«هیچکس برندهٔ این جنگ نیست. ما خیلی چیزها از دست دادیم. پسر عمویم و خیلی از دوستانم، همگی کشته شدند. هر خانواده‌ای کسانی را از دست داده است.»
آگهیمجموعهٔ «روایت پناه جُستن»، هربار نگاهی می‌اندازد به گذشته و حال یکی از پناهجویانی که در سال‌های پس از جنگ سوریه راهی اروپا شده است.
جنگ سوریه نیمی از جمعیّت این کشور را آواره کرد. میلیون‌ها تن نیز در ده سال گذشته از ترس مرگ و مجروح شدن به کشورهای دیگر پناهنده شده‌اند و از این میان ۱.۴ میلیون نفر از اروپا سردر آورده‌اند.
دورادو جدیبا رقصندهٔ سوری یکی از آنهاست. این جوان ۳۱ ساله که موطنش دمشق را اندکی پس از شروع جنگ ترک کرد راهی طولانی را برای رسیدن به پاریس پیموده است.
او خود می‌گوید: «وقتی به پاریس رسیدم بی‌توقف ۸ ساعت راه رفتم. فقط در شهر راه می‌رفتم. باورم نمی‌شد که واقعا در فرانسه‌ام. قسم می‌خورم که باور نمی‌کردم!» این رقصندهٔ اهل دمشق می‌گوید که در نخستین بمباران‌ها دو ترکش در کمر و پایش نشسته است و می‌افزاید: «چه باید می‌کردم؟ یا باید فرار می کردم یا همانجا می‌ماندم و می‌مردم.»
دورادو که تنش از ترکش زخم برداشته بود، راهی سفر شد، و از لبنان به ایران و از آنجا به ترکیه رفت تا به یونان رسید و چند ماهی را در اردوگاه پناهندگان در یونان گذراند.
او بعد وارد کرواسی می‌شود اما پلیس کروواسی او را به صربستان بر می‌گرداند و این داستان یک بار دیگر هم تکرار می‌شود. او که توانسته بوده این بار خود را به اسلوونی برساند می‌گوید: «در اسلوونی پلیس از من پرسید که می‌خواهی اینجا پناهنده شوی؟ گفتم نه، می‌خواهم به فرانسه بروم. آنها هم مرا به کرواسی برگرداندند و از آنجا هم دوباره به صربستان رفتم.»
پس از آنکه دورادو قدم در راه مهاجرت گذاشت، جنگی که در کشورش آغاز شده بود مدتها ادامه یافت. تلاش‌های بسیار در یک دههٔ گذشته برای یافتن راه‌حلی برای بحران سوریه شکست خورده است؛ از پیشگامی‌های اتحادیهٔ کشورهای عرب گرفته، تا مذاکرات پیشنهادی روسیه، سازمان ملل و قزاقستان هیچیک به نتیجه نرسید.
ده سال از آغاز این درگیری که جان صدها هزار تن را گرفته است می‌گذرد و سوریه هنوز کشوری چند پاره است؛ جنوب عمدتا در کنترل رژیم این کشور، بخش‌هایی از شرق در مهار دولت خودمختار کُرد، و شمال غربی نیز در اختیار مجموعه‌ای از مخالفان مسلح به پشتیبانی ترکیه قرار دارد.
اما مردی که مردم سوریه خواستار برکناری‌اش بودند کنارنرفتنی به‌نظر می‌آید. و اینک قدرتش را با مجموعه‌ای پیچیده از متحدان تحکیم کرده است، از جمله دولت‌های خارجی که حالا بابت حمایتشان در سال‌های گذشته از دولت سوریه، انتظار جبران دارند. و این برای بشار اسد هزینهٔ گزافی خواهد داشت. پس از موجی از اعتراضات که به سرنگونی دولت‌های منطقه انجامید، رهبر سوریه در این میان سرنگون نشد. اما آیا این را می‌توان پیروزی بر شمرد؟
دورادو چنین اعتقادی ندارد. او می‌گوید: «هیچکس برندهٔ این جنگ نیست. ما خیلی چیزها از دست دادیم. خیلی چیزها. پسر عمویم و خیلی از دوستانم، همگی کشته شدند. هر خانواده‌ای کسانی را از دست داده است.»