اکران فیلم «عشق من فوکوشیما» در آلمان بمناسبت سالگرد فاجعه

آگهی

از دست دادن و نابودی همه چیز چه احساسی دارد؟ این سوال دوریس دوریه، کارگردان آلمانی را چند ماه پس از فاجعه، به فوکوشیما کشاند. تازه ترین فیلم دوریس دوریه، محصول این سفر و روایتی از فاجعه فوکوشیما به نام «عشق من فوکوشیما» در باره گذشته ما و دردهای آن، چگونه ساختن آینده است. فیلم به مناسبت پنجمین سالگرد فاجعه فوکوشیما، فیلم در آلمان اکران عمومی شد.

دوریس دوریه می گوید: «می خواستم بدانم وقتی همه چیز رادیواکتیو می شود چه احساسی دارد، نمی دانستم نابود شدن همه چیز چگونه است. تجربه مستقیم آن با بدن خودم برای من خیلی مهم بود در غیر اینصورت نمی توانستم داستان آن را روایت کنم.» کارگردان ۶۰ ساله با اشاره مشابهت موضوع فیلم با مسئله پناهجویان اضافه می کند: «فیلم درباره کسانی است که همه چیزشان را در فاجعه فوکوشیما از دست می دهند. پناهجویانی که اینجا می آیند نیز همه چیزشان را از از دست داده اند. ما باید بفهمیم با خود کشاندن آن چمدان های اشباح جنگ چه معنی دارد؟ منظور از اشباح البته کسانی است قربانی جنگ شده اند، عزیزان و نزدیکان، همه خاطرات، بوها، تصویر خانه، و همه رویدادهای زندگی فرد. این چیزی است که همه ما باید یاد بگیریم، خودمان را جای آنها بگذاریم تا وضعیت آنها را حس کنیم.»

ماری، شخصیت فیلم با بازی روزال توماس ۲۸ ساله و یکی ازستاره های نوظهور آلمان، پس از فاجعه اتمی برای کمک به ساکنان سالخورده آنجا که در پناهگاه زندگی می کنند به فوکوشیما می رود اما به کارش تردید دارد. همه ساکنان، از جمله آخرین گیشای بازمانده فوکوشیما،همه چیزشان را از دست داده اند. بین این دو رابطه خاصی شروع می شود که فصل مشترکش کنار آمدن با گذشته دردناک است.

این دومین فیلم دوریس دوریه، کارگردان و فیمنامه نویس شاخص آلمانی در ژاپن است. فیلم سیاه و سفید «عشق من فوکوشیما» برنده جایزه هیت داوران مستقل بخش پانارومای جشنواره فیلم برلین شد.