حیات ناظر، هنرمند جوان لبنانی پیشتر مجسمه ققنوس را در بیروت از چادرهای درهم شکسته شده تظاهرکنندگان لبنانی ساخته بود. مجسمهای که بعدتر تخریب شد.
حیات ناظر، هنرمند مجسمهساز و گرافیتیکار لبنانی به تازگی مجسمه دستساز خود را در نزدیکی محل انفجار چهارم اوت در بندر بیروت نصب کرده است. خانم ناظر این مجسمه ای در هیات یک زن و در ابعاد دو متر ساخته و علاقهمند است در صورت کمکهای مردمی بتواند آن را در ابعاد بسیار بزرگتر درست کند و در همین محل قرار دهد.
در انفجار ۴ اوت در بیروت دستکم ۲۰۰ نفر کشته و هزاران نفر زخمی شدند.
یورونیوز فارسی در گفتوگو با این هنرمند لبنانی از او سوالاتی پرسیده و خانم ناظر هم دلایل اجرای این کار هنری را توضیح داده است. او میگوید که از مسیر هنر به مبارزه ادامه میدهد و میخواهد آنچه بر سر مردم لبنان گذشته را در قالب آثار هنری زنده نگه دارد و روایت کند.
نام مجسمه تان چیست؟
نام این مسجمه بانوی جهان یا بانوی آزادی است یا هرچه شما دوست دارید بنامیدش. میخواهم فرصت انتخاب نام این مجسمه را به مردم واگذار کنم. هر پیشنهادی برای نام او دارید میتوانید آن را به آدرس اینستاگرام من بفرستید.
این مجسمه از چه جنسی و موادی ساخته شده؟
پس از انفجار رخ داده در بندر بیروت به همراه گروهی از مردم و داوطلبان به تمیز کردن شهر مشغول شدیم. وقتی نخالههای به جای مانده از انفجار را با خود به خانه میبردم با خودم گفتم که باید از اینها مجسمهای بسازم. شاید این نوعی درمان برای من بود. آن موقع بسیار از این انفجار وحشت زده شده بودم و به دنبال راهی برای درمان آن بودم.
شما هم به عنوان فعال اجتماعی شناخته میشوید و هم هنرمند. هنر برای شما چه معنایی دارد و چطور از آن برای فعالیتهای اجتماعی بهره میبرید؟
هنر برای من راهی برای بقا و الهام گرفتن است. راهی برای ادامه و بازگو کردن داستانهاست، داستان ما. از دل همه کارهای هنری که انجام دادم؛ از گرافیتی گرفته تا مجسمه، تلاش کردم که روای داستان مردم لبنان باشم. از دل هنر میخواهم برای خودمان و نسل آینده لبنان حافظ آنچیزی باشم که پشت سر گذاشتهایم.
درباره دیگر آثارتان بگویید؟
سال گذشته ققنوسی از چادرهای درهم شکسته اینجا ساختم [پشت سر هنرمند، بقایای مجسمه ققنوس مشاهده می شود] اما نیروهای نزدیک به دولت این مجسمه را تخریب کردند. حالا هم به دنبال ساخت دوباره آن هستم.
ما برای همه تظاهرکنندگان چادرهایی در میدان شهدای بیروت داشتیم و آدمهای هوادار دولت چادرها را خراب کردند. ساخت مجسمه ققنوس از دل این چادرهای درهم شکسته نیز با هدف یادآوری آن داستان اتفاق افتاد.
این کار هم برای ما و هم نسل آینده که ببینند چه رخ داده، مهم است. بدون تردید باور دارم که هنر راهی برای ایجاد تغییر است. چرا که این فریاد ماست که در قالب یک مجسمه حفظ شده و میتواند همچنان حقیقت را فریاد بزند. گاهی اوقات ما میل به فراموشی داریم به ویژه ما مردم لبنان. وقتی درد داری ترجیح میدهی واقعیت را فراموش کنی. خلاصه اینکه با هنر میتوان دلایل اینکه چرا ما به خیابان رفتیم را می توان حفظ کرد. اینکه چرا مبارزه کردیم؟ و چرا هرآنچه بر سرمان آمد را تاب آوردیم؟
اما در طراحی مجسمه چه ایدههایی در ذهنتان بوده؟ آنچه به دست دارد؟ ساعت متوقف شده پای مجسمه و دیگر اجزای به کار رفته در آن؟
جنبشی در دستها و موهای او [مجسمه] است و او دوباره میل به برخاستن دارد. آنهم از میان نخالهها و خرابهها. او میل به تداوم دارد. یک پای او جلوتر از پای دیگر است. با این مجسمه میخواهم به مردم لبنان بگویم که به پا خیزند، هیچگاه نبخشند و فراموش نکنند اما بهپا خیزند و بسازند.