آگهی«جشن حافظ»، نام مراسمی سینمایی و غیردولتی است که هر سال به وسیلۀ علی معلم، تهیه کننده و منتقد سینما و مدیر مسئول و سردبیر مجله سینمایی «دنیای تصویر» برگزار می‌شود. در این مراسم که از سال ۱۳۷۶ تا کنون هر ساله برگزار شده، بهترین کارهای سینمایی و تلویزیونی هر سال به وسیلۀ هیئت داورانی مرکب از نه نفر از نویسندگان و منتقدان سینمایی مجلۀ دنیای تصویر، برگزیده شده و جوایزی به آنها تعلق می گیرد.
شب گذشته، شانزدهمین دورۀ جشن حافظ در تالار وحدت تهران برگزار شد. در این مراسم که اجرای آن به عهده علی معلم بود، برخی از چهره‌های سرشناس سینمایی و هنری از جمله محمود دولت آبادی، مسعود کیمیایی، افسانه بایگان، جمشید مشایخی، جمشید هاشم پور، علی نصیریان، رضا عطاران، مهران مدیری، فریدون جیرانی، فرامرز قریبیان، محمد سریر، داریوش ارجمند، سعید راد، سالار عقیلی، بهروز افخمی، همایون ارشادی، جمشید گرگین و جواد طوسی شرکت داشتند.
عبور بازیگران و سلبریتی های ایرانی از روی فرش قرمز و عکس انداختن در برابر دوربین عکاسان خبری نیز بخشی از این مراسم پر زرق و برق بود. علی معلم در آغاز این مراسم گفت: «خوشحالم که با تمام تنگ نظری ها و بخل ورزی ها، امسال هم توانستیم جشن حافظ را برگزار کنیم… اگر موسیقی و سینما نبود نمی توانستیم شرایط دنیای امروز را تحمل کنیم. جهان تصویر و موسیقی سبب شده است تا بتوانیم شرایط امروز دنیا را تحمل کنیم.»
معلم با اشاره به درگذشت کیارستمی گفت: «این فیلمساز، از جمله هنرمندان عاشق زندگی بود و در مورد زندگی فیلم می ساخت. من نتوانستم در مراسم خاکسپاری این هنرمند شرکت کنم اما مطمئن هستم که او از این مراسم بیشتر خوشش می آید. این هنرمند در طول زندگی خود سعی کرد تا روشی خاص را برای سینمای پدید آورد و همین مساله سبب شد تا جزو ۱۰۰ سینماگر بزرگ دنیا باشد.»
به گفتۀ معلم، «کیارستمی یک ایرانی بود و در ایران کار کرد و با اینکه در زمینه کاری، کمبودهایی پیش رویش بود اما هیچ گاه اعتراض نکرد.» حرف معلم شاید از این نظر که کیارستمی برخلاف برخی از همکاران سینماگرش، هرگز سعی نکرد خود را به عنوان چهره ای سیاسی و متعلق به اپوزیسیون حکومت ایران معرفی کند، درست باشد اما اینکه بگوییم کیارستمی هرگز به شرایط بد فیلمسازی در ایران معترض نبود، با واقعیت زندگی و کار او مطابق نیست چرا که کیارستمی، در اعتراض به همین وضعیت و ممانعت از نمایش آخرین فیلم هایش در ایران بود که دیگر در ایران فیلم نساخت و ترجیح داد در خارج از ایران کار کند.
مسعود کیمیایی نیز از سخنرانانی بود که در سخنان کوتاه خود از عباس کیارستمی و جمشید ارجمند، منتقد فقید سینمای ایران یاد کرد و گفت: « رفتن عباس کیارستمی و جمشید ارجمند برای من خیلی سخت است. هم سن های ما روزگار خوشی را سپری نمی کنند و باید همینطور به سیاه پوشیدن عادت کنیم. کیارستمی یک سینمای خاص را به جهان پیشنهاد کرد و جهان آن را پذیرفت. او با کودکان این سینما را ساخت. کیارستمی با انسان فیلم ساخت. جمشید ارجمند هم که فردی فاخر و پر از دانستگی بود. من این روزها با قلبم برای دوستانم اشک می ریزم.»
