آیا در اروپا اقدامات کافی برای مبارزه با تغییرات اقلیمی صورت می گیرد؟

آیا در اروپا اقدامات کافی برای مبارزه با تغییرات اقلیمی صورت می گیرد؟
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button
لینک کپی پیست کد امبد ویدیو:Copy to clipboardCopied

بیست و دومین نشست تغییرات آب و هوایی سازمان ملل متحد موسوم به COP22 در مراکش آغاز به کار کرده است.

بیست و دومین نشست تغییرات آب و هوایی سازمان ملل متحد موسوم به COP22 در مراکش آغاز به کار کرده است. اروپا چگونه با پدیده تغییرات آب و هوایی روبرو می شود؟ آیا اقدامات لازم برای مبارزه با این پدیده در اروپا صورت می گیرد؟ دونالد ترامپ، رییس جمهوری تازه منتخب ایالات متحده طی کارزارهای انتخاباتی اش از خروج کشورش از پیمان جهانی تغییرات اقلیمی موسوم به «پیمان پاریس» صحبت کرده است. اگر این اتفاق بیفتد، کشورهایی که مانند ایالات متحده سهم بالایی در انتشار آلاینده هایی مانند دی اکسید کربن دارند، چه خواهند کرد؟ سوفی کلوده، خبرنگار یورونیوز این پرسشها را با «نیک مِیبی»، کارشناس بریتانایی تغییرات اقلیمی در میان گذاشته است:

یورونیوز: تغییرات آب و هوایی فقط مربوط به سرزمینهای دور نیست. در اروپا هم با این پدیده روبرو هستیم. این تغییرات چگونه خود را نشان می دهد؟

نیک میبی: «تغییرات آب و هوایی از چهار طریق به ما ضربه می زند. اول از همه، افزایش سیل در شمال اروپاست، همانطور که چند سال پیش در دانوب دیدیم، و توفانهای شدید شبیه آنچه در جنوا رخ داد، یا آنچه سال گذشته در فرانسه شاهدش بودیم. اما بدتر از همه، افزایش خشکسالی در مناطق جنوبی اروپاست. آهنگ گرم شدن دریای مدیترانه دو برابر آهنگ گرم شدن بقیه جهان است. این مسئله هم کشورهای جنوب اروپا را تحت تاثیر قرار می دهد، و هم بی ثباتی و تنشهای اجتماعی را در آن سوی دریای مدیترانه بدنبال دارد و منجر به مهاجرت می شود.»

یورونیوز: آیا در اتحادیه اروپا برای کند کردن روند گرمایش زمین اقدامات کافی صورت می گیرد؟

نیک مِیبی: «اتحادیه اروپا در این زمینه خیلی تلاش می کند. ما در استفاده از انرژی های تجدید پذیر و خودروهای پاک از بقیه جهان کارآمدتر هستیم. اما متاسفانه بر اساس یافته های جدید علمی در باره تغییرات آب و هوا، کار ما مشکلتر می شود و برای آنکه از خطر فرار کنیم لازم است بیشتر تلاش کنیم. در نتیجه اروپا برای اینکه به اهداف تعیین شده در پاریس دست بیابد، مجبور است تا سال۲۰۲۰ و۲۰۳۰ میلادی اهداف بیشتری برای خود تعریف کند. خبر خوب اینکه: اگر این کار را انجام بدهیم، در هزینه ها هم صرفه جویی کرده ایم، زیرا هزینه کاهش انتشار گازهای گلخانه ای پایین آمده است.»

EU well on track to meet #EU2020#emissions reduction #targethttps://t.co/cgyocvKo60pic.twitter.com/ZZfw2uGQqw

— EU Climate Action (@EUClimateAction) November 8, 2016

یورونیوز: چرا اروپا هنوز به سوخت ذغال سنگ متکی است؟

نیک مِیبی: «مشکل واقعی استفاده از ذغال سنگ مربوط به لهستان و آلمان است. نیروگاههای حرارتی ذغال سنگ دراین کشورها اقتصادی نیست. اما مشاغل زیادی ایجاد کرده و از حمایت احزاب سیاسی حاکم هم برخوردار است. در نتیجه مسئله مهم این است که راهی برای کارگرانی پیدا کنیم که درآمدشان به این نیروگاهها وابسته است تا بتوانند در آینده امرار معاش کنند. اتحادیه های کارگری و سازمانهای متعددی، مثل سازمان خود من، در حال حاضر بر روی این مسئله کار می کنند.»

L’Allemagne abuse encore du charbon https://t.co/IwmRrXzpbKpic.twitter.com/pWw9c0QnXE

— L'EnerGeek.com (@Lenertweet) November 10, 2016

یورونیوز: ایالات متحده آمریکا یکی از کشورهایی است که سهم بالایی در انتشار گاز دی اکسید کربن دارد و می دانیم که دونالد ترامپ، ریاست جمهوری منتخب این کشور هم از طرح خروج آمریکا از پیمان جهانی تغییرات اقلیمی موسوم به «پیمان پاریس» صحبت کرده است. اگر آمریکا از این پیمان بیرون برود، چین و هند که در گسیل دی اکسید کربن در رتبه های بعد هستند، چه خواهند کرد؟

Trump could do terrible damage to the Paris agreement – but climate action will survive. https://t.co/Q5fKPsckqj

— The Conversation (@ConversationEDU) November 11, 2016

نیک مِیبی: «فرض کنیم که دونالد ترامپ تلاش کند از پیمان پاریس خارج بشود. عملی شدن این کار به خاطر ساختار توافقنامه به چهار سال زمان نیاز خواهد داشت. البته می تواند تلاش کند و سریعتر از پیمان خارج شود، اما به نظرم در نهایت برای تصویب آن در کنگره مشکل خواهد داشت. من با چینی ها و هندی ها صحبت کرده ام. فکر می کنم اوضاع جهان از زمانی که جورج دبلیو بوش، رییس جمهوری اسبق آمریکا، کشورش را از پیمان کیوتو خارج کرد، خیلی فرق کرده است. چین و هند می دانند که برای دستیابی به اهدافشان برای توسعه و حفاظت از مردمشان، نیاز به آب و هوای پایدار دارند، و می دانند که الزام به این تعهد به نفعشان است حتی اگر منجر به کاهش پشتیبانی مردم از سیاستمداران یا از سیاست های اجرایی دراین کشورها بشود. مسئله واقعی این است که فقدان عمل از سوی آمریکا، سرعت عمل کشورهای دیگر در سطح جهانی را کند خواهد کرد، اینگونه به نقطه اوج بحران، نقطه غیر قابل بازگشت گرمایش زمین می رسیم.»

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

مرگ و میر ناشی از سوخت ذغال سنگ در بوسنی و هرزگوین

رونق صنعت شراب سازی در بریتانیا در اثر افزایش میانگین دمای هوا

کارگران نامرئی در مزارع اروپا؛ حقوق کم، استثمار و در معرض خطر سلامت