بعد از گذشت هشت دهه از آغاز حملات سازمانیافته حزب نازی به یهودیها که به «شب بلورین» معروف شد، یهودیها در اروپا چه وضعیتی دارند؟ با توجه به فضای سیاسی امروز اروپا و خیزش راست افراطی آیا باید نگران هولوکاستی دیگر بود؟
هشتاد سال از «شب بلورین» میگذرد، شبی که آغازگر حملات سازمانیافته حزب نازی به یهودیها در سراسر اروپا بود. شب ۹ نوامبر سال ۱۹۳۸ میلادی، یک سال قبل از آغاز جنگ جهانی دوم، حزب نازی به خانهها و مغازهها و کنیسههای یهودیها در شهر لایپزیگ در آلمان حمله کرد. نازیها شیشه ساختمانها را شکسته و آنها را به آتش کشیدند. نزدیک به ۱۰۰ یهودی در این حادثه کشته شده و حدود ۳۰ هزار نفر دستگیر و به اردوگاه کار اجباری فرستاده شدند.
فردای آن روز، ۱۰ نوامبر خیابان پر از خرده شیشه بود، این شب به شب بلورین Kristallnacht یا شب شیشههای شکسته معروف شد.
بعد از گذشت ۸۰ سال از این واقعه و با توجه به فضای سیاسی امروز اروپا، قدرت گرفتن احزاب راست افراطی، ظهور موج جدید یهودی ستیزی و چالشهای اروپا در مواجهه با بحران مهاجران آيا ممکن است اروپا بار دیگر شاهد اعمال نژاد پرستانه مشابه «شب بلورین» باشد؟
به کانال تلگرام یورونیوز فارسی بپیوندید
در این گزارش به یکی از محلهای یهودی نشین در رم رفتهایم تا ببینیم یهودیان ایتالیا امروز چه احساسی دارند و آیا نگران آینده هستند؟
بیشتر بخوانید:
یک یهودی در رم: در حال حاضر دولت اسرائیل از ما حمایت می کند
تاریخی که یهودیان در ایتالیا به یاد دارند پنج سال بعد از «شب بلورین» و زمان اشغال رم توسط نیروهای نازی است. روز ۱۶ اکتبر سال ۱۹۴۳ میلادی در ساعت ۵ و نیم صبح گشتاپو به محله یهودیها در پایتخت ایتالیا حمله کرد و آنها را به اردوگاه آشویتس فرستاد. از میان بیش از هزار یهودی ایتالیایی، تنها ۱۶ نفر از اردوگاه کار اجباری آلمان نازی برگشتند.
انریکو دی ورولی، ۸۵ ساله یکی از بازماندگان است و میگوید: «من آنجا بودم. شاهد تبعید خواهرم، شوهرش و دو فرزندش بودم.»
از او میپرسیم آيا ممکن است اتفاقی مشابه رخ بدهد؟ انریکو در جواب میگوید: «نمی دانم. در حال حاضر دولت اسرائیل از ما حمایت می کند.»
جامعه یهودیهای اهل رم خاطرات مربوط به هولوکاست را با فیلم، کتاب و کنفرانس زنده نگه داشتهاند.
روث دورگلو، رئیس انجمن یهودیان شهر روم میگوید: «دشمن تغییر میکند هر بار دشمن جدیدی داریم که به ما حمله میکند. ما با بقیه فرق داریم. به همین دلیل هم اغلب قربانی احساس نفرت بوده و هستیم. باید با هر نوع نفرت پراکنی مقابله کرد، خواه علیه کولیها باشد، خواه نسبت به همجنسگراها یا فردی که دچار معلولیت است. متفاوت بودن همیشه بهانهای برای آزار و اذیت است.»