شرایط نامناسب زندانهای ایتالیا

شرایط نامناسب زندانهای ایتالیا
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button
لینک کپی پیست کد امبد ویدیو:Copy to clipboardCopied

کمیسیون اروپا خواستار انجام اصلاحاتی در زندانهای سراسر کشورهای عضو اتحادیه اروپاست. یکی از اصلاحات درخواست شده، این است که درِ سلول های زندان، در طول

کمیسیون اروپا خواستار انجام اصلاحاتی در زندانهای سراسر کشورهای عضو اتحادیه اروپاست. یکی از اصلاحات درخواست شده، این است که درِ سلول های زندان، در طول روز می تواند باز بماند. کمیسیون اروپا همچنین خواستارِ آزادی بیش از ده هزار زندانی و اعمال مجازات های جایگزین برای آن ها شده است. انجام این اصلاحات در سراسر اروپا یک دست نیست. برنامه های ساخت و ساز زندان های جدید هم متوقف شده است. پارلمان ایتالیا انجام این رشته اصلاحات را به تصویب رسانده و برای اعمال به دولت این کشور ابلاغ کرده است. لیلیا روتولونی، خبرنگار یورونیوز در این گزارش نشان می دهد که بودجه کافی برای انجام این اصلاحات وجود ندارد و با وجود تصمیم قانونی برای بهبود وضعیت مراکز نگهداری و اصلاح بزهکاران، هنوز بسیاری از زندانهای این کشور شرایط نامناسبی دارند.

اتاقها و راهروهای زندان «بولاته» (Bollate) در نزدیکی میلان در نگاه اول شبیه مدرسه شبانه روزی یا بیمارستان است. اما زندان «بولاته» زندانی نمونه است که بازدیدکنندگانی از تمام اروپا می آیند تا نتایج سیاستهای بازپروری و بازگرداندن زندانیان به زندگی عادی را ببینند. در این زندان حتی چندین کارگاه و یک اصطبل وجود دارد. اما این زندان، تنها یک استثنا در نظام کیفری ایتالیا است.

هشتاد درصد زندانهای ایتالیا بیش از صد سال قدمت دارند. در زندانهای این کشور بهداشت به درستی رعایت نمی شود، تراکم بیش از حد در بندها، ساختمانهای قدیمی و عدم رعایت بهداشت بخشی ازمشکلات ظاهری زندانهای ایتالیا است. به علاوه، نبود امکانات کافی برای آموزش و بازپروری زندانیان هم باعث شده که میزان تکرار جرایم در ایتالیا همچنان بالا بماند.

ساختمانهای قدیمی زندانها و تراکم زندانیان در بندها

زندان «رجینا چلی» (Regina Coeli) در رم در قرن هفدهم میلادی یک صومعه بوده است. اولین نکته عجیبی که در این زندان با آن روبه رو می شویم این است که همه زندانیان بیرون از سلول هایشان هستند. یکی از زندانیان می گوید که برخی از آنها به بیماری گال مبتلا شده اند و برای ۷۲ زندانی این زندان، فقط دو دوش برای استحمام وجود دارد. وی می گوید: «وقتی پشت میله ها زندگی می کنید، چیزهای خیلی پیش و پا افتاده دنیای بیرون برایتان حیاتی می شود. مثلا اگر مجبور شوید برای دوش گرفتن خیلی معطل شوید، ممکن است دعوای حسابی راه بیافتد.» آب برخی از دوش های زندان «کومو» (COMO) در شمال ایتالیا به سلولهای بغلی نشت می کند و مثل این است که داخل سلول باران ببارد. مساله ای که گاهی برای سلامتی و امنیت زندانیان، خطرناک است.

زندان «کومو» در دهه هشتاد میلادی ساخته شده و دوشهای این زندان از آن موقع تا به حال هیچ وقت عوض نشده اند. یکی از زندانیان می گوید که بیش از یک سال است که قرار است دیوارهای سلولهای این زندان رنگ شود.

حتی وضعیت از اینهم می تواند بدتر باشد: در زندان «ترانی» (TRANI) در جنوب شرق ایتالیا، توالتها در معرض دید همه و کنار میز غذاخوری و روبروی درهای ورودی قرار گرفته اند.

السیو اسکاندورا برای اداره اصلاح زندان ها در ایتالیا کار می کند و می گوید مشکلات این قدر زیاد است که نمی شود به همه اشاره کرد. وی می افزاید: «ساختمان زندان های ایتالیا خیلی قدیمی است در نتیجه معمولا نیاز به بازسازی و نوسازی هست. برای زندان های جدید برنامه ریزی درازمدت وجود ندارد، چون اغلب زندانهای جدید برای جلوگیری از تراکم بیش از حد زندانهای قدیمی در سال های اخیر ساخته می شوند.»

