علیرضا کریمی، کشتیگیر تیم ملی زیر ۲۳ سال ایران برای آن که با نماینده تیم اسرائیل بازی نکند، به «عمد» به حریف روس خود باخت و به این ترتیب تیم ملی کشتی آزاد امید ایران با یک طلا و دو مدال برنز در جایگاه هشتم جهان قرار گرفت.
رقابتهای کشتی آزاد زیر ۲۳ سال قهرمانی جهان روزهای ۴ و ۵ آذرماه در شهر بیدگوشچ لهستان برگزار شد و در پایان تیم ایران توسط مجتبی گلیج در وزن ۹۷ کیلوگرم به مدال طلا، یونس امامی و امین طاهری در اوزان ۶۵ و ۱۲۵ کیلوگرم به مدال برنز دست یافت.
باید ببازی علیرضا!
علیرضا کریمی یکی از شانسهای مسلم کسب مدال کشتی آزاد امید ایران در وزن ۸۶ کیلوگرم در رقابتهای جهانی و دارنده مدال برنز بزرگسالان جهان ۲۰۱۵ در دور نخست مقابل جبرییلوف از روسیه قرار گرفت و در نهایت با نتیجه ۱۴ بر ۳ شکست خورد. او در حالی که تا یک دقیقه مانده به پایان مبارزه از حریف روس خود پیش بود در نهایت ۱۴ بر ۳ شکست خورد. کریمی اگر این کشتی را پیروز میشد در دور بعد باید به مصاف یوری کالاشنیکوف کشتیگیر روسی تبار اسرائیلی میرفت که با نتیجه ۴ بر صفر ساموئل بروکس از آمریکا را از پیش رو برداشته بود.
در ویدئوهایی که از لحظات پایانی بازی کریمی با حریف روسی در فضای مجازی پخش شده، صدای کسی به وضوح شنیده میشود که خطاب به کریمی فریاد میزند: «بباز، باید ببازی!»
از زمان انتشار این ویدئو در فضای مجازی، کاربران ایرانی شبکههای اجتماعی با هشتگ «باید ببازی» یا «باید ببازی علیرضا» اعتراض خود به این رویه را اعلام کردهاند.
پیامدهای بازی نکردن ایران در برابر اسرائیل
بازی نکردن ورزشکاران ایرانی در برابر حریفان اسرائیلی به ویژه در برخی ورزشهای انفرادی مثل کشتی که ایران در آن ورزشکاران مطرحی دارد، همیشه بازتاب و تبعات زیادی در جامعه ورزشی ایران داشته است. این رویه در ایران در واقع قانون نانوشتهای است که مطابق آن، ورزشکاران مجبورند تا به اصطلاح «داوطلبانه» از بازی با حریفان اسرائیلی انصراف دهند. نتیجه مستقیم انصراف ورزشکاران اغلب حذف آنها از دور رقابتها، از دست دادن بخت مدالآوری و سقوط کلی جایگاه تیم ملی در ردهبندیهاست.
بازیکنان ایرانی یا به صورت مستقیم از رویارویی با حریف اسراییلی سر باز می زنند، یا با باختن مصلحتی در برابر حریفان دیگر و نیز تمارض از حضور در مسابقه امتناع می کنند.
با آن که معمولا فدراسیونهای ورزشی ایران به دلیل انصراف بازیکنان این کشور از بازی در برابر اسرائیل توبیخ و تنبیه میشوند، اما این رویه هنوز ادامه دارد و ورزشکارانی که «داوطلبانه» از بازی با اسرائیل انصراف ندهند از سوی کمیته انضباطی فدراسیون مربوطه توبیخ و جریمه میشوند.
انصراف ورزشکاران ایرانی در برابر حریفان اسرائیلی برای خود آنها نیز پیامدهای منفی سنگینی دارد. عمر حرفهای ورزشکاران، محدود به چند سال دوران جوانی است و آنها فقط برای پا گذاشتن به رقابتهای بینالمللی نیاز به تمرین و ممارست زیادی دارند. بخت مدالآوری نیز بسیار کم است و شانس این که یک ورزشکار در عمر حرفهای خود چند بار با این شانس روبرو شود، بسیار کمتر از آن.
از سوی دیگر تجربه نشان داده است ورزشکارانی که مجبور به انصراف از مسابقه یا ترک میدان در برابر میشوند، بعد از حذف از دور مسابقات از نظر روحی دچار مشکل میشوند. علیرضا کریمی بعد از باخت در برابر حریف روسی، ویدیوئی را در شبکههای اجتماعی منتشر کرد که در آن از راه رفتن خود در شب و در سکوت فیلم گرفته است. کریمی ترانه «آخرین سنگر سکوته» از داریوش را روی زمینه ویدئوی خود گذاشته است. برخی کاربران این ویدئو را نشانه اعتراض کریمی به این ماجرا میدانند.
مشکل بازی ورزشکاران ایرانی با حریفان اسرائیلی حتا در خارج از چهارچوب تیمهای ملی نیز وجود دارد. در آخرین مورد جنجالی از این دست، حضور مسعود شجاعی و احسان حاجصفی، بازیکنان ملیپوش ایرانی باشگاه پانیونیوس یونان در مقدماتی لیگ اروپا مقابل تیم مکابی اسرائیل واکنشهای گستردهای را در داخل و خارج ایران به همراه داشت و حواشی را برای این دو به بار آورد.
ایران تنها کشور جهان که در برابر اسرائیل بازی نمیکند
ایران تنها کشور جهان است که ورزشکاران آن حاضر به مسابقه دادن با حریفان اسرائیلی نمیشوند، چون ایران موجودیت دولت اسرائیل را به دلیل «اشغال فلسطین» به رسمیت نمیشناسد. این در حالی است که ورزشکاران کشورهای عربی از جمله مصر، لبنان، عربستان و حتی خود فلسطین معمولا با ورزشکاران اسرائیلی مسابقه میدهند، گر چه در مواردی، برخی ورزشکاران این کشورها نیز حاضر به مسابقه نشدهاند.
برای دیدن پیشینه بازیکنانی از کشورهای گوناگون که مسابقه با اسرائیل را تحریم کردهاند، این پیوند را کلیک کنید.