بسیاری محمدعلی را بهترین و تاثیرگذارترین مشتزن تاریخ می دانند. او به معنی واقعی برازنده لقب «بزرگترین» بود؛ لقبی که خود عمیقا بدان باور داشت.
آگهیکاسیوس ماچلوس کلی را «قهرمان قهرمانان» مینامیدند. همان که بعدها به محمدعلی معروف شد، نه تنها در تاریخ مشتزنی اسطوره بود بلکه تاریخ سیاسی ایالت متحده را نیز تحت تاثیر خود قرار داد. ضربات سنگین و رقص پای بی نظیرش او را در سال ۱۹۶۴ زمانی که فقط ۲۲ سال داشت قهرمان سنگین وزن جهان کرد.
محمدعلی تبحر و قدرت خود را اینگونه توصیف کرده بود: «مثل پروانه می رقصم اما زهرم زهر زنبور است.» او بر اهمیت رقص پا و سرعت در مشتزنی تاکید داشت و می گفت: «اگر هدف را نبینی، نمی توانی به چنگش بیاوری.»
او بر خلاف پیشکسوتان آن زمان بجای دفاع به حمله مستقیم و جا خالی دادن به مشت های حریفان روی آورد و به این ترتیب سبک کلاسیک مشتزنان سنگین وزن را متحول کرد.
شروع جنگ ویتنام و اوج گیری جنبش های مدنی سیاهان در آمریکا، زندگی کلی را کاملا متحول کرد. او تحت تاثیر جنبش ها و رهبران سیاسی مذهبی از جمله الیجاه محمد و مالکوم ایکس به اسلام گروید و نام خود را به محمدعلی کلی تغییر داد. سپس در اوج معروفیت، در مخالف با جنگ ویتنام، از حضور در ارتش آمریکا سر باز زد و در توضیح آن گفت: «می خواهید آنهایی که شماها کاکا سیاه خطابشان می کنید بروند آنسوی جهان بمب بریزند بر سر یک عده رنگین پوست دیگر که کاری به کار ما نداشته اند؟! نه آقایان، من به این جنگ نخواهم رفت!»
او به جنگ نرفت و تاونش را نیز پرداخت؛ سه سال محرومیت از حضور در کلیه رقابت های بوکس. اما در سال ۱۹۷۰ سربلند بازگشت و در نبردی که به مبارزه قرن معروف شد به مصاف جو فریزر رفت. و حتی شکست در برابر فریزر از محبوبتش نکاهید.
چهار سال بعد، جورج فورمن را در نبردی تاریخی شکست داد و بار دیگر قهرمان جهان شد. در سال ۱۹۸۱ محمد علی اعلام بازنشستگی کرد و با دنیای پر جنجالی رینگ و مشتزنی خداحافظی کرد، اما اسطوره او از یاد رفتنی نبود؛ فیلم سینمایی راکی تحت تاثیر هنرنمایی های او ساخته شد. حتی زمانی که محمدعلی به بیماری پارکینسون مبتلا شد، دست از فعالیت بر نداشت و تا پایان عمر برای برقراری صلح در جهان تلاش کرد.
اسکار دی لا هویا، مشتزن حرفه ای سابق مکزیکی-آمریکایی در وصف محمد علی می گوید: «ظرافت در طنز، جذابیت او را دوچندان می کرد.»
لنوکس کلادیوس لوئیس، بوکسور بازنشسته اهل بریتانیا-کانادا هم او را چنین ستایش می کند: «احترام زیادی برای او قائلم. دلم برایش تنگ شده، جای او همیشه در میان مشتزنان خالی ست.»
سیدنی پواتیه، بازیگر و کارگردان باهامایی-آمریکایی هم با تحسین از محمدعلی گفت:« شجاعت، ویژگی یگانه او بود؛ همه ما تحت تاثیر او بوده و هستیم.»
بسیاری او را بهترین مشتزن تاریخ می دانند، بسیاری هم او را تاثیرگذارترین مشتزن دوران طلایی بوکس نامیدند. او به معنی واقعی برازنده لقب «بزرگترین» بود؛ لقبی که خود عمیقا بدان باور داشت.