در «کومو» مثل زندانهای دیگر در ایتالیا، در هر سلول، سه زندانی زندگی می کنند. در حالی که هر سلول برای یک نفر ساخته شده است. به معیارهای اصلاحات مورد نظر کمیسیون اروپا برای پرهیز از ازدحام در بندها خیلی کم توجه می شود. یعنی اغلب برای هر زندانی سه تا چهار مترمربع فضا هست. در حالیکه طبق قانون ایتالیا، هر زندانی باید ۹متر مربع فضا داشته باشد.

جووانی پریکونه هماهنگ کننده آموزش زندانی ها، ما را برای دیدار از بخش مخصوصی می برد که برای آموزش زندانی ها به خصوص معتادان به مواد مخدر ساخته شده است. اما اتاقی که به کار بازپروری زندانیان اختصاص دارد، به علت نشت آب قابل استفاده نیست و هر لحظه ممکن است دیوارها فرو بریزد.

در کنار این سالن محوطه ای به وسعت چند صد متر مربع وجود دارد که بیست سال پیش برای محاکمه اعضای مافیای کالابری موسوم به “ندرانگِتا” ساخته شد. این محل فقط چند ماه مورد استفاده قرار گرفت. در حالیکه زندان به فضای بیشتری نیاز دارد، این حیاط از دسترس خارج است.

قرار است اصلاحاتی انجام شود، اما پول برای نوسازی نیست و در گذشته هم پولهای زیادی به هدر داده شده است.

برای نمونه، در شهر اسپینانتزولا در شرق ایتالیا زندانی هست که پس از مدت کوتاهی بسته شد. این تنها مورد از این دست نیست. یکی از مقامات اتحادیه افسران زندانها می گوید که در گذشته پول زیادی حیف و میل شده است. وی می افزاید: «۲۰۰ هزار یورو خرج بهبود شرایط کردند اما بلافاصله پس از آن، زندان بسته شد.»

صد هزار کیلومتر به سمت شمال ایتالیا در شهر «رِوره» واقع در منطقه لمباردی، ساختمان نیمه تمام یک زندان از بیش از ۱۰ سال پیش به حال خود رها شده است.

شهردار «روره» می گوید: «در مجموع دو و نیم میلیون یورو برای این ساختمان نیمه کاره هزینه شده است. اما متأسفانه هیچ وقت از این زندان استفاده نشد و در وضعیت فعلی هم نمی توان از آن استفاده کرد. بنابراین روشن است که پول مالیات دهنده ها به شکل خیلی خیلی بدی به هدر رفته است.»

نبود امکانات کافی برای اصلاح و بازپروری زندانیان

اما هدف از زندان چیست و درون این زندان ها چه فعالیت هایی باید صورت بگیرد؟ یکی دیگر از مشکلات زندانها این است که زندانیان فعالیت های کافی ندارند که مشغول آن شوند؛ در نتیجه زندان از پس وظیفه اصلی خود که آموختن روش زندگی درست به زندانیان است بر نمی آید. به همین دلیل هم میزان جرم در ایتالیا از همه کشورهای اروپا بیشتر است.

زندان کوچک «لاتینا» در چند کلیومتری رم ظرفیت نگهداری ۷۶ نفر را دارد، اما در عمل دو برابر این تعداد در این محل دوره بازداشت یا حبس خود را می گذرانند. مدیر زندان می گوید که کمکهای دولتی در یک سال حدود ۱۰۰۰ یورو است: یعنی حدود ۱۰ یورو برای هر زندانی در یکسال. وی می گوید که این بودجه برای آموزش زندانیان کافی نیست، به همین دلیل هم مسئولان زندان دست به دامن کمک های مالی داوطلبان شده اند، زیرا بدون این کمک ها عملا انجام هیچ فعالیت آموزشی برای بازپروری زندانیان ممکن نیست. در حال حاضر ۵۰ نفر بطور داوطلبانه به زندان «لاتینا» کمک می کنند و با این کمکها، سالن ورزشی برای زندانیان ساخته شده است.

یکی دیگر از موارد تعجب برانگیز درزندان لاتینا، وجود زندانیان مسن است. این افراد اینجا چه می کنند؟ آیا جای آنها واقعا اینجاست؟ اگر محل مناسبی برای حبس خانگی افراد وجود نداشته باشد، اغلب آنها در زندان می مانند.

نادیا فونتانا، مدیر زندان «لاتینا» می گوید که زندانها به سطل زباله تبدیل شده اند: «هر کس را که دوست ندارند بیرون به حال خود باشد به زندان می فرستند، از جمله بیماران روانی، افراد مسن، بی خانمان ها، و تمام کسانی که در وضعیت بحرانی هستند. مشکل ما در زندان این است که چطور به این وضعیت سر و سامان بدهیم.»

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

گفتگو با رئیس کمیته اروپایی جلوگیری از شکنجه

آمار بالای خودکشی زندانیان در فرانسه

کارگران نامرئی در مزارع اروپا؛ حقوق کم، استثمار و در معرض خطر سلامت