داریوش ارجمند، بازیگر سینما نیز سخنران دیگری بود که در مورد کیارستمی حرف زد و گفت:« کیارستمی برای ما یک افتخار بود. به خاطر دارم زمان اکران فیلم «خانه دوست کجاست» ناصر تقوایی از من خواست تا این فیلم را ببینم. تقوایی به من گفت که هر فیلمسازی در دنیا یک مشابه دارد اما کیارستمی هیچ مشابهی در دنیا ندارد. باید بگویم کیارستمی حافظ سینمای ایران بود.»
در شانزدهمین جشن سینمایی حافظ، از جمشید هاشم پور، بازیگر کهنه کار سینمای ایران نیز به خاطر یک عمر فعالیت هنری، تقدیر شد. هاشم پور، جایزه اش را از دست همکاران بازیگرش، فرامرز قریبیان و سعید راد دریافت کرد.
جمشید هاشم پور، از بازیگران باسابقه و ارزشمند سینمای ایران است که علاوه بر بازی در فیلم های اکشن و پر ماجرا، قابلیت های خود را در فیلم های هنری و بازی در نقش های جدی و قابل تامل از جمله در فیلم های «پردۀ آخر» ساختۀ واروژ کریم مسیحی، «هیوا» ساختۀ رسول ملاقلی پور، «خط قرمز» و «تیغ و ابریشم» از ساخته های مسعود کمیایی، «روز باشکوه» کیانوش عیاری، «نقطۀ ضعف» محمدرضا اعلامی، «دلشدگان» علی حاتمی، «روبان قرمز» ابراهیم حاتمی کیا، «استشهادی برای خدا» ساخته علیرضا امینی، «میم مثل مادر» ساختۀ رسول ملاقلی پور، «یک بوس کوچولو» ساختۀ بهمن فرمان آرا و نیز سریال «شهرزاد» در نقش بازپرسی شورشی نشان داده است. سعید راد، در ستایش از هاشم پور گفت: «گاهی کسانی وارد سینما می شوند که آن دوران را می سازند که به جرات می گویم هاشم پور نیز بخشی از سینمای ما را ساخت.» یکی از جوایز تازۀ جشن حافظ، نشان عباس کیارستمی بود که امسال برای اولین بار و به یاد این سینماگر برجستۀ سینمای ایران و جهان به وسیلۀ مسعود کیمیایی به شهرام مکری، کارگردان جوان سینمای ایران به خاطر «نوآوری در بیان سینمایی» اهدا شد. مکری، سینماگری تجربه گرا و فرمالیست است و فیلم‌هایی مثل «اشکان، انگشتر متبرک و چند داستان دیگر» و «ماهی و گربه» را در ژانر تریلر جنایی ساخته است.
شهرام مکری، بعد از دریافت نشان کیارستمی گفت: «تصور می کردم در بخش فیلمنامه که کاندیدا بودم، جایزه دریافت کنم اما بسیار خوشحالم که اولین نشان عباس کیارستمی را دریافت کردم. فکر می‌کنم اسم کیارستمی همیشه اعتبار بوده و اسم شان به من، جشن حافظ و سینمای ایران اعتبار می‌دهد و خوشحالم این جایزه فقط در سینمای ایران باقی نمی‌ماند.»
در این مراسم، تندیس حافظ بهترین فیلم، به فیلم «ابد و یک روز» ساختۀ سعید روستایی اهدا شد. سعید روستایی همچنین جایزۀ بهترین فیلمنامه را نیز دریافت کرد. روستایی، پس از دریافت جایزه، گفت که آن را با احترام به مهرجویی، به روح کیارستمی اهدا می کند. «ابد و یک روز»، نخستین فیلم بلند سعید روستایی است که موفق ترین فیلم سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر نیز بود و نه تنها مورد توجه داوران جشنواره و تماشاگران عام سینما قرار گرفت بلکه از طرف منتقدان ایرانی به عنوان بهترین فیلم جشنواره معرفی شد. «ابد و یک روز»، داستان خانواده ای فقیر و پرجمعیت در تهران است که در تدارک مراسم عروسى دخترشان یعنی سمیه اند اما وقوع اتفاق هایی، باعث اختلال در روابط بین خواهران و برادران این خانواده می شود. بسیاری از منتقدان سینمایی، نخستین فیلم سعید روستایی را کاری امیدوارکننده و نوید بخش دانستند.
