مون جائه-این: «پس از برقراری صلح، اولین کاری که انجام خواهم داد این است که مادر ۹۰ سالهام را به دیدن زادگاهش ببرم.»
مون جائه-این، رئیس جمهوری کرۀ جنوبی روز پنجشنبه نگاهی به فهرست رویاهای زندگیش انداخت و با لذت در کنار یکی از آنها نوشت: انجام شد.
این رویای زیبا و نهچندان دست یافتنی، کوهنوردی در بلندترین کوه شبه جزیرۀ کره یعنی کوه پکتو (Paektu) در خاک کرۀ شمالی و در نزدیکی مرز چین بود؛ آنهم در کنار کیم جونگ-اون رهبر کرۀ شمالی.
کوه پکتو با ارتفاع ۲۷۵۰ متر بالاتر از سطح دریا، برای مردم کره یک کوه اسطورهای محسوب میشود که هم در سرود ملی کرۀ جنوبی و هم در بسیاری از برنامههای تبلیغاتی کرۀ شمالی از آن یاد شده است.
این کوه شاهد حوادث تاریخی بسیاری بوده؛ در دل آن اردوگاههای مخفی بسیاری ساخته شده که متعلق به چریکهای کره در زمان مبارزۀ آنها با اشغالگران ژاپنی طی دهههای ۳۰ و ۴۰ میلادی است و به این دلیل «کوه مقدس انقلاب» نیز نامیده میشود.
مون جائه-این علاقۀ زیادی به کوهنوردی دارد. او تا کنون دوبار به هیمالیا رفته و پیش از این بارها اعلام کرده بود که آرزو دارد روزی در دامنههای پکتو گام بردارد.
او در جریان اولین دیدار با کیم جونگ-اون نیز که ماه آوریل در روستای صلح واقع در مرز دو کره انجام شد، خطاب به رهبر کرۀ شمالی اعلام کرد: «من آرزویی دارم که هرگز نتوانستهام آن را عملی کنم، آرزوی کوهنوردی در پکتو و فلات کیما (Kaema). مطمئن هستم که رئیس کیم این آرزوی من را برآورده خواهد کرد.»
این آرزو در آخرین روز حضور در خاک کره شمالی عملی شد. دو رهبر کره پس از دیدار در پیونگ یانگ و ردو بدل کردن قولهایی برای نجات گفتگوهای هستهای، تصمیم گرفتند که در پایان این دیدار سه روزه، به کوه نمادین پکتو بروند.
مون جائه-این و همسرش درحالی که خانوادۀ کیم آنها را همراهی میکردند، با تلهکابین به کنار دریاچۀ «بهشت» رفتند؛ دریاچهای که در قلۀ کوه آتشفشانی پکتو قرار دارد. به این ترتیب دو رهبر در کنار یکدیگر در بلندترین نقطۀ شبه جزیرۀ کره ایستادند.
پدر و مادر مون جائه-این نیز ساکن کرۀ شمالی بودند و در جریان جنگ کره مجبور به فرار از این کشور شدند. زمان کوتاهی پس از این فرار، مون جائه-این در خاک کرۀ جنوبی به دنیا آمد.
آقای مون که پیش از این به عنوان وکیل حقوق بشر فعالیت میکرد، در کتابی که در سال ۲۰۱۷ میلادی منتشر کرد نوشت که آرزو دارد زندگیش در سرزمین مادریش به پایان برسد و در خاک کرۀ شمالی به خدمت رایگان به عموم مردم مشغول شود.
او همچنین در این کتاب نوشت: «پس از برقراری صلح، اولین کاری که انجام خواهم داد این است که مادر ۹۰ سالهام را به دیدن زادگاهش ببرم.»
بیشتر بخوانید: