«صحنه این اپرا پر از بدن است؛ چراکه امپراتوری نرون و پوپیا بر خون، مرگ و اجساد مردگان استوار بود؛ سلطنتی بود که بر پایه لذات جسمی و تملک تنها بنا شده بود.»
اپرای «تاجگذاری پوپیا» اثر مونتهوردی در جشنواره سالزبورگ به روی صحنه رفت.
سونیا یونچِوا نقش پوپیا، معشوقه تشنه قدرت نرون، امپراطور مجنون رُم را بازی میکند. این آوازخوان بلغار میگوید پوپیا شخصیتی است که نرون را از خود بیخود کرده است.
او و میافزاید : «او هم عاشق نرون است و هم از او متنفر، هم میخواهد نرون را مجازات کند و هم او را برای خودش نگه دارد. پوپیا نرون را ستایش میکند چون برایش مثل خدا میماند اما ایرادهای او را هم میبیند... این اپرا داستان یک عشق است از نوع بسیار منحرفش.»
به تلگرام یورونیوز فارسی بپیوندید
یان لاورز، طراح صحنه و رقص این اپرا بوده است. او معتقد است این تاجگذاری پوپیا میگوید : «پوپیا در این داستان که شدیدا ضداخلاق است، حاضر میشود برای رسیدن به قدرت همه را بکشد و تمام این کارها از روی شیدایی است، داستانی است بسیار تاریک، شاید تاریکترین اپرایی است که تاکنون نوشته شده.»
ویلیام کریستی، استاد بیمانند موسیقی باروک و نوازنده هارپسیکورد با ارکستر خود که هنرهای شکوفا نام دارد اجرای این اثر را بر عهده داشته است. او بیش از یک دهه پیش با سونیا یونچِوا آشنا شده است.
سونیا یونچوا درباره آشنایی و کار با این آهنگساز میگوید : «رابطه ما مثل عشق در نگاه اول بود، ترکیب غریبی بود از موسیقی و آزادی هنری. موسیقی باروک را با او شناختم، اینکه کجا به کار هیجان بدهم، چطور واژگان را تلفظ کنم، چه رنگی به صدا بدهم و کجا سکوت کنم.»
یان لارنس، کارگردان رقص و طراح صحنه این اثر هم میگوید در اجرای این کار تلاش کردهاند تا اپرا را به شکلی متفاوت با همیشه اجرا کنند. وی میگوید: «رهبر ارکستر گفت من رهبری چندانی نمیکنم، من هم گفتم کارگردانیِ آنچنانی نمیکنم به خوانندهها هم گفتیم مثل معمول بازی نکنند تا ببینیم چه میشود.»
سونیا یونچِوا درباره حضور برهنگی زیاد روی صحنه میگوید: «اگر به صحنه نگاه کنید، میبینید پر از بدن است، امپراتوری نرون و پوپیا بر خون، مرگ و اجساد مردگان سوار بود، سلطنتی بود که برپایه لذات جسمی و تملک تنها بنا شده بود.»
گرچه تاجگذاری پوپیا درباره مردمانی بدکار سروده شده اما این اثر همچنان سرشار از قدرت شاعرانه است. یان لارنس میگوید: «نکته غریب کار آواز عاشقانه آخر کار است، آنچه مونتهوردی نوشته شاید بهترین آهنگ پاپی باشد که درباره احمقترین مردم نوشته شده.»
سونیا یونچِوا هم در همین زمینه میافزاید: «آواز دونفره پایان کار محشر است؛ نرون میگوید: بگو ... بگو که میخواهی من را به زنجیر بکشی، مگر نه؟ و هر دو همچنان با قدرت بازی میکنند. میگویند دوستت دارم اما ... همیشه نوعی تردید بین این دو وجود دارد.»
بیشتر بخوانید: