یکی از قربانیان پدوفیلی در کلیسا می‌گوید: «وقتی ماجرا را به مادرم گفتم، جواب داد "فکر می‌کردم وضعیت خراب باشد."همین پاسخ تمام اعتمادم به پدر و مادرم را ویران کرد. آن‌ها در نظر من مسئول حفاظت از فرزندشان بودند نه اینکه بدانند و باز هم مرا به کلیسا بفرستند.»
آگهییک روز پس از انتشار گزارش تحقیق درباره موارد آزار و اذیت جنسی کودکان در کلیسای کاتولیک فرانسه، موج واکنش‌ها به این پژوهش بی‌سابقه همچنان ادامه دارد.
براساس گزارش هیات تحقیق فرانسوی از سال ۱۹۵۰ تا ۲۰۲۰، ۳۳۰ هزار کودک قربانی کشیش‌ها و برادران دینی و حتی افراد لائیک فعال در نهادهای وابسته به کلیسای کاتولیک شده اند. در این بازه زمانی، ۳هزار مجرم کودک آزار در کلیسا و نهادهای وابسته به آن شناسایی شده اند.
پاپ فرانسیس، رهبر کلیسای کاتولیک پس از انتشار این گزارش گفت: «از این واقعیت هولناک عمیقا اندوهگینم.»
کودک آزاری در کلیسای کاتولیک، جایی که کشیش‌ها حق ازدواج و آمیزش جنسی با زنان را ندارند، عمری به درازای تاریخ این نهاد مذهبی دارد. مومنان کودک‌آزار، مناسک و رسم و رسومی غیررسمی هم برای خودآزاری پس از توبه دارند تا گناهانشان پاک شود.
گزارش هیات تحقیق فرانسوی در حالی منتشر می‌شود که دادگاه کیفری واتیکان امروز رای خود درباره پدر گابریل مارتینلی ۲۸ ساله را صادر می‌کند. پدر مارتینلی متهم است در زمان نوجوانی و در حالیکه ۱۴ ساله بود دست‌کم یک نوجوان دیگر را که تنها یک سال از خودش کوچک‌تر بوده، مورد آزار و اذیت جنسی قرار می‌داده است. دادستان دادگستری واتیکان برای این متهم ۶ سال زندان، خلع مقام کشیشی و جبران خسارت آسیب دیده را درخواست کرده است. پدر مارتینلی ماه فوریه و با صدور یک قرار به تودیع ۲۰هزار یورو علی‌الحساب برای غرامت به قربانی محکوم شد.
روایت‌های تکان دهنده قربانیان پدوفیلی در کلیسا و مساله غرامت
یکی از قربانیان پدوفیلی در کلیسا که حاضر به شرح ماجرا بدون پنهان کردن هویت خود شده دوشنبه در یک برنامه تلویزیونی پرمخاطب کانال یک فرانسه گفت: « آزارها از ۱۱ سالگی شروع شد. وقتی خانواده مذهبی مرا به‌عنوان پیشکار عبادت به کلیسا فرستادند. کشیشی که مسئول ما بود، دستش را روی آلت من گذاشت. من با عصابانیت دستش را پس زدم. اما دیگر هیچگاه شجاعت دفعه اول را نداشتم.
امانوئل بلهاش، که هم‌اکنون ۴۱ ساله است درباره طرح این مساله با خانواده‌اش می‌گوید: «یک‌بار که در اردو در یک اتاق با دیگر پسرها خوابیده بودم، آلت تناسلی من را درهانش کرد. هرچه تلاش می‌کردم از او دور شوم، رهایم نمی‌کرد.» امانوئل پس از این حادثه مساله را با مادرش در میان می‌گذارد: «وقتی ماجرا را به مادرم گفتم، جواب داد "شک کرده بودم که وضعیت خراب باشد."همین پاسخ تمام اعتمادم به پدر و مادرم را ویران کرد. آن‌ها در نظر من مسئول حفاظت از فرزندشان بودند نه اینکه بدانند و باز هم مرا به کلیسا بفرستند.»
کشیشی که امانوئل و بسیاری دیگر از کودکان را در آن کلیسا آزار می‌داده، پس از مشاهده موارد متعدد، به یک صومعه دیگر منتقل و پس از افشای ماجرا، از ورود به کلیسا منع می‌شود اما هنوز یک پدر روحانی است. قرار است سمینار (مجمع) کلیسای کاتولیک فرانسه ماه دسامبر وی را «خلع لباس» کند.
امانوئل، در زمان حضور در کلیسا خانواده داشته و کشیشی که او را آزار می‌داده، طبیعتا به حمایت احتمالی خانواده از وی آگاه بوده است. در چنین شرایطی، در حالی که بسیاری از قربانیان به‌ویژه در سال‌های نخستین پس از جنگ یتیم بودند، می‌توان تصور کرد که ابعاد فاجعه درباره این گروه بی‌پناه بسیار بزرگ‌تر بوده است.
هم‌اکنون و پس از انتشار این گزارش، یکی از چالش‌های جدی دولت فرانسه و کلیسای کاتولیک این کشور غرامتی است که باید به قربانیان پرداخته شود. کلیسای کاتولیک اگرچه با نذورات مومنان و پول‌هایی که موسسات غیرانتقاعی وابسته به آن از دولت فرانسه می‌گیرند، نهادی ثروتمند است، طبیعتا توانایی پرداخت غرامت‌های میلیون یورویی به قربانیان را ندارد. دولت فرانسه که براساس اصل لائیسیته امکان دخالت در کار کلیسا را ندارد، احتمالا باید از صندوق جبران خسارت قربانیان، مابه‌التفاوت غرامت را به قربانیان پرداخت کند.
روز چهارشنبه اریک دو مولن-بوفور، رئیس شورای اسقفان فرانسه در یک مصاحبه رادیویی گفت: «تمام مومنان باید خود را در تامین مالی صندوق غرامت قربانیان آزار جنسی مسئول بدانند.»