از میان سریال های تلویزیونی نیز سریال مشهور و عامه پسند «شهرزاد» به تهیه‌کنندگی سید محمد امامی، به عنوان بهترین سریال شناخته شد و حسن فتحی، کارگردان این سریال نیز جایزۀ بهترین کارگردانی سریال را دریافت کرد. «شهرزاد»، سریالی پرهزینه و خوش ساخت با تمی عاشقانه است که داستان مثلثی عشقی را در بستر تاریخ معاصر ایران و رویدادهای پس از کودتای ۲۸ مرداد سال ۳۲ روایت می کند. شخصیت پردازی نسبتا خوب و باورپذیر، قصه‌ای گیرا و پرهیجان، استفاده درست از قواعد ملودرام و بازی‌های خوب بازیگرانی چون علی نصیریان، ترانه علیدوستی، شهاب حسینی، مهدی سلطانی، جمشید هاشم پور و ابوالفضل پورعرب، آن را به یکی از موفق ترین و محبوب‌ترین سریال های ایرانی که در سال های اخیر در بخش خصوصی و خارج از سیستم صدا و سیما تولید شد، تبدیل کرد.
علی نصیریان، بازیگر نقش «بزرگ آقا» در سریال «شهرزاد» نیز جایزۀ بهترین بازیگر درام تلویزیونی را دریافت کرد. بازی محکم و تاثیرگذار علی نصیریان در نقش «بزرگ آقا»، شخصیتی که تحت تاثیر شخصیت دُن کورلئونه فیلم «پدرخوانده» خلق شده بود، از عوامل موثر در موفقیت هنری و محبوبیت عمومی سریال شهرزاد بود.
آگهیعلی نصیریان بعد از دریافت این جایزه گفت: «تمام اتفاقات هنری توسط مردم صورت می گیرد. این مردم هستند که یک فیلم خوب را می سازند. مسایل فرهنگی و هنری مسایل رژیم‌ها نیست بلکه مربوط به مردم است. این فرهنگ و هنر است که مانند آب نشر می کند و هیچ چیز نمی تواند برای آن سد ایجاد کند.»
تندیس حافظ بهترین کارگردانی هم به علیرضا رئیسیان؛ کارگردان فیلم « دوران عاشقی» اهدا شد. «دوران عاشقی»، با بازی لیلا حاتمی و شهاب حسینی، درامی عاشقانه است که برخی معضلات اجتماعی و حقوقی در مورد زنان در جامعۀ امروز ایران را مطرح می کند. جایزه ویژه هیئت داوران هم به سامان مقدم برای فیلم «نهنگ عنبر» تعلق گرفت.
«نهنگ عنبر»، از معدود فیلم های تولید شده در دوره دولت یازدهم بود که به خاطر موضوع جسورانه و طرح برخی مسائل تابوشکنانه، گرفتار ممیزی و سانسور شد و سرانجام با حذف برخی صحنه‌ها، در اردیبهشت سال ۱۳۹۴ مجوز اکران گرفت و به فروشی فوق العاده دست یافت. «نهنگ عنبر»، فیلمی عاشقانه با دورنمایۀ اجتماعی است که زندگی مردی میانسال به نام ارژنگ صنوبر را در فضای سال های اولیه انقلاب ایران، جنگ ایران و عراق، فضای فرهنگی عبوس و سختگیرانه دهه شصت به شکل طنزآمیز روایت می کند.
جایزۀ بهترین بازیگر مرد به طور مشترک به نوید محمدزاده بازیگر «ابد و یک روز» و فرهاد اصلانی، بازیگر فیلم های «دوران عاشقی» و «کوچه بی‌نام» رسید. پریناز ایزدیار، بازیگر فیلم «ابد و یک روز» هم جایزه بهترین بازیگر زن را به طور مشترک با مهتاب کرامتی، بازیگر فیلم «عصر یخبندان» به دست آورد.
آگهی
تندیس حافظ بهترین موسیقی فیلم به کریستف رضاعی برای ساختن موسیقی فیلم «در دنیای تو ساعت چند است؟» تعلق گرفت. جایزۀ بهترین فیلم مستند بلند نیز به طور مشترک به فیلم های مستند «راننده و روباه» ساختۀ آرش لاهوتی و «فصل هرس» ساختۀ لقمان خالدی اهدا شد. بهرام دهقانی هم به خاطر تدوین فیلم «ابد و یک روز»، جایزۀ بهترین دستاورد هنری را دریافت کرد. جایزه بهترین چهره تلویزیونی نیز نصیب مهران مدیری برای برنامۀ «دورهمی» شد.
