دانشمندان سریع‌ترین سیارک منظومه شمسی را شناسایی کردند

تصویرسازی از سیارک سرگردان در منظومه شمسی
تصویرسازی از سیارک سرگردان در منظومه شمسی Copyright NASA, ESA, M.A. Garlick (space-art.co.uk), University of Warwick, and University of Cambridge.
نگارش از یورونیوز فارسی
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

گروهی از اخترشناسان در موسسه علوم کارنگی در آمریکا سریع‌ترین سیارک در منظومه شمسی را شناسایی کردند.

آگهی

گروهی از اخترشناسان در موسسه علوم کارنگی در آمریکا سریع‌ترین سیارک در منظومه شمسی را شناسایی کره‌اند.

محققان این مرکز می‌گویند این سیارک که تنها یک کیلومتر قطر دارد در فاصله‌ای نزدیک به خورشید در حرکت است و هر ۱۱۳ روز زمینی یک دور کامل به دور این ستاره می‌زند. پس از عطارد که هر ۸۸ روز یک بار مدار خورشیدی خود را کامل می‌کند، این کوتاه‌ترین دوره مداری در میان اجرام آسمانی شناخته شده در منظومه شمسی است.

این سیارک که 2021 PH27 نامگذاری شده است در طی مسیر مداری خود از ۱۹ میلیون کیلومتری خورشید رد می‌شود، این در شرایطی است که سیاره عطارد هرگز از ۴۷ میلیون کیلومتری به خورشید نزدیک‌تر نمی‌شود.

دانشمندان می‌گویند دمای سطح این سیارک به هنگام نزدیکی به خورشید تا حدود ۵۰۰ درجه سانتی‌گراد بالا می‌رود، حرارتی که برای ذوب فلز سرب کافی است.

کشف جدید می‌تواند بر تحقیقات درباره سیارک‌های سرگردان در منظومه شمسی نور تازه‌ای بیاندازد و روشن کند که آیا بافت آن‌ها از توده متراکم گرد‌ و ‌غبار ساخته شده یا حالتی یک‌تکه و صخره‌ای شکل دارد.

اسکات شپارد، اخترشناس در موسسه علوم کارنگی آمریکا، می‌گوید: «اینکه بتوانیم سیارک‌های جدید را ثبت کنیم همچنین برای تکمیل پروژه سرشماری سیارک‌های نزدیک به زمین بسیار مهم است. این امر به ما کمک می‌کند شهاب‌سنگ‌هایی را که ممکن است به زمین نزدیک شوند و به راحتی قابل کشف نیستند، پیدا کنیم.»

پژوهشگران تخمین می‌زنند که این سیارک در کمربند سیارکی حدفاصل مریخ و مشتری متولد شده باشد؛ جایی که محل تراکم شمار بسیاری از شهاب‌ سنگ‌ها و سیارک‌های منظومه شمسی است. کشش‌های گرانشی حاصل از سیارات به مرور زمان این اجرام فضایی را از کمند کمربند سیارکی جدا می‌کند و به سمت خورشید در مرکز منظومه می‌برد.

به اینستاگرام یورونیوز فارسی بپیوندید

سیارک 2021 PH27 با گذشت زمان رفته رفته به خورشید نزدیک‌تر می‌شود و سرانجام یا جذب آن می‌شود و یا در چند میلیون سال دیگر با سیاره عطارد یا ناهید برخورد می‌کند.

در حال حاضر این سیارک در پشت خورشید پنهان شده است، با این حال اخترشناسان امیدوارند در اوایل سال آینده و با بیرون آمدن آن بتوانند نگاهی دوباره به این سیارک بیاندازند.

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

نمونه‌برداری «پشتکار» از سنگ‌های مریخ؛ فرضیه وجود حیات در گذشته سیاره سرخ تقویت شد

چرا فضا به محیط ایده‌آل برای تحقیق در مورد بیماری سرطان تبدیل شده است؟

ایالات متحده و ژاپن خواستار پای کارآمدن «همه کشورها» برای ممنوعیت توسعه سلاح‌های هسته‌ای در فضا شدند