت به شورشی کوتاه منجر شد. دو سال بعد دیوار برداشته شد.

دیوید بوئی ۲۶ آلبوم استودیویی ضبط کرده است. سرعت فروش آلبوم ها، ترانه ها و همچنین ارزش نمونه های کمیاب کارهای او اکنون از گذشته بیشتر شده. است. نیل هاوس، موسس و مالک فروشگاه موسیقی در لندن می گوید: «چیزهای کمیاب ارزششان در طول زمان بالاتر می رود. مثلا نسخه آلمانی هیروز یک ترانه کمیاب است یا آلبوم تازه ای که روی صفحه کاملا شفاف در آمریکا تهیه شده و از طریق وبسایتش توزیع شده است. بخصوص، برای طرفدارها و کسانی که کلکسیون دارند. نمونه دیگر صفحه های رنگی است که برای نمایشگاه در موزه ویکتوریا آلبرت تهیه کرده است. اما در مورد بقیه فکر نمی کنم ارزششان بالاتر برود.»

چند روز پیش از مرگ، دیوید بوئی ترانه تازه اش به نام لازاروس ( Lazarus) را منتشر کرد که او را روی تخت بیمارستان و خواندن اشعار ترانه نشان می دهد. ترانه با این جمله شروع می شود: «به بالا نگاه کن … من در آسمانم.»

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

پرده آخر زندگی دیوید بوئی، هنرمندی با تماشاگران بسیار

«تجربه مُد ووگ» در دوبی؛ معرفی طراحان نوظهور

هجوم هواداران به بریتنی اسپیرز در جریان سفر او به اسرائیل