آگهیگفتگو با دکتر آرام حسامی
انتخابات مقدماتی آمریکا، دمکرات ها و انقلاب سیاسی
انتخابات مقدماتی نیویورک روز سه شنبه یعنی آخرین روز فروردین ماه برگزار می شود. تنور انتخابات در این کشور اکنون بسیار گرم است، زیرا انتخابات نیویورک می تواند توازن قوا را در میان دو نامزد حزب دمکرات، هیلاری کلینتون و برنی سندرز، برای انتخابات ریاست جمهوری برهم زند. با اینکه سندرز برنده ۸ ایالت از ۹ ایالت آمریکا شده است، اما او تا بحال ۱۰۳۸ نماینده حزبی و هیلاری کلینتون ۱۷۵۸ نماینده حزبی را به دست آورده است. انتظار چنین موفقیتی از سندرز، کاندیدایی که خود را سوسیالیست می نامد، نبود. هر کاندیدای حزب دمکرات باید ۲۳۸۳ امتیاز در انتخابات مقدماتی بدست آورد تا بتواند نامزدی این حزب را کسب کرده و در انتخابات اصلی ریاست جمهوری آمریکا شرکت کند.
سیاست های داخلی
هر دوکاندیدای دمکرات ها در فاصله این دوهفته تا انتخابات نیویورک درمناطق مختلف نیویورک برنامه هایی را برگزار کردند. از جمله سندرز با برگزاری یک نشست در محله فقیر نشین برانز در شمال منهتن، از انقلاب سیاسی سخن گفت. او معقتد است که تغییرات باید از پایین به بالا اجرا گردد، به همین دلیل خواستار شرکت وسیع مردم در انتخابات شده است. از برنامه های دیگر وی بالا بردن حداقل دستمزد به میزان ۱۵ دلار درساعت است. دستمزدها در این کشور در ایالت های مختلف به میزان گوناگون اما عمدتا زیر ۱۱ دلار است. حق آموزش رایگان در دانشگاه ها، اصلاح نظام مالیاتی و همچنین بیمه های درمانی برای همه، ازدیگر برنامه های اوست. در همین سخنرانی او تهیه بودجه بیمه های درمانی را از مالیات بر درآمد یک درصد ثروتمندان عنوان کرد.
یکی از اختلافات عمده دو نامزد برسر بیمه های درمانی است. هیلاری کلینتون بر این باوراست که هزینه های بالای اجرای چنین طرحی قابل تامین نیست. افزون برآن اجرای چنین طرحی در سطح ملی نیازمند همکاری فرماندارهای جمهوری خواه ایالت های محافظه کار است. سندرز اما سد کردن راه های فرارمالیاتی ثروتمندان و شرکت های بزرگ را یکی از راه های تامین بیمه های درمانی می داند. علاوه برآن اگر دولت فدرال مزایایی را در اختیار دولت‌های محلی قرار دهد، آنان با چنین طرحی موافقت می کنند. چنانکه برای مثال در دوران اوباما، بسیاری از فرماندارهای جمهوری خواه از جمله «جان کی سیک» فرماندار ایالت «اوهایو» با طرح بیمه های درمانی همکاری کرد. آرام حسامی استاد علوم سیاسی درآمریکا به یورونیوز می گوید: «موضوع بیمه های درمانی برای اولین بار در دوران ریاست جمهوری کلینتون مطرح شد، بنابراین هیلاری با چنین طرحی مخالف نیست، مشکل آن است که برای پیش برد چنین طرحی تنها موافقت ریاست جمهوری که ریاست قوه مجریه را برعهده دارد کافی نیست، بلکه قوه مقننه و قوه قضاییه هم باید موافقت کنند، چه سیستم ریاست جمهوری در آمریکا به گونه ای است که سه قوه از هم جدا هستند و موافقت آنها برای بیمه درمانی نیز لازم است. بنابراین قول رییس جمهور برای اجرای بیمه درمانی کافی نیست.» موضوع مهاجرت
کلینتون ضمن تاکید بر تغییراساسی قانون مهاجرت در آمریکا، از تشدید اقدامات امنیتی در سراسر مرزها حمایت می کند. وی معتقد است که از استخدام مهاجران غیر قانونی باید جلوگیری شود، در عین حال باید راهکارهایی را برگزید تا هویت۲۰ میلیون مهاجرغیرقانونی (عمدتا مهاجرین لاتین تبار که از مکزیک می آیند) در این کشور مشخص گردد. عدم بازگرداندن مهاجران غیرقانونی و گشایش راههایی برای آنان که غیرقانونی به این کشورآمده اند و فرزندانشان در اینجا متولد شده اند نیز از سیاست های سندرز است. سیاست های مهاجرتی هر دو نامزد هم اکنون بسیار به هم شباهت دارد.
