برخی از لحظات تاریخی در بازیهای المپیک

برخی از لحظات تاریخی در بازیهای المپیک
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

یورونیوز نگاهی به برخی از لحظات تاریخی در بازیهای المپیک سالهای گذشته داشته است.

آگهی

یورونیوز نگاهی به برخی از لحظات تاریخی در بازیهای المپیک سالهای گذشته داشته است.

نادیا کومانچی در المپیک مونترال

نادیا کومانچی یکی از ستارگان المپیک مونترال بود. این ژیمناست رومانیایی در اولین حضورش اجرایی بی عیب و نقص ارائه داد. او توانست برای اولین بار در مسابقات بین المللی ژیمناستیک امتیاز کامل ۱۰ را کسب کند.

پیش از آغاز این مسابقات، کارخانه امگا، تولید کننده صفحه امتیاز دیجیتالی مسابقات المپیک از برگزار کنندگان پرسیده بود آیا لازم است که صفحه نمایش دیجیتالی امتیازات برای نشان دادن چهار رقم عدد نیز برنامه ریزی شود؟ برگزارکنندگان مسابقات ژیمناستیک پاسخ داده بودند خیر؛ زیرا هرگز یک ورزشکار نمی تواند امتیاز کامل ۱۰ را کسب کند.
اما بر خلاف تصور همگان، نادیا کومانچی این غیرممکن را ممکن کرد و از آنجا که صفحه نمایش دیجیتالی امتیازات برای نشان دادن عدد ۱۰ برنامه ریزی نشده بود، روی صفحه به جای امتیاز ۱۰.۰۰ به اشتباه عدد ۱.۰۰ نمایش داده شد.

نادیا کومانچی که در آن زمان نوجوانی ۱۴ ساله بود اولین ژیمناست رومانیایی محسوب می شود که توانست در تمام رشته های این ورزش در المپیک صاحب مدال شود.

امیل زاتوپک در المپیک هلسینکی

امیل زاتوپک، دونده اهل چکسلواکی یکی از نام های بزرگ در ورزش دو و میدانی است. در بازیهای ۱۹۴۸ لندن او برنده مدال نقره در دوی ۵ هزار متر و مدال طلا در دوی ۱۰ هزار متر شد.

رقیب او جیم پیترز بریتانیایی که به دلیل از دست دادن طلای دوی ۱۰ هزار متر بسیار ناامید شده بود، تصمیم گرفت چهار سال بعد در کنار زاتوپک در مسابقات دوی ماراتن نیز شرکت کند.
زاتوپک هرگز در مسابقات ماراتن شرکت نکرده بود درحالیکه پیترز در این رشته، یک ورزشکار حرفه ای محسوب می شد.

چهار سال بعد در ماراتن سال ۱۹۵۲ هردوی آنها تقریبا با یک سرعت در حال دویدن بودند. پس از گذشت یک ساعت از شروع مسابقه زاتوپک از پیترز می پرسد: «آیا سرعت ما خیلی بالاست؟» و پیترز در پاسخ می گوید: «نه، به اندازه کافی زیاد نیست.» پیترز بعدها گفت که این حرف را صرفا از روی شوخی بیان کرده است و در واقع هردوی آنها از سرعت مناسبی برخوردار بودند. اما زاتوپک این حرف پیترز را باور کرده بود و به همین دلیل بر سرعت خود افزود.

جیم پیترز در نهایت نتوانست مسابقه را تا پایان ادامه دهد و در میانه راه از دور رقابت خارج شد اما زاتوپک در حالی از خط پایان عبور کرد که مردم با شعف نام او را فریاد می زدند. او توانسته بود رکورد جهانی را بشکند آنهم با تفاوت زمانی بیش از ۶ دقیقه. او همچنین یک بار دیگر توانست در دوی ۵ هزار متر و ۱۰ هزارمتر المپیک هلسینکی صاحب مدال طلا شود.

دیک فاسبوری المپیک مکزیک

در دهه ۱۹۶۰ میلادی بطور کلی پرش ارتفاع به دو شیوه انجام می شد. اولین شیوه، اجرا به شیوه پرش قیچی بود. در این حالت ورزشکاران اولین پا و سپس پای دوم را از روی میله عبور می دهند و سپس روی پاهای خود فرو می آیند. در شیوه دوم یا استرادل، ورزشکار خود را از بالای میله به سمت پایین پرتاب می کرد. اما دیک فاسبوری، ورزشکار آمریکایی در استفاده از هر دو روش با محدودیتهایی مواجه بود. به همین دلیل در المپیک ۱۹۶۸ مکزیکوسیتی شیوه جدیدی از پرش را به نمایش گذاشت که اگرچه در آن زمان شیوه ای کاملا ناشناخته بود اما اکنون تنها روش متداول در میان ورزشکاران جهان در رقابتهای بین المللی پرش ارتفاع است.

جسی اونز در المپیک برلین

جسی اونز، دونده آمریکایی در المپیک سال ۱۹۳۶ برلین صاحب رکورد جهانی در دوی ۱۰۰ متر، دوی ۲۰۰ متر و پرش طول شد.

آگهی

او در زمانی که هیتلر بر آلمان حکومت می راند و عقاید نژادپرستانه بطور گسترده در این کشور تبلیغ می شد، توانست در فینال دوی ۱۰۰ متر انریکه بورشمایر، امید آلمانی ها برای کسب مدال طلا را پشت سر بگذارد و بار دیگر به قهرمانی برسد.

او در مسابقات پرش طول نیز با راهنمایی های یک ورزشکار آلمانی به نام «لوتز لانگ» به مدال طلا دست یافت. هر دوی آنها در مسابقات پرش طول به فینال راه یافتند و در نهایت جسی اونز توانست به قهرمانی برسد. لوتز لانگ اولین کسی بود که این قهرمانی را به جسی تبریک گفت. اونز بعدها درباره دوستی خود و لوتز لانگ گفت: «شما می توانید همه مدال ها و جام هایی را که برنده شده ام ذوب کنید اما همه اینها نیز نمی توانند با دوستی ۲۴ عیاری که در آن زمان میان من و لوتز بوجود آمد، برابری کنند.»

او چهارمین مدال طلای خود در المپیک برلین را در رشتۀ دوی ۴ در ۱۰۰ متر امدادی به دست آورد.

در دوران برگزاری بازیهای المپیک برلین، در ایالات متحده آمریکا نیز تبعیض نژادی بطور گسترده حاکم بود.
بر این اساس جسی اونز با اشاره به کسب عناوین متعدد قهرمانی در این المپیک می گوید: «بعد از تمام این ماجراها با هیتلر، هنگامیکه من به کشور مادری ام بازگشتم، باز هم نتوانستم از قسمت جلوی اتوبوس سوار شوم.»
او افزود: «من باز هم باید از در عقب سوار می شدم. نمی توانستم آنجایی که می خواستم زندگی کنم. من برای دست دادن به هیتلر دعوت نشده بودم اما به کاخ سفید هم برای دست دادن به رئیس جمهوری کشورم دعوت نشدم.»

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

سقوط هواپیما در برزیل ۱۴ کشته برجای گذاشت

اضافه شدن کلمۀ «پله» به عنوان صفت به یک لغت‌نامۀ برزیلی؛ مترادف با «بهترین»

روبیالس در پرونده بوسه اجباری با خطر محکومیت به دو سال و نیم زندان روبرو است