نوجوانانی که پدر و مادری سختگیر دارند معمولا با خود احساس گناه و شرمندگی حمل می‌کنند، اما اکنون یک تحقیق جدید نشان داده است رفتار این دست والدین آسیب‌های جدی به زندگی آینده این کودکان می‌زند.
آگهینوجوانانی که پدر و مادری سختگیر دارند معمولا در خود احساس گناه و شرمندگی می‌کنند، اما اکنون یک تحقیق جدید نشان داده است رفتار این دست پدر و مادرها آسیب‌های جدی به زندگی آینده این کودکان می زند.
محققان در دانشگاه ویرجینیای آمریکا دریافته اند نوجوانانی که با شرایط سختگیرانه والدین رشد کرده اند، در بزرگسالی و در ایجاد رابطه و یا ادامه تحصیل مشکل پیدا کرده اند.
در این تحقیق که نتایج آن در نشریه «رشد کودک» منتشر شده آمده است که چنین نوجوانانی وقتی به سن ۳۲ سالگی می رسند احتمال کمتری دارد که وارد یک رابطه عاطفی شده باشند و احتمال بیشتری وجود دارد که نتوانسته باشند به درجات تحصیلات عالی برسند.
دکتر امیلی لوئب از دانشگاه ویرجینیا می گوید: «والدین، معلمان و آموزشگران بالینی باید آگاه باشند که چگونه رفتار والدین برای کنترل نوجوان‌ها در واقع رشد آنها را با اختلال مواجه می کند.»
او می افزاید: «این روش تربیتی چیزی بیش از تنها یک عقبگرد موقت برای رشد نوجوان ایجاد می کند، چرا که در واقع به رشد استقلال شخصیتی آن ها در یک دوره حساس زندگی شان آسیب می زند.»
محققان می گویند آسیبی که به این شیوه ایجاد می شود به سختی قابل جبران است.
پژوهش جدید بر روی کنترل روانشناختی متمرکز است؛ به این معنی که برای مثال والدین وقتی ازدست بچه عصبانی هستند عشق و احساسات را از او دریغ می کنند یا به بچه احساس گناه می دهند که چرا آنها را ناراحت کرده اند.
بنابراین پژوهش نوجوانانی که در سن ۱۳ سالگی از والدینی به شدت کنترل گر و سختگیر برخوردار بوده اند، وقتی به سن ۲۷ سالگی رسیده اند در روابط عاطفی‌شان به مشکل برخورده اند و کمتر در نقش حامی شریک‌شان ظاهر شده اند.
در این تحقیق ۱۸۴ نوجوان و جوان که بین ۱۳ تا ۳۲ سال سن داشته اند به صورت سالانه مورد بررسی قرار گرفته اند.
پروفسور جوزف آلن که در این تحقیق مشارکت داشته است می گوید: «کنترل کردن بیش از حد نوجوانان توسط والدین این پتانسیل را دارد که به شکلی بنیادی مانع رشد بچه‌ها شود و این چیزی نیست که به آسانی قابل جبران باشد.»