بسیاری ازتحلیل گران از جمله رسانه های مسلط مثل ان بی سی نیوز یا نیویورک تایمز پیش بینی کرده اند که وجود چنین برنامه هایی، سیاست های کلینتون را به سمت چپ حزب دمکرات سوق می دهد. وی به عنوان کاندیدایی که بخش غالب کمک های مالی اش از سوی وال استریت و شرکت های دارویی تامین می شود، مخالف جدی کنترل ساز و کارهای «بازار آزاد» است. برعکس، سندرز برای کارزارهای انتخاباتی اش از افراد و نه از شرکت های بزرگ کمک مالی گرفته است.
سیاست خارجی
سیاست خارجی این دوکاندیدا تفاوت های زیادی با یکدیگر دارد. به طوری که برخی ازجوانان شهر نیویورک با دادن اطلاعیه هایی مردم را دعوت به شرکت علیه کلینتون کرده اند. دریکی از این اطلاعیه ها که خواستار تظاهرات در روز ۱۷ آوریل بوده اند، کلینتون را هوادار رژیم های دیکتاتوری نامیده اند. او را هوادار کودتای هندوراس، دخالت نظامی ناتو در لیبی، پشتیبانی از مایکل مارتلی در هائیتی برای گشودن درهای این کشور بر روی سرمایه های خارجی، حمایت برای دخالت مالی و نظامی دراوکراین، دفاع از جنگ اسراییل درنوارغزه و پشتیبان اشغال افغانستان و عراق دانسته اند. سیاست های کلینتون به عنوان یک جنگ طلب شهرت دارد. وی از جمله مدافعان تز «تغییر رژیم» بود که ازدهه ۷۰ میلادی در آمریکا دنبال می شد. آرام حسامی یادآوری می کند: «یکی از علل شکست کلینتون در دوره قبلی انتخابات در رقابت با اوباما، موضوع حمایت وی از حمله به عراق بود. اکنون با قدرت گرفتن داعش و مساله امکان فروپاشی اتحادیه اروپا به خاطر حملات تروریستی، به نظر من کلینتون در این مورد عملگراتر است و سندرز ایده آل فکر می کند. در چشم انداز سیاسی اگر جمهوری خواهان را دست راستی و سندرز را دست چپی بپندارید، کلینتون در وسط قرار دارد. اما چپ بودن سندرز را نباید جدی گرفت، چه، بحث برسر برخورد آنها در عمل خواهد بود و نه تنها قول های انتخاباتی.»
برنی سندرز که خود یک یهودی است و خانواده پدری اش قربانی نسل کشی یهودی های لهستان توسط نازی ها بوده اند، از مخالفان جدی جنگ های خاورمیانه است. وی از رهبران اپوزیسیون دولت آمریکا در مخالفت با حمله به عراق بود. از برنامه های او کاهش بودجه نظامی ارتش و پلیس و تاکید برگفتمان صلح است. سندرز مرزبندی جدی با دست راستی های اسراییل دارد، به طوری که در ماه گذشته در اجلاس لابی اسراییل به نام آی پک شرکت نکرد.
سخن آخر
هیلاری کلینتون ۸ سال سناتور نیویورک بوده است و درمیان سیاه پوستان محبوبیت دارد، از سوی دیگر جذابیت سیاست های عدالت خواهانه سندرز محبوبیت زیادی در همین مدت کوتاه درمیان جوانان و حتی افرادی که در هیچیک از انتخابات ریاست جمهوری تا به حال شرکت نکرده اند، ایجاد کرده است. افزون برآن انتخابات ایالت نیویورک بسته است، یعنی فقط افرادی که دراین حزب تا پایان ماه مارس ثبت نام کرده اند، می توانند رای دهند و مستقل ها از حق شرکت در آن محروم هستند. ایالت نیویورک ۲۴۷ امیتاز دارد. پیروزی هر یک از نامزدها می تواند تقریبا سرنوشت نامزد دمکرات را روشن کند.