. پس از پایان دوران برده‌داری این شهر به افتخار قبیله مانائو، مانائوس نام گرفت اما بومیان در اینجا باید با فقر، نژادپرستی، تبعیض و محرومیت دست‌و پنجه نرم کنند؛ به خصوص در دوران همه‌گیری بیماری کووید ۱۹ که بیشترین قربانیان آن را افرادی تشکیل می‌دهند که از حداقل خدمات بهداشتی محرومند.
آگهیبیش از ۳۰ هزار بومی آمازون در ایالت آمازوناس برزیل زندگی می‌کنند. ایالتی که به سختی درگیر بیماری همه‌گیر کووید ۱۹ شده است. بسیاری از این افراد به ویروس کرونا مبتلا شدند و بدون رسیدگی مسئولان بهداشتی و مقامات، در خانه‌ها جان سپردند.
آنها سرزمین آبا و اجدادی خود در آمازون را به دنبال زندگی بهتر به مقصد شهر ترک کردند و حال در میان بحران شیوع ویروس کرونا در برزیل نه از دورافتادگی و حفاظت سرزمین قبیله‌ای خود سود می‌برند و نه دولتی که آنها را به سمت اسکان در شهر مانائوس سوق داد به فکرشان است؛ مشکلی که برخی از این افراد آن را با تبعیض نژادی مرتبط می‌دانند.
واندا اورتگا، پرستاری از میان همین بومیان است که در نبود کمک‌های پزشکی به همسایگانی که علائم ابتلا به ویروس جدید کرونا دارند کمک می‌کند. او به دلیل رساندن صدای اعتراض بومیان نسبت به غفلت دولت از ارائه خدمات بهداشتی به آنها به نماد مبارزه بومیان با این بیماری همه‌گیر تبدیل شده است.
واندا اعتراض خود را پس از آن آغاز کرد که در ماه آوریل آمبولانس اورژانس از انتقال همسایه بیمار او به بیمارستان خودداری و به او پیشنهاد کرد که این فرد مشکوک به ابتلا به ویروس کرونا را به بیمارستان صحرایی ببرد. بیمارستانی که وعده ساخت آن از سوی مقامات بهداشتی داده اما هنوز ساخته نشده بود.
به همین خاطر در زمان بازدید مقامات بهداشتی فدرال برزیل از بیمارستان مانائوس، بیرون بیمارستان ایستاد و پلاکاردی از در دست گرفت که روی آن نوشته شده بود: «جان بومیان ارزش دارد». شعاری برگرفته از جنبش ضد نژادپرستی «جان سیاهان ارزش دارد» در آمریکا. وزیر بهداشت و تیم همراهش بدون واکنش از کنار خانم اورتگا گذشتند اما همین حرکت او توجه رسانه‌ها را به خود جلب کرد.
او که با پوشش تزئینی ویژه بومی‌ها با خبرگزاری آسوشیتدپرس صحبت می‌کند، می‌گوید: «اگر با بدن نقاشی شده و تزئین پرها روی سر در خیابان راه نروم، یک شهروند کاملا نامرئی هستم.»
ویروس جدید کرونا در برزیل تا روز پنجشنبه ۱۱ ژوئن جان بیش از ۳۹ هزار نفر در این کشور را گرفته است.
بخش عمده‌ای از بومیان ایالت آمازونوس در حاشیه فقیرنشین شهر مانائوس زندگی می‌کنند. آنها تلاش می‌کنند که فرهنگ، رسوم و هویت بومی خود را زنده نگاه دارند.
علاوه بر اینکه شرایط زندگی آنها طی چند دهه گذشته در این شهر با بدترین شاخص‌های بهداشتی نظیر مرگ‌ومیر بالای نوزادان همراه بود، همزمان باید در هر لحظه از زندگی روزمره‌شان با تبعیض و نژادپرستی مبارزه می‌کردند.
شهر مانائوس در قرون گذشته خیمه‌گاه و محل عزیمت و اطراق شکارچیان برده بود. شکارچیانی که به جنگل‌های آمازون می‌رفتند و بومیان را برای برد‌گی به اسارت می‌گرفتند. پس از پایان دوران برده‌داری این شهر به افتخار قبیله مانائو، مانائوس نام گرفت اما بومیان در اینجا باید با فقر، نژادپرستی، تبعیض و محرومیت دست‌و پنجه نرم کنند؛ به خصوص در دوران همه‌گیری بیماری کووید ۱۹ که بیشترین قربانیان آن را افرادی تشکیل می‌دهند که از حداقل خدمات بهداشتی محرومند.
نمونه‌های فراوانی از غفلت مقامات فدرال در ارائه خدمات بهداشتی به بومیان ساکن حاشیه مانائوس وجود دارد. آسوشیتدپرس در گزارشی به چندین مورد از خودداری بیمارستان‌ها از پذیرش بومیان دارای علائم ابتلا به کووید ۱۹ اشاره کرده است.
تمام اعضای خانواده پدرو دو سانتوس، رهبر ۷۰ ساله یکی از این قبایل در ماه آوریل به ویروس کرونا مبتلا شدند، زمانیکه آنها به یک کلینیک عمومی مراجعه کردند اما پرستار بدون انجام آزمایش و تست کرونا از پذیرش‌‌شان سربازد و توصیه کرد که در خانه بمانند. چند روز بعد تمام همسایگان دچار علائم ابتلا به کووید ۱۹ شدند.
آقای دو سانتوس می‌گوید که اعضای قبیله به ناچار به گیاهان دارویی روی آوردند و با نیایش منتظر بودند که علائم بیماریشان برطرف